...

Wtorkowy, piekny, magiczny wieczor. Niestety zmarnowany, samotny, trudny... Nie wiem, co mam o nim sadzic... Co przyniesie jutro??
Dlaczego gdy juz po malu wszystko uklada sie w dobrym kierunku, gdy plany i marzenia zaczynaja nabierac ksztaltow, gdy juz je dostrzegam, juz prawie dotykam, to wszystko gdzies niknie??
Spogladam w niebo, jest teraz takie piekne... Lazurowy blekit przepieknie mieni i laczy sie z rozowo - czerwonymi chmurami... na ich tle pojawiaja sie co jakis czas jaskolki... sa takie radosne, piekne, magiczne, wolne...
w szybie odbija sie wieza... wlasnie swieci... jest godzina 22.00...
A po moich policzkach splywaja lzy...
Jeszcze wczoraj bylam taka szczesliwa, jeszcze wczoraj wszystko jawilo sie w jasnych barwach...
Znow ciezko, znow musze podejmowac trudne decyzje, znow musze walczyc... Kiedy zdobede??!



Jeszcze kilka dni temu podziwialam zachod slonca z wiezy Eiffla, cieszac sie i wierzac, ze marzenia jednak sie spelniaja, ze daje rade, ze bedzie dobrze...
A teraz?? Teraz robi sie juz ciemno, czerwono-liliowe chmury powoli znikaja, ja sama malo co juz widze na klawiature...
Kocham Paryz. Zakochalam sie w nim od pierwszego wejrzenia... Zakochuje sie caly czas od nowa... Wczoraj w nocy na rowerze przez mosty; codziennie rano przez okno; u Fauchona na kawie... na zakupach na Champs-Elysées...



Czy potrafilabym go opuscic?? Czy mam tu byc?? Czy mam realizowac swoje marzenia? Czy sluchac glosu rosadku?? Czy mam sie poddac?? Czy mam walczyc??
Czy zycie mnie "probuje"? Czy chce wiedziec, ile jeszcze wytrzymam??
Spogladam przez okno... jest taki piekny wieczor... Invalides jak zwykle kroluje, wspaniale oswietlony....
Spytasz, co sie dzieje...To zycie znow daje mi o sobie znac...
Ale te jaskolki... Te jaskolki cos mi przypominaja... czy to byla Nadzieja??