tag:blogger.com,1999:blog-88958512527141699812024-03-14T07:55:10.121-07:00Créer moi-memeParce que devenir acteur il faut au debut vivre...plath19http://www.blogger.com/profile/07718170518657943814noreply@blogger.comBlogger55125tag:blogger.com,1999:blog-8895851252714169981.post-72614780605499365702011-10-22T14:16:00.000-07:002011-10-23T02:00:56.025-07:00Sur la trace de Nives<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh99ZsTt1jXmCnMmLZ5RykWCtaeN9XNFL5X2DMpxXQEPRmN44nFGPch4WP_iIOpi_YEs1TZcmWqEPrtrceWrOx6z9B2DJwZdT1A2O_6g9MnXpBq9Al1ilBJ48VuGgB401OmbNaSI5ef9V60/s1600/friedrich.solitary-tree%255B1%255D.jpg"><img style="float:left; margin:0 10px 10px 0;cursor:pointer; cursor:hand;width: 320px; height: 244px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh99ZsTt1jXmCnMmLZ5RykWCtaeN9XNFL5X2DMpxXQEPRmN44nFGPch4WP_iIOpi_YEs1TZcmWqEPrtrceWrOx6z9B2DJwZdT1A2O_6g9MnXpBq9Al1ilBJ48VuGgB401OmbNaSI5ef9V60/s320/friedrich.solitary-tree%255B1%255D.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5666607613279542674" /></a><br /><span style="font-style:italic;">J'ignore ce qu'est pour un prisonnier le jour de la fin de sa peine, ce qu'est pour un malade la venue de l'aube, ce qu'est pour un écrivain le dernier mot de son livre, mais je crois que tout ca doit ressembler au sommet, la promesse tenue à l'enfant qui trépigne en chacun de nous.<br /><br />Oui, raconter est un luxe, privilège de qui a pu descendre, en refaisant jusqu'au bout le voyage, arriver au point de départ, s'asseoir dans un restaurant de Katmandou ou de Skardu, macher un steak, boire une bière, oublier, puis raconter: à toi et à ceux qui viennent à une projection de diapositives, car c'est ma facon de payer mes voyages, en organisant des soirées un peu partout.<br /><br />Ce qui me pèse le plus c'est la pensée d'etre un reste de paroles d'autres personnes, que d'autres ne peuvent plus dire. C'est une responsabilité qui me gene, car je raconte mes histoires pour eux aussi, les absents. En montagne on meurt, en volontaires certes, envoyés par personne, chacun est un envoyé de soi-meme et on meurt, meme les meilleurs, les plus rapides, les plus forts. Et donc je pense que mes histoires sont aussi les leurs, que je les rapporte et les retiens, et lorsque je remue les lèvres, les leurs remuent également et, tout en parlant, je suis saisie par un effet choral, prise par le vertige de raconter, je souffre de vide sous les mots, je ne sais pas comment dire.<br /><br /><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhfVYyhg2_wcdPh8o_9zTFh9HapWCaTHPLYCnUDC8HKW0Ofc91kN_rS8OpK65tJawVVaar99AxO1PYi-Mat_nS-8FOTeQGtyeMHnUIROoyZ648TILWMOrsnwAGiCxtLTl9akbLWPyRvEBQx/s1600/images%255B3%255D.jpg"><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;width: 257px; height: 196px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhfVYyhg2_wcdPh8o_9zTFh9HapWCaTHPLYCnUDC8HKW0Ofc91kN_rS8OpK65tJawVVaar99AxO1PYi-Mat_nS-8FOTeQGtyeMHnUIROoyZ648TILWMOrsnwAGiCxtLTl9akbLWPyRvEBQx/s320/images%255B3%255D.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5666607697445293026" /></a><br /><br /><br />Il me manquerait son silence, son sommeil, la trace sur la neige que je reconnais entre les autres, le coup que laisse son piolet. Meme s'il n'est pas en vue, je sais que je suis avec lui. savoir qu'il est là, qu'en fin de journée nous serons l'un près de l'autre pour frotter nos pieds, me donne une force, une gaieté de muscles, de la poussée des talons au sourire sur le visage. Je peux y arriver, avec lui je peux tout faire.<br />Nous sommes forts de la sorte, mais aussi doublement fragiles. Sans l'un des deux, l'autre ne peut pas. Nous sommes cette entreprise commune d'escalade, nous ne pouvons accepter d'autre format. ce n'est pas un pacte, nous ne l'avons pas écrit ni meme dit. c'est comme ca. Il existe des choses simples et dures qui n'ont pas besoin d'etre dites. Si je parviens à achever le tour des quatorze huit mille, ce sera grace à cet amour.<br /><br /><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiyqJRmHGjgS0zYUfnroAFF0Z1tuNrx0lsdYJyoG9_39Ky6kMEzEywh1HecuublIODHm004X8TALOCHRP4iwYvrk01f-fWz1tRnyN2xwEGB1Rz6R3DvjwZCDe89vcaYRyL2sn-gEw-VLiXL/s1600/images%255B6%255D.jpg"><img style="float:right; margin:0 0 10px 10px;cursor:pointer; cursor:hand;width: 252px; height: 200px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiyqJRmHGjgS0zYUfnroAFF0Z1tuNrx0lsdYJyoG9_39Ky6kMEzEywh1HecuublIODHm004X8TALOCHRP4iwYvrk01f-fWz1tRnyN2xwEGB1Rz6R3DvjwZCDe89vcaYRyL2sn-gEw-VLiXL/s320/images%255B6%255D.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5666607866510532994" /></a><br /><br /><br />Il existe dans l'océan Pacifique Sud une zone morte, sans vent. Les voiliers qui échouaient là par erreur devaient se débarrasser de tout leur chargement et de leur lest pour arriver à se déplacer. Ils jetaient meme à la mer les chevaux, qui étaient l'arme la plus redoutable contre les peuples de l'autre hémisphère, terrorisé par la cavalerie. Cette zone de mer s'appelle "latitude des chevaux".<br /><br />En bas, dans les villes, les mots sont de l'air vicié, ils sortent de la bouche à tort et à travers, ils ne portent pas à conséquence. En bas, ils sont gaspillés dans le brouhaha de la politique, de la publicité, de l'économie qui disent des mots sans devoir les faire, sans poids. Icin en haut, nous les gardons dans la bouche, ils coutent énergie et chaleur, nous utilisons les mots nécessaires, et ce que nous disons nous le faisons ensuite. Ici, les mots vont de pair avec les faits, ils font couple. <br /><br /><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgIadaUwdq-V6gNB6x9UwEM6mHbYNYjW6tfQYs9gp-pfOyx8Uhmg71U8cX02FsjzdULwSWenvr649Rgs-1jzTy18cAPEGGtJ7j4nnimWVwdI1keVFmlKCO6SY7hDnRp2fzZkYsfP8WeXImA/s1600/images%255B8%255D.jpg"><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;width: 268px; height: 188px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgIadaUwdq-V6gNB6x9UwEM6mHbYNYjW6tfQYs9gp-pfOyx8Uhmg71U8cX02FsjzdULwSWenvr649Rgs-1jzTy18cAPEGGtJ7j4nnimWVwdI1keVFmlKCO6SY7hDnRp2fzZkYsfP8WeXImA/s320/images%255B8%255D.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5666608076888837106" /></a><br /><br /><br />Aujourd'hui, on sait pas regarder les visages, dans la rue il est de règle de les éviter, de les parcourir en vitesse. Aujourd'hui, on couvre son visage derrière des lunettes de soleil meme à l'ombre. Ils restent plus cachés que derrière un voile islamique. J'ai confiance dans les personnes qui savent regarder les visages, dans ceux qui examinent une paroi et en découvrent la ligne de montée. Se trouver face à un visage ou devant un versant de montagne, distinguer les lignes, les répéter en dessinant ou en escaladant: ces mouvements témoignent d'une affection pour le monde, d'un désir de participer. Je l'apprécie chez les autres sans l'éprouver. Je suis quelqu'un qui écrit et qui pourtant se tient à l'écart.Cette intrusion sur ta trace finira écrite, loin d'ici. Elle ne ressemblera pas à un dessin, l'écriture a besoin de distance.<br /><br />Nous sommes des arbres, Nives, plantés dans le monde pour répandre des graines, mais ni toi ni moi n'avons voulu connaitre cette floraison. J'ai mis des arbres dans mon champ, j'ai écrit des histoires qui s'en vont circuler entre les mains, mais les semences de la vie je ne les ai pas remises au monde.<br /><br /><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj9IieEoghaBUeZ-wFFKHYgRYuo_jBCT6tBpOVVGRmX2vKXJ1mDp4bRaOLAOzz2mK-n3tcS_hVl3-fA6UZFUiMWFKXeoff6tTN431OwpxCoGC3ojfI9TtHDEhS9uXnt_tLmKzy22UuprSGp/s1600/cdf_voyageur%255B1%255D.jpg"><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;width: 242px; height: 320px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj9IieEoghaBUeZ-wFFKHYgRYuo_jBCT6tBpOVVGRmX2vKXJ1mDp4bRaOLAOzz2mK-n3tcS_hVl3-fA6UZFUiMWFKXeoff6tTN431OwpxCoGC3ojfI9TtHDEhS9uXnt_tLmKzy22UuprSGp/s320/cdf_voyageur%255B1%255D.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5666608264406387218" /></a><br /><br /><br /> </span><br /><br /><br />Erri De Lucaplath19http://www.blogger.com/profile/07718170518657943814noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-8895851252714169981.post-14336140079644134242011-10-16T15:20:00.000-07:002011-10-16T15:36:13.971-07:00Georgia O'Keeffe<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhc9zdTleLf3FnN81rClqdWM5jNVI3_ql6RbEdLxHOIp26BMLqtSNVMBnkNYj-l1fS6EY3AoT4ki9KH2rX0Xibx1nPynPt8ZohyphenhyphennGK0gQYIE8ad4myrOONOr-vSbLeRDr8OrjablqOMlnSe/s1600/imagesCAU3R5GQ.jpg"><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;width: 186px; height: 139px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhc9zdTleLf3FnN81rClqdWM5jNVI3_ql6RbEdLxHOIp26BMLqtSNVMBnkNYj-l1fS6EY3AoT4ki9KH2rX0Xibx1nPynPt8ZohyphenhyphennGK0gQYIE8ad4myrOONOr-vSbLeRDr8OrjablqOMlnSe/s320/imagesCAU3R5GQ.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5664222475070202050" /></a><br /><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiVTQyOgNg1_w1PaFcXtDVU0FtEvsrFLVj_rXOdEfb9Hm9fQcIXSPCkSRVpw6IortY6xsaDtQj8m_WHuMyYqRb5CP45WECeiytzQEHZmGn50TOeAXNcJgXyB_HdFiElJjx0ScBl-qzbKxJm/s1600/imagesCATWST8Y.jpg"><img style="float:left; margin:0 10px 10px 0;cursor:pointer; cursor:hand;width: 127px; height: 153px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiVTQyOgNg1_w1PaFcXtDVU0FtEvsrFLVj_rXOdEfb9Hm9fQcIXSPCkSRVpw6IortY6xsaDtQj8m_WHuMyYqRb5CP45WECeiytzQEHZmGn50TOeAXNcJgXyB_HdFiElJjx0ScBl-qzbKxJm/s320/imagesCATWST8Y.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5664222392040490802" /></a><br /><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhWUNxIXlMBfmG8m7Rg__lCUc2aypPBFI49OQIHx3h6J-rsiYqIyrNhym4lUwOmFB3DtuM8zlA-GWklAUiVmraRvTTkMlw1ngqsbSuDVLvFKjxpoV2xPe5ST8WOhC71O_OKqXBetDTy71Ow/s1600/imagesCATNN7QP.jpg"><img style="float:right; margin:0 0 10px 10px;cursor:pointer; cursor:hand;width: 110px; height: 177px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhWUNxIXlMBfmG8m7Rg__lCUc2aypPBFI49OQIHx3h6J-rsiYqIyrNhym4lUwOmFB3DtuM8zlA-GWklAUiVmraRvTTkMlw1ngqsbSuDVLvFKjxpoV2xPe5ST8WOhC71O_OKqXBetDTy71Ow/s320/imagesCATNN7QP.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5664222317059561218" /></a><br /><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg1SF8ay4TRc4miCFv8GBPCqvqxGQ7QytHL-uVtbb6P89YQbMex5jomZZWQb8V2dRE31Ou6ZrbcJfGw87Zw0bJc7FaLhtwfFRU1uf2NeuRDoGa00PgOoSLiuS0UlPWJL9_A9veQHXS5NbV0/s1600/imagesCATNN7QP.jpg"><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;width: 110px; height: 177px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg1SF8ay4TRc4miCFv8GBPCqvqxGQ7QytHL-uVtbb6P89YQbMex5jomZZWQb8V2dRE31Ou6ZrbcJfGw87Zw0bJc7FaLhtwfFRU1uf2NeuRDoGa00PgOoSLiuS0UlPWJL9_A9veQHXS5NbV0/s320/imagesCATNN7QP.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5664222223704962562" /></a><br /><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhydDdsKtjiFQrTtTnq1fMR7PaBSyjTmIeRrB80AqlX0ZQDJq7fPIajpcN5XWGOa12vyzrAbiMdorx-tNzae9ZUpvADxNhhNXgN4jJAZk6_g08EmNkqiBWKEFIVNtFGwGdPwaFugEIiQ4lo/s1600/imagesCAS8JT81.jpg"><img style="float:left; margin:0 10px 10px 0;cursor:pointer; cursor:hand;width: 183px; height: 275px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhydDdsKtjiFQrTtTnq1fMR7PaBSyjTmIeRrB80AqlX0ZQDJq7fPIajpcN5XWGOa12vyzrAbiMdorx-tNzae9ZUpvADxNhhNXgN4jJAZk6_g08EmNkqiBWKEFIVNtFGwGdPwaFugEIiQ4lo/s320/imagesCAS8JT81.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5664222149836476706" /></a><br /><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhW1Mt8_CXTp39v3pDgyf-tD0uglRe5Ran4BlAghyAzuAVpkZrFiZEaxhshH_7KaIJZkHAUNM5mUflZUa0CnwIa3AA6HSEYaxkaFg8EFrB4KXB-x1aqSph0-VNpi_G0Utk8MzJbyIcEP3Xe/s1600/imagesCAS7I35B.jpg"><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;width: 172px; height: 151px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhW1Mt8_CXTp39v3pDgyf-tD0uglRe5Ran4BlAghyAzuAVpkZrFiZEaxhshH_7KaIJZkHAUNM5mUflZUa0CnwIa3AA6HSEYaxkaFg8EFrB4KXB-x1aqSph0-VNpi_G0Utk8MzJbyIcEP3Xe/s320/imagesCAS7I35B.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5664222063417665570" /></a><br /><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjozMlSzqPhyjE8U_-sZ6fINciAr_F1_hdgvx9C3XkiOiravOK2LqWAFz07OgxKxNdv6HkJrifp4TmZFCUN-wRVcQAfCfFtrtP2f8pJfI0AcWVN3com2Np6Z8adxlxxXN1RCZveIw6MRtYw/s1600/imagesCAR438V5.jpg"><img style="float:left; margin:0 10px 10px 0;cursor:pointer; cursor:hand;width: 100px; height: 128px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjozMlSzqPhyjE8U_-sZ6fINciAr_F1_hdgvx9C3XkiOiravOK2LqWAFz07OgxKxNdv6HkJrifp4TmZFCUN-wRVcQAfCfFtrtP2f8pJfI0AcWVN3com2Np6Z8adxlxxXN1RCZveIw6MRtYw/s320/imagesCAR438V5.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5664221974057135522" /></a><br /><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgKEW7W9j2T5LAEpGFigRxDArs-B_yHMz5afT2K7de3GUnoHRiuGQGLFe4jvO8FfLvf2Ya8guCAVC7e_RUaBYtLahaizK77794WEcMT9PXFiSX6-BVMAO6BjitzaEgNA1qB2CfV_AdY_5dF/s1600/imagesCAR438V5.jpg"><img style="float:right; margin:0 0 10px 10px;cursor:pointer; cursor:hand;width: 100px; height: 128px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgKEW7W9j2T5LAEpGFigRxDArs-B_yHMz5afT2K7de3GUnoHRiuGQGLFe4jvO8FfLvf2Ya8guCAVC7e_RUaBYtLahaizK77794WEcMT9PXFiSX6-BVMAO6BjitzaEgNA1qB2CfV_AdY_5dF/s320/imagesCAR438V5.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5664221889673912850" /></a><br /><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhsTe1ZAPzYk5-fa9c9W-guqMca71Y2fD6LMbUs5eI8RRzKRC98UHnFh9r0wTkujl64INTLMW9iVukOwk3P24Ll4sT_FWQReN_dCk4KjNjWIZKHohQSrZExySQ_sGwVI4iGxbZH3wwLa7lS/s1600/imagesCA15HD0L.jpg"><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;width: 200px; height: 252px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhsTe1ZAPzYk5-fa9c9W-guqMca71Y2fD6LMbUs5eI8RRzKRC98UHnFh9r0wTkujl64INTLMW9iVukOwk3P24Ll4sT_FWQReN_dCk4KjNjWIZKHohQSrZExySQ_sGwVI4iGxbZH3wwLa7lS/s320/imagesCA15HD0L.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5664221794448039954" /></a><br /><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgJr5V4wUQwdj6sMkHtlSyHE0IpI4eBo5Uam6XrHWCV2uH_KiU0ZQRTdTgjmDFO6QLvNFQ46XKOAmrVNV7kg_ER45ekXfVyJLFbSacyCxmcmKVVF4sHLKHoVyKQyjarNum9UEkn_YtWbhyF/s1600/images%255B4%255D.jpg"><img style="float:right; margin:0 0 10px 10px;cursor:pointer; cursor:hand;width: 195px; height: 258px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgJr5V4wUQwdj6sMkHtlSyHE0IpI4eBo5Uam6XrHWCV2uH_KiU0ZQRTdTgjmDFO6QLvNFQ46XKOAmrVNV7kg_ER45ekXfVyJLFbSacyCxmcmKVVF4sHLKHoVyKQyjarNum9UEkn_YtWbhyF/s320/images%255B4%255D.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5664221702814150674" /></a><br /><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhzU7lVpAlo7YFciHjJb7XpAyHCg32hSOXFMZAujvVit8X4MUc4OLO6LUhNiK_SRLfYaUjo4P-U4mkIYIIGoYVwY1AqsGemVm6ENYwq8KxOVROGL55eUzLPRHrF0dOXIckYmjGxiYnDjgTA/s1600/Georgia-O-Keeffe-Le-Pavot-Rouge-7430%255B1%255D.jpg"><img style="float:left; margin:0 10px 10px 0;cursor:pointer; cursor:hand;width: 320px; height: 255px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhzU7lVpAlo7YFciHjJb7XpAyHCg32hSOXFMZAujvVit8X4MUc4OLO6LUhNiK_SRLfYaUjo4P-U4mkIYIIGoYVwY1AqsGemVm6ENYwq8KxOVROGL55eUzLPRHrF0dOXIckYmjGxiYnDjgTA/s320/Georgia-O-Keeffe-Le-Pavot-Rouge-7430%255B1%255D.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5664221635268187458" /></a><br /><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEggVjIsYTKnUlUjKj8b2s99d4oV5YF5rSfvm5iTihvIuM1XWBC1miBb7ZhPnkWChk1SlEjuuJsGrLO4ba5QizzCoilg-KViEN9pf3tGSrKwsWyvTUkEupdeSLi98E0yYyjcFrkbiMNRIFmG/s1600/Georgia-O_Keeffe-White-Trumpet-Flower-1932-large-1010048404%255B1%255D.jpg"><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;width: 238px; height: 320px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEggVjIsYTKnUlUjKj8b2s99d4oV5YF5rSfvm5iTihvIuM1XWBC1miBb7ZhPnkWChk1SlEjuuJsGrLO4ba5QizzCoilg-KViEN9pf3tGSrKwsWyvTUkEupdeSLi98E0yYyjcFrkbiMNRIFmG/s320/Georgia-O_Keeffe-White-Trumpet-Flower-1932-large-1010048404%255B1%255D.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5664221405318686226" /></a>plath19http://www.blogger.com/profile/07718170518657943814noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8895851252714169981.post-39924721620207358442011-10-16T15:04:00.000-07:002011-10-16T15:17:08.243-07:00<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjT_VaINhKFMoRkYxPJi5cuonnWJPStAPNlrhqIfkNE9nT6202iXlON4csxdAqVH_4cY9znLAqjiQAL5trgqCWUBSH_bqvQmO1ugGPzk2f-3D_MZsJgu4axkatkmpBBvS-BgTdoOUEjTFFb/s1600/imagesCAWHD88B.jpg"><img style="float:right; margin:0 0 10px 10px;cursor:pointer; cursor:hand;width: 270px; height: 187px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjT_VaINhKFMoRkYxPJi5cuonnWJPStAPNlrhqIfkNE9nT6202iXlON4csxdAqVH_4cY9znLAqjiQAL5trgqCWUBSH_bqvQmO1ugGPzk2f-3D_MZsJgu4axkatkmpBBvS-BgTdoOUEjTFFb/s320/imagesCAWHD88B.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5664217455116056034" /></a><br /><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjjr2RroGDacg8Z8yl5H-vysdqvB8Mdvnklq1BQNohnAgzfq02aclySYrfO8Emy_O3o_V4yk9Gm5-o8F2MkeYm8GbpN0Ktub1eMr8ayWJyW3UqBNAHT4C-UdJ02SYhbelUrUKrF3ptDcj-R/s1600/imagesCATKQFBL.jpg"><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;width: 116px; height: 168px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjjr2RroGDacg8Z8yl5H-vysdqvB8Mdvnklq1BQNohnAgzfq02aclySYrfO8Emy_O3o_V4yk9Gm5-o8F2MkeYm8GbpN0Ktub1eMr8ayWJyW3UqBNAHT4C-UdJ02SYhbelUrUKrF3ptDcj-R/s320/imagesCATKQFBL.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5664217353344154770" /></a><br /><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgC8lUUr6NcCA5DkJ4c_4Z5fqGZt5rPYh7gk78C-ukjioHtr41GB9PIsbyiFGWloDsvEYj56l0YL0b9YZGErlWM4JzOrC434_UVb-Y-tDL1Tg6YKoRjvevy8Or_3d99zaGhNQpMde52HmBn/s1600/imagesCAWI3M14.jpg"><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;width: 177px; height: 285px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgC8lUUr6NcCA5DkJ4c_4Z5fqGZt5rPYh7gk78C-ukjioHtr41GB9PIsbyiFGWloDsvEYj56l0YL0b9YZGErlWM4JzOrC434_UVb-Y-tDL1Tg6YKoRjvevy8Or_3d99zaGhNQpMde52HmBn/s320/imagesCAWI3M14.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5664215910138959170" /></a><br /><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhPcXfSGvtngAp9puxPREr6fmBzn4jXzHrjEBqFIMwra-vljlARNysxqVaNtYGhb4mZLWdRRg_IFeQ1D2y4Z4S7SerKfK2v3WUuOBRuDWCSUOJnp0e1-FjejjQvGnncfkYkuIQgNFKJ1iJ-/s1600/imagesCA2AGKDI.jpg"><img style="float:right; margin:0 0 10px 10px;cursor:pointer; cursor:hand;width: 219px; height: 230px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhPcXfSGvtngAp9puxPREr6fmBzn4jXzHrjEBqFIMwra-vljlARNysxqVaNtYGhb4mZLWdRRg_IFeQ1D2y4Z4S7SerKfK2v3WUuOBRuDWCSUOJnp0e1-FjejjQvGnncfkYkuIQgNFKJ1iJ-/s320/imagesCA2AGKDI.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5664215803628072466" /></a><br /><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEje2YS0pxy0sZiHUEx2-ys01G_cAXb3hvmK7-A6VogfHajbsq_-5JbFwCKdh6WtJDxvgQthyphenhyphenyHr1kVm238LOAFGzaE0r_TI26xebsojWHFoyLD9JFzOV203IEouD1qJ68jSKODqSqls7edC/s1600/images%255B10%255D.jpg"><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;width: 275px; height: 183px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEje2YS0pxy0sZiHUEx2-ys01G_cAXb3hvmK7-A6VogfHajbsq_-5JbFwCKdh6WtJDxvgQthyphenhyphenyHr1kVm238LOAFGzaE0r_TI26xebsojWHFoyLD9JFzOV203IEouD1qJ68jSKODqSqls7edC/s320/images%255B10%255D.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5664215704775796802" /></a><br /><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgRYZqjtT-0WN3Rqy26DWKTV9JSWTX0THmTTsIcCuoA-wE3G8Uvy0w7mi65y3Vo3ZHDc6sl0vcAJD3rWS4x6jhbrDdnDOlHrc30Vc_QikYrxVeL2zmSZm-9ka43laHqIbh_-rGl3hXio4_V/s1600/images%255B9%255D.jpg"><img style="float:left; margin:0 10px 10px 0;cursor:pointer; cursor:hand;width: 232px; height: 217px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgRYZqjtT-0WN3Rqy26DWKTV9JSWTX0THmTTsIcCuoA-wE3G8Uvy0w7mi65y3Vo3ZHDc6sl0vcAJD3rWS4x6jhbrDdnDOlHrc30Vc_QikYrxVeL2zmSZm-9ka43laHqIbh_-rGl3hXio4_V/s320/images%255B9%255D.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5664215602411879826" /></a><br /><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEifbiKnfAcR12mmzloJXxYaAiU5AxHJIeOoDMABeg6SZaLcoriukGiupieaPBjYwEwBKxayK3u8PM3yJUGLeLthxFS46YJcKMMBRuoApIeOVo8_BCVaPBFRjsUbmfnjZvaqiurGXknI_Ljc/s1600/images%255B8%255D.jpg"><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;width: 252px; height: 200px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEifbiKnfAcR12mmzloJXxYaAiU5AxHJIeOoDMABeg6SZaLcoriukGiupieaPBjYwEwBKxayK3u8PM3yJUGLeLthxFS46YJcKMMBRuoApIeOVo8_BCVaPBFRjsUbmfnjZvaqiurGXknI_Ljc/s320/images%255B8%255D.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5664215247080213522" /></a><br /><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjq28zHzoEBuU6ioVbtg7noN0hTS6XToodvgI-xxhsKko7gwNMyqs8At1j8SLoqDkZsNz7wb38cO2uPCyUTjjeN5S0n1he-mjKnQw7pI7N6SCdXAbmVPaq07b2fbESQwfae3nkJofZ9g-7R/s1600/images%255B7%255D.jpg"><img style="float:right; margin:0 0 10px 10px;cursor:pointer; cursor:hand;width: 220px; height: 229px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjq28zHzoEBuU6ioVbtg7noN0hTS6XToodvgI-xxhsKko7gwNMyqs8At1j8SLoqDkZsNz7wb38cO2uPCyUTjjeN5S0n1he-mjKnQw7pI7N6SCdXAbmVPaq07b2fbESQwfae3nkJofZ9g-7R/s320/images%255B7%255D.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5664215125205229026" /></a><br /><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhgih00yDoZBdHDT0XlG_WraR132SZeMJr1EBw_9H_1aw6Uq5KoaXNYVfyxLSiCy-Za3ft6DsqEHh64ZKLVd8qA2b2H0ay0oZoBuQjZAfOBG8csQGygsXsDXuXaeAWrlvFaHTTzEFoLO9XT/s1600/images%255B5%255D.jpg"><img style="float:left; margin:0 10px 10px 0;cursor:pointer; cursor:hand;width: 225px; height: 225px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhgih00yDoZBdHDT0XlG_WraR132SZeMJr1EBw_9H_1aw6Uq5KoaXNYVfyxLSiCy-Za3ft6DsqEHh64ZKLVd8qA2b2H0ay0oZoBuQjZAfOBG8csQGygsXsDXuXaeAWrlvFaHTTzEFoLO9XT/s320/images%255B5%255D.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5664215024189731858" /></a><br /><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiBaZv47qFdbZmD4x4RfDiSGUeJJv5zlOgd5hXIvOMUpoYJD_UHLKKnaUOeNDINxWe513WivwBO9rWdSgpjoz2djnUfYShkua4jEh4TAvk563-UA7I472_d1-y2Y-NP7LmzA5gCsZN8gn-n/s1600/images%255B2%255D.jpg"><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;width: 216px; height: 234px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiBaZv47qFdbZmD4x4RfDiSGUeJJv5zlOgd5hXIvOMUpoYJD_UHLKKnaUOeNDINxWe513WivwBO9rWdSgpjoz2djnUfYShkua4jEh4TAvk563-UA7I472_d1-y2Y-NP7LmzA5gCsZN8gn-n/s320/images%255B2%255D.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5664214805985941906" /></a>plath19http://www.blogger.com/profile/07718170518657943814noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8895851252714169981.post-82180146800164090922011-08-24T14:52:00.000-07:002011-08-24T15:46:17.149-07:00***Trudne sa powroty. Nawet te bloggowe. Nie wiem, czym mam przerwac cisze, czym zakryc pustke, ktora panoszyla sie od tylu miesiecy... Czytam siebie od poczatku, nie znajduje tego, co bym chciala. Wszystko wydaje mi sie albo zbyt blahe, albo zbyt przesadzone, nie dosc dojrzale, nie wystarczajaco madre... Czy to za sprawa uplywajacego czasu, sprawy, ktore byly tak wazne, nagle bledna i traca dawniejsza moc? Czy moze dlatego, ze zmieniamy sie z biegem czasu, ze pragniemy czegos innego, odmiennego, w inny sposob? Nowego stylu, innego tla, innych zdjec, nowych przezyc?
<br />Czym zylam przez ostatnie miesiace, dlaczego zaprzestalam pisanie?
<br />Czy moge Wam dac odpowiedz w tym oto wierszu Haliny Poswiatowskiej (ciagle powracam do niej od kiedy przeczytalam "Opowiesc dla przyjaciela")?
<br />
<br />
<br /><strong>Czym jest miłość</strong>
<br /><em>Płomieniem który posiadł drewnianą chatę - pijanym
<br />pocałunkiem wgryzł się w głąb strzechy.
<br />Piorunem - który kocha wysokie drzewa - wodą
<br />uwięzioną płasko - wyzwalaną przez niesyty wolności wiatr.
<br />Włosami sosny - gładzonymi jego ręką - włosami
<br />rozśpiewanymi w szaloną wdzięczną pieśń.
<br />Ciemną głową topielicy - która palce rozsnuła
<br />w poprzek fali - a uśmiech dała nieżywemu słońcu.
<br />Wyciągnięta na brzeg - płakała długo i nie wyschła
<br />aż dotąd póki smutni ludzie nie zakopali jej w ziemi.
<br />Płomieniem.</em>
<br />
<br />Tym plomieniem zyje kazdego dnia od nowa, jakgdyby to byl ten ostatni. Kocham i jestem kochana.
<br />Moze ktoregos dnia opowiem Wam o czlowieku, ktorego obdarzylam tym uczuciem. Chwilowo nie umiem sie odwazyc ze strachu przed zbyt blahym opisem...
<br />Powroty sa trudne, ale chcialabym by ten byl bardziej dojrzaly.
<br />plath19http://www.blogger.com/profile/07718170518657943814noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8895851252714169981.post-26946283667342330602011-04-08T01:30:00.000-07:002011-04-08T02:07:12.522-07:00Smierc<em>mędrzec<br /> wpatrzony w twoją smutną twarz<br /> białą<br /> nic nie wie o tobie<br /> oprócz tego<br /> że unicestwiasz ciało<br /> rozsypujesz ciało<br /> hojnie<br /> wzbogacasz pyłem wiatr<br /> kiedy cię poją kadzidłem<br /> obiecujesz odejść<br /> niechętnie<br /> snujesz się przez kościół<br /> wzdłuż<br /> smugą kadzielnego dymu<br /> oni myślą że ciebie nie ma<br /> jesteś<br /> jesteś<br /> bo jakżeby inaczej<br /> można było nie żyć<br /> dla przyrodnika<br /> jesteś zagadką jak życie<br /> dla fizyka<br /> przeistoczeniem materii<br /> dla wierzącego<br /> przejściem do innego bytu<br /> dla nas cierpiących<br /> wyzwoleniem</em><br /><br /><br />Ktos odszedl. Nie wiem, czy jeszcze kiedykolwiek bym ja spotkala, gdyby nadal zyla... ale ta mysl, ze zyje, byla mi potrzebna.<br />Zastanawiam sie, czy zdarzyla pozegnac sie z zyciem? Czy wiedziala? Czy czula bol? Zastanawiam sie, czy zdarzyla spelnic choc te najwazniejsze marzenia? Czy zycie nic wiecej nie mialo jej do zaoferowania? Mimo ze przed nia bylo jeszcze tyle dlugich, nieznanych lat... Czy inni beda o niej pamietac? Czy pamiec po niej nie zaginie?<br />Pamietam, jak w szkole siadala z "noga na nodze" i nauczycielka zawsze krzyczala, ze nie jest w kawiarni. Jej nogi byly tak dlugie i cienkie, ze dotykala obiema stopami ziemi... A ja ja zawsze podgladalam, jak tak siedziala i marzylo mi sie, bym byla rownie odwazna...A to wlasnie ona pewnego szkolnego popoludnia, powiedziala mi, ze to ja jestem odwozna i ze ona nie potrafilaby zachowac sie tak, jak ja.<br />Nie byla moja wielka przyjaciolka, nawet nie byla przyjaciolka, ale zawsze bardzo ja lubilam i mimo ze nie widzialam jej z jakies szesc lat, to placze, bo nie potrafie pogodzic sie z mysla, ze jej mlode cialo przysypane jest teraz ziemia. <br />Ale czym jest moja niezgoda w porownaniu ze smiercia, z przeznaczeniem??? Czyms tak watlym, ze nikt nawet nie slyszy, gdy krzycze.<br />Nie moglam jej pozegnac, dlatego chcialam choc wirtualnie podarowac jej ode mnie, moj ulubiony kwiat, biala roze. <br /><br /><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjgTfk2Nt-iIE_VPZG-C_Pr13_Vq6g4CrU6aeO3bMRDNEkJkr951pnzyo1It61uAaKW8gQo2r0GkwR8cXi613ekJZ77A7aBZIsn8YUCa_TjBFkWffLXQvqd0LUL5RW1-ndNQATo_3_u5AXs/s1600/biala%252520roza%252520dla%252520niny%255B1%255D.jpg"><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;width: 240px; height: 320px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjgTfk2Nt-iIE_VPZG-C_Pr13_Vq6g4CrU6aeO3bMRDNEkJkr951pnzyo1It61uAaKW8gQo2r0GkwR8cXi613ekJZ77A7aBZIsn8YUCa_TjBFkWffLXQvqd0LUL5RW1-ndNQATo_3_u5AXs/s320/biala%252520roza%252520dla%252520niny%255B1%255D.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5593136542761218242" /></a><br /><br /><br /><br /><br /><br />Dla Karolinyplath19http://www.blogger.com/profile/07718170518657943814noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8895851252714169981.post-72015489098090766202011-03-11T14:37:00.000-08:002011-03-11T14:40:00.121-08:00***("jesteś powietrzem...")jesteś powietrzem<br /> które drzewa pieści<br /> rękoma z błekitu<br /> jesteś skrzydłem ptaka<br /> który nie trąca liści<br /> płynie<br /> jesteś zachodnim słońcem<br /> pełnym świtów<br /> bajką ze słów które mówi się<br /> westchnieniem<br /> czym ty jesteś --<br /> dla mnie -- świeżą wodą<br /> wytrysłą na skwarnej pustyni<br /> sosną -- która cień daje<br /> drżącą osiką -- która współczuje<br /> dla zziębniętych -- słońcem<br /> dla konających -- bogiem<br /> ty -- rozbłysły w każdej gwieździe<br /> której na imię miłość<br /><br />Halina Poswiatowskaplath19http://www.blogger.com/profile/07718170518657943814noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8895851252714169981.post-65992438666068600382011-03-08T04:15:00.000-08:002011-03-08T04:26:56.537-08:00Z okazji...<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiyurMRoBn0TzEkUhFlbdZGeIUQIfOeBkFHd2RImzIXrTO1RPBmq6Q3mqweAW0eIYclYKuVUIKhxuIQo-gct9WS24XPsto_xfo2EVc-8-BJ_pyJK5tUf-55TXtJr9XY_sJt194NS84btGsH/s1600/17911_wielkanoc_zonkile%255B1%255D.jpg"><img style="float:right; margin:0 0 10px 10px;cursor:pointer; cursor:hand;width: 320px; height: 240px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiyurMRoBn0TzEkUhFlbdZGeIUQIfOeBkFHd2RImzIXrTO1RPBmq6Q3mqweAW0eIYclYKuVUIKhxuIQo-gct9WS24XPsto_xfo2EVc-8-BJ_pyJK5tUf-55TXtJr9XY_sJt194NS84btGsH/s320/17911_wielkanoc_zonkile%255B1%255D.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5581684149740927538" /></a><br /><em>dzisiejszego Dnia Kobiet chcialam zyczyc wszystkim wspanialym kobietom, wszystkiego, co najlepsze, wiele madrosci, wiary w siebie i wlasne mozliwosci, wiary we wlasna wartosc, bo kazda z nas jest inna, ale kazda niesamowita. Zycze Wam rowniez wiele usmiechu, piekna i slonca na kazdy dzien!!<br /><br /><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjPSM_8pHvKq0_YYSnZiuVap1k2NNDq5GArpjoR-rj8i0zXqZf6vje5ZnnN3HFsi3lSoYyzyyXNY1zxUGwVkcDhLsp2G7WGSPmf3657XiKfILViecmj3sz4eL6VzuJxhbu-OpU244fXrPBq/s1600/zonkile%255B1%255D.jpg"><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;width: 219px; height: 320px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjPSM_8pHvKq0_YYSnZiuVap1k2NNDq5GArpjoR-rj8i0zXqZf6vje5ZnnN3HFsi3lSoYyzyyXNY1zxUGwVkcDhLsp2G7WGSPmf3657XiKfILViecmj3sz4eL6VzuJxhbu-OpU244fXrPBq/s320/zonkile%255B1%255D.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5581684245888133810" /></a><br /><br /><br />Nie jestem jakas szczegolna fanka Dnia Kobiet, ale daje mi to powod na przeslanie i podzielenie sie dobrym slowem, wiec korzystam ile wlezie:DD <br /><br />Przesylam rowniez zonkile, bo uwielbiam te wiosenne kwiaty...<br /><br /><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiC1oRODpM7mzgPZi6gOaeV6jbw4sx5-wkW6WyuG3WMd0lMLKnL-Qiu84IL0g1q2JaBl97j2Vfn9WqQ6l3FLSSOhpdXstqJIVd3KcSpcxiawUZPMtWhHH4Kq7v8RFA6rv9MhsoIcU4EzWYZ/s1600/zonkile_2_Small%255B1%255D.jpg"><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;width: 320px; height: 240px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiC1oRODpM7mzgPZi6gOaeV6jbw4sx5-wkW6WyuG3WMd0lMLKnL-Qiu84IL0g1q2JaBl97j2Vfn9WqQ6l3FLSSOhpdXstqJIVd3KcSpcxiawUZPMtWhHH4Kq7v8RFA6rv9MhsoIcU4EzWYZ/s320/zonkile_2_Small%255B1%255D.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5581684369429936482" /></a><br /><br /><br />Wasza Plath</em>plath19http://www.blogger.com/profile/07718170518657943814noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-8895851252714169981.post-27485544006336754622011-02-26T15:54:00.000-08:002011-02-26T18:20:31.150-08:00"Il y a des gens nés pour le bohneur et d'autres pour le malheur. Je n'ai simplement pas de chance." - Maria Callas<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhFfUYNuvLijflkCG2mV1W1IXN-9rfj-E7VOreCNsrdhY9zySv1edP20tFWvJo0m_e_L3S8CgaOHa3wcp9Yu9yo9gAK0q3ZoG7ka-KGMhpilNdHYX-MyPTeqOSOpC3BCYsJkkZOzp9MhL7p/s1600/462016a4%255B1%255D.jpg"><img style="float:right; margin:0 0 10px 10px;cursor:pointer; cursor:hand;width: 266px; height: 320px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhFfUYNuvLijflkCG2mV1W1IXN-9rfj-E7VOreCNsrdhY9zySv1edP20tFWvJo0m_e_L3S8CgaOHa3wcp9Yu9yo9gAK0q3ZoG7ka-KGMhpilNdHYX-MyPTeqOSOpC3BCYsJkkZOzp9MhL7p/s320/462016a4%255B1%255D.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5578183948535525698" /></a><br /><blockquote>Le grand problème est que, si l'on tente de faire quelque chose d'admirable au point d'atteindre la perfection, cette perfection meme tue l'art. L'art n'est jamais absolu: il doit se renouveler sans cesse et sans cesse varier. Je suis avant tout humaine et les roles que j'interprète eux aussi sont humains.<br /><br />J'ai une double personnalité. Il y a en moi la femme qui guide et celle qui critique. Cela existe toujours chez un créateur.<br /><br /><br />J'ai toujours voulu servir l'art, cette merveille qu'est la musique... Je crois à l'autodiscipline et à la maitrise de soi. Ma devise est "Je travaille, donc je suis."<br /><br />L'etude d'un role se fait en plusieurs etapes, car on ne peut espérer le maitriser immédiatement. Il faut lui laisser le temps de murir. Cela peut durer des mois, mais souvent, il me suffit de peu de temps.<br /><br /></blockquote><br /><br /><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjGMam_3XEmnR5SaHmrtsoM9iJ_SUSh-ieGX9XWW8jTdLtveBZJf_erA5xSjV7ZI8T9h6x_DvS9sQ3ypj7tWNs_p5ovEHtBnyR9efmfmK8Y_cIt8OdWAQC08tGQ8zySG7X9AljmBNeXjhuW/s1600/CALLAS3%255B1%255D.JPG"><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;width: 275px; height: 279px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjGMam_3XEmnR5SaHmrtsoM9iJ_SUSh-ieGX9XWW8jTdLtveBZJf_erA5xSjV7ZI8T9h6x_DvS9sQ3ypj7tWNs_p5ovEHtBnyR9efmfmK8Y_cIt8OdWAQC08tGQ8zySG7X9AljmBNeXjhuW/s320/CALLAS3%255B1%255D.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5578187597610505442" /></a><br /><br /><em>Pour écouter, il faut de la concentration. Lorsque j'étais élève, je n'ai jamais manqué un cours. Pas une seule fois. Jamais je ne suis arrivée en retard. J'étais meme en avance. Je ne vivais, je ne me nourissais, je ne revais que de musique.<br />Si vous voulez faire une carrière, une carrière comme la mienne - vous devez vous laisser asservir par la musique.<br />Une carrière au théatre exige une concentration absolue. Le moindre petit détail. Vous croyez que j'exagère. Pas du tout.<br />C'est important d'avoir un look. Une signature. Avoir une personnalité. Pour que les gens se souviennent de vous.<br /><br />J'ai des yeux derrière la tete. Il en faut pour faire carrière au théatre. Il y a toujours quelqu'un en train de comploter dans votre dos. C'est un fait. Toujours. Si vous n'avez pas des yeux pour voir derrière vous, vous finirez poignardé dans le dos. <br />Nous sommes au théatre, il faut se jeter à l'eau. Tres peu de gens peuvent pleurer en chantant.<br />Tout est dans la musique. Ecoutez, c'est tout.<br />Ce n'est pas assez, essayer. Il faut le faire. Ce n'est pas ça, le théatre, essayer. <br />Les gens ne sortent pas de chez eux pour nous voir essayer. Ils viennent pour nous voir faire.<br />Chaque mot a sa signification. Les voyelles sont les bruits confus du coeur. Les consonnes leur donnent du sens.<br /><br /><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiZDuL3KdRTARa1nhqIe_fYRIlD02IVFrU-_zV1wiaNnpeFFsRPl9TqYOndjXVRmgQY85Mx4_-XNKfUyPzuQp_1IzzTMnDOK-mroX1X4R7_hC_wMEG1XRM-XmYi-539tzGlTYko7T6Ws590/s1600/u1pXIQAOFC_Medee_Callas_Cine%255B1%255D.jpg"><img style="float:left; margin:0 10px 10px 0;cursor:pointer; cursor:hand;width: 220px; height: 318px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiZDuL3KdRTARa1nhqIe_fYRIlD02IVFrU-_zV1wiaNnpeFFsRPl9TqYOndjXVRmgQY85Mx4_-XNKfUyPzuQp_1IzzTMnDOK-mroX1X4R7_hC_wMEG1XRM-XmYi-539tzGlTYko7T6Ws590/s320/u1pXIQAOFC_Medee_Callas_Cine%255B1%255D.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5578187823159384914" /></a><br /><br />Je déteste ce mot - "jouer". Non! Ressentir. Etre.<br />Les larmes, ça ne vous mènera nulle part. Ni au théatre, ni dans la vie.<br />Un artiste, il entre et il existe.<br />Le public est l'ennemi. C'est a nous de vous faire plier les genoux, car nous avons raison. <br />Si je m'inquiète de ce que vous pensez de moi, je ne peux pas gagner. Je suis la, je supplie, j'implore votre approbation.<br />L'air est une prise de pouvoir. C'est forcer les gens pnser qu'il ne peut y avoir qu'une seule façon de faire, qu'une seule voix. La votre.<br />C'est capital une entrée. C'est la manière dont on se présente au public. C'est la manière dont on se présente dans la vie.<br /><br />Ne bougez jamais la main, si ça ne vient du coeur et de l'ame.<br />Personne n'est quelqu'un.<br />En art, il n'y a pas de raccourcis, il n'y a pas de facilités. Il y a toujours une entrée au début, et une sortie à la fin. L'art c'est ce qui passe entre les deux.<br />C'est affaire de discipline, de technique et d'audace.<br />Le monde continuera de tourner sans nous, mais je veux croire que nous l'avons rendu meilleur.<br />Que nous ne l'aurions pas laissé aussi riche, aussi fort. Plus je vieillis et moins je suis sure que ce que nous faisons est important. <br />Ce qui est important, ce que vous mettiez à profit ce que vous avez appris. <br />Les sens des mots, la diction, vos sentiments profonds. </em><br /><br />Maria Callas "Master Class" <br /><br /><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi-B2HxyTjvsJGPqwWaqdPc6XcrcA3VL2WJODSi3jdxtYjqWJiWYPghgsLxfPKRciDCwRu7fx5tqI-jbXq7MltKPVz-RsOSKQcUEqgRTT5jJgky9UVl226O6-Z9roy3y1AiTsFMnz854o2v/s1600/maria-callas%255B1%255D.jpg"><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;width: 320px; height: 304px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi-B2HxyTjvsJGPqwWaqdPc6XcrcA3VL2WJODSi3jdxtYjqWJiWYPghgsLxfPKRciDCwRu7fx5tqI-jbXq7MltKPVz-RsOSKQcUEqgRTT5jJgky9UVl226O6-Z9roy3y1AiTsFMnz854o2v/s320/maria-callas%255B1%255D.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5578188400873260498" /></a><br /><br /> <blockquote>Vous devez savoir ce que vous voulez dans la vie, vous devez prendre vos décisions.<br /><br />Il faut du courage, le courage de refuser les applandissements faciles, l'éclat pour lui-meme.<br /><br />Il faut avertir le public et se préparer soi-meme en pensée. On se concentre, on prépare son visage et après seulement on chante. On laisse le public lie nos pensées, rt ensuite il les entend.<br /><br />J'ai joué avec les bornes de ma voix, avec mes ressources physiques du noble art, et je ne regrette rien. Vraiment rien.<br /><br /><iframe width="425" height="344" src="http://www.youtube.com/embed/GIjITrAiZCA?fs=1" frameborder="0" allowFullScreen=""></iframe><br /><br />Je suis certainement une créature du Destin, mais il n'y a pas d'excuse à prononcer cette phrase, puis à se coucher et à attendre que le Destin se manifeste. En réalité, il faut travailler, toujours étudier, pour etre prete, le moment venu. </blockquote>plath19http://www.blogger.com/profile/07718170518657943814noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8895851252714169981.post-33286203097669812812011-02-23T17:04:00.000-08:002011-02-23T17:51:40.204-08:00Michael Tchekhov "Etre acteur"<blockquote> L'acteur de cinéma doit travailler non pas sur le registre de la psychologie mais sur celui de l'imaginaire. L'imagination s'allume toute seule, elle n'a pas d'interrupteur sur lequel on puisse appuyer. </blockquote> Michelangelo Antonioni<br /><br /><strong>Michael Chekhov</strong> est acteur, metteur en scène; sur sa trajectoire - Moscou, Berlin, Londres, Broadway & Hollywood, où il tourna avec d'Hitchcock et guida de nombreuses stars,dont Marilyn Monroe - il a tout tenté, tout fait. Neveu d'Anton et fieffé pédagogue il développa sa vie durant une technique radicalement innovatrice du jeu et du training d'acteur focalisée sur le registre de l'imaginaire qui fait 'crier' l'intelligence, la vérité et la réalité scénique. Par elle et en elle plus qu'en tout autre, l'acteur retrouve son vrai visage.<br /><br /><blockquote>Le jeu d'acteur est chose sérieuse, mais il faut un peu s'y amuser. </blockquote> M. Tchekhov<br /><br /><strong>Michael Chekhov c'est Stanislavski avec une différence</strong>. <br />La différence étant l'idée que l'acteur loin de se soumettre au texte de l'auteur peut et doit les dépasser. Il doit offrir sa vie, de gaîté d'âme à la poésie du texte pour aller bien au-delà. Jouer est le produit de son imagination à<br />travers une liberté d'interprétation qui dépasse l'habituelle intercommunication magnétique entre l'esprit du poète et l'esprit du metteur en scène. Favorisant l'étude du personnage, l'atmosphère, " Le Geste Psychologique " qui est aussi l'objectif en soi - une méthode de construction du personnage dont sont, ou furent, férus des acteurs tels que Marilyn Monroe, Jack Palance, Jack Nicholson, Clint Eastwood, Anthony Hopkins et Sean Penn; la visualisation('l'écran intérieur') est la clé imaginative pour s'ouvrir afin de pouvoir capter le sentiment dans ses grandes profondeurs, l'articuler et le déployer spontanément en un jeu continu, inspiré,<br />émotionnellement brûlant, engageant et fantastiquement ludique sur scène et devant la caméra.<br /><br /><blockquote>Ce qui prend si longtemps même pour l'acteur doué de dons exceptionnels<br />à découvrir est cette essence de l'art en lui-même qui est le style et le fait que<br />' le style est l'expression, et l'expression le sel de la vie.' <br /></blockquote>Michael REDGRAVE<br /><br /><strong>L'OBJECTIF</strong> mène à l'implication volontaire à l'action-aux tactiques vers la victoire-ces actions qui mènent la danse SONT le jeu. Pour trouver l'objectif l'imaginaire doit intervenir : ici, l'acteur se donne pour mission de voir l'objectif avant de l'appréhender intellectuellement : " Il y a un<br />oeil extérieur qui enregistre et un oeil intérieur ('the mind's eye') qui VOIT. " dit Robert Edmond Jones. Sans forcer le résultat c'est cet oeil intérieur que l'acteur fait intervenir dans sa quête de l'objectif par la voie imaginative.<br /><br /><strong>LE GESTE PSYCHOLOGIQUE </strong>est la clé de l'inconscient de l'acteur. Il s'extrait de l'imagination ;<br />fort, clair et simple, il est le meilleur moyen d'exprimer la totalité du personnage en une forme condensée par le biais d'une saisie intuitive de son désir principal (le 'surobjectif' de Stanislavski).<br /><br />Le terme "Geste Psychologique" signifie à la fois le 'geste' en soi et les sentiments & qualités qui lui sont associés : par exemple : le sens de l'aise ('feeling of ease'), le sens du tout ('the feeling of the whole'), le sens de la forme ('the feeling of form'), et le sens de la beauté ('the feeling of beauty').<br /><br /><blockquote>There should be fun in art.</blockquote>Elia KAZAN<br /><br /><strong>ATMOSPHERES et leurs QUALITES</strong> Une atmosphère est invisible, c'est un médium transparent. Mais, elle est là : une source d'inspiration pour l'acteur qui s'y livre. Plutôt que d'appartenir à qui ce soit, elle est à tous : " C'est dans l'air. " Ainsi, pour créer l'atmosphère que nous voulons sur le plateau il faut l'imaginer actuellement dans l'air autour de nous,mais pas encore en<br />nous. Une atmosphère de catastrophe par exemple, à qui appartient-elle ? A personne,<br />pourtant elle est là. On la respire, elle agit sur nous, comme le brouillard sur un lac gelé, l'eau de la mer démontée, la panique, la terreur, les ténèbres, le désir.<br />L'atmosphère est la façon la plus décisive d'entrer en contact avec l'essence émotionnelle d'une scène, au théâtre ou au cinéma. Lisant une pièce ou un scénario il faut essayer d'en trouver l'atmosphère qui serait la plus expressive pour cette scène, tel moment, telle partie de la scène. Nous avons aussi besoin de prendre conscience de l'effet de ces atmosphères sur notre comportement. Une atmosphère peut aussi changer sur l'entrée d'un personnage dont l'atmosphère est plus forte que celle des autres. L'entrée du fantôme du père d'Hamlet dans la chambre de sa mère, par exemple.<br />Par ailleurs l'atmosphère n'est pas de nature statique,mais un processus continuellement en mouvement qui se développe, touche et inspire l'acteur qui s'y ouvre pour la capter au profit du personnage. Il doit y répondre, sans jamais se forcer à sentir. Il évolue dans l'atmosphère - soit-elle de joie, de chagrin,magique, lourde, scintillante, de mort, etc.- et s'y laisse prendre,<br />se rend à elle comme à l'amour, organiquement. L'organicité d'un acteur, cet enfant qui sait d'expérience qu'en faisant et en laissant son corps réagir naturellement à son imagerie interne,<br />il sentira.<br /><br />" Il n'y a rien dans le monde entier sans atmosphère sauf notre sec et froid 'intellect' qui ne connaît rien en atmosphère et la combat.<br />Les atmosphères permettent à l'acteur de révéler cette part de la pièce et du rôle qui est autrement indicible. Peut-on, par exemple, imaginer Roméo disant ses mots d'amour à Juliette sans atmosphère d'amour ? Quand bien même le spectateur (ou spectatrice) pourrait comprendre intellectuellement le texte sublime et goûter la beauté du vers de Shakespeare, il lui manquerait toujours quelque chose de l'essentiel. Mais en quoi consiste l'essentiel En l'amour lui-même. Pour se communiquer au public, tous les sentiments requièrent une atmosphère particulière. Sans ces atmosphères justes émanant de l'acteur, les paroles d'amour,<br />de haine, de désespoir ou d'espérances énoncées par Shakespeare ne font que se répercuter mécaniquement dans un espace psychologique vide. C'est l'atmosphère qui recèle le contenu fondamental de la représentation. " Michael CHEKHOV<br /><br /><blockquote>Les acteurs sont les seules hypocrites sincères. </blockquote>HAMLET<br /><br />L'un des points de force du training de Chekhov, chose normalement peu approfondie dans les autres techniques modernes d'entraînement au jeu d'acteur, est la recherche et la création par la voie intuitive du personnage.<br />Le premier pas vers cette création est de définir le type spécifique de personnage qu'on va jouer : " Un Dur, " " Femme en Colère, " " Fille Sexy, " " Fantasque, " etc. Ces archétypes se trouvent dans la nature humaine. L'auteur propose et déploie des variations individuelles du type de caractère.Mais c'est le travail de l'acteur de donner vie et crédibilité à cette création d'un 'caractère.'. Il doit, d'entrée de jeu, se demander: " Quelle est la différence entre le personnage et moi ? " Comment est son esprit ? Pense-t-il plus vite ou moins vite que moi ?<br />Sa compréhension du monde est-elle plus claire ou plus vague que la mienne ? Ses émotions sont-elles plus riches que les miennes. Est-il plus passionné ? Sa volonté plus acharnée et inflexible que la mienne ? Ces questions une fois élucidées, une compréhension plus profonde et plus spécifique du personnage de l'acteur en résultera. L'observation soutenue des gens est ici capitale. Le fait d'observer et de définir leurs uniques différences doit aider l'acteur à capter et forger, autant qu'à développer, les traits saillants et les contradictions les + intimes du comportement de son personnage.<br /><br /><blockquote>Le théâtre c'est ce qu'il y a au-delà, au-delà des mots, au-delà des corps, audelà<br />de tout ce qui est sur la scène.Mais ce qui est sur la scène doit permettre<br />l'accès à cet au-delà. Le grand mystère est que cet au-delà ne peut se définir<br />avant son accomplissement dans la représentation. Il n'y a pas de conception<br />préalable, de définition, de discours sur…mais un attrait profond, indéfini, le<br />pressentiment d'un univers à découvrir, à révéler ou plutôt à faire entrevoir, a<br />percevoir, pour permettre de s'y introduire<br />Tout le travail se fait moment après moment, par découvertes successives.<br />Tous les gens de la scène devraient être surpris par ce qu'ils ont fait, par le<br />" lieu " auquel ils sont arrivés. "<br /></blockquote>Sylvain DHOMME<br /><br /><strong>L'ACTEUR EST LE THEATRE</strong><br />" Le metteur en scène, le décorateur, etc., sont tous des accessoires,mais l'acteur est le théâtre. L'acteur qui croit en sa capacité constante d'agir. Alors la pièce-même des pièces telles que celles de Shakespeare- n'est seulement pour le vrai et réel acteur qu'un prétexte à s'exprimer.<br />Nous ne pouvons pas exprimer Shakespeare, parce que nous ne savons pas quel était son<br />dessein ; nous ne pouvons que nous exprimer nous-mêmes.Quel que soit l'auteur, nous nous exprimons toujours nous-mêmes.Nous nous exprimons nous-mêmes sur scène.Nous sommes toujours nous-mêmes, ou nous ne jouons pas du tout et sommes tout comme des marionnettes. Si nous sommes bourrés de clichés ou autre choses dérangeantes, alors il n'y a pas de théâtre. Mais si nous sommes de vrais acteurs, nous nous jouons nous-mêmes, de notre jeunesse à notre vieillesse.<br />Donc, il est important de garder en tête que quelque soit la pièce, nous nous jouons nousmêmes.<br />Si cette idée est vraiment digérée, cela nous libérera,même inconsciemment. Si nous<br />y croyons, et nous nous y habituons, et si ça pénètre dans les régions inconscientes de notre être, ça nous revient sous forme de liberté. J'ai vu beaucoup de metteurs en scène dans d'autres pays qui ne savaient pas que faire des acteurs après quelques semaines de répétitions.<br />Un metteur en scène hurlant aux acteurs d'être libres. Comment être libre ? Etre libre veut dire pouvoir compter sur notre habilité à agir constamment.<br />Naturellement, il y a des choses dans chaque pièce qui sont " des points de repère "<br />('landmarks'), pour ainsi dire, et très souvent sans rien que nous puissions jouer continuellement, et ainsi nous sautons lâchement d'un repère à un autre. Par exemple, imaginons qu'à un moment j'abats quelqu'un et le moment suivant je pleure. Si je suis lâche, il n'y a rien entre ces deux choses. Mais si nous savons vraiment dans notre inconscient que nous jouons continuellement, nous pouvons développer tant de nuances entre le moment du coup de feu et le moment des pleurs. Comment l'acteur jouera, cela est notre mystère, notre talent,<br />notre individualité. " - Michael CHEKHOV<br /><br /><blockquote> Trouvez-le là où il joue et allez-le voir ! Michael Chekhov est mon plus<br />brillant élève.</blockquote>Stanislavski à Stella ADLER, 1934plath19http://www.blogger.com/profile/07718170518657943814noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8895851252714169981.post-56087465807151312502011-02-22T12:03:00.000-08:002011-02-22T20:28:31.134-08:00"Il y a toujours deux cotés dans une histoire" - Marylin Monroe<blockquote>Tu veux que je devienne un nuage? Alors, prend celui-ci en photo. Comme ça, je ne mourrais pas complètement.</blockquote><br /><br /><em>Parfois je déteste l'effet que je fais sur les hommes. Ces regards stupides. Ces poings qui se serrent sur le vide. C'est pas humain. Je ne respecte pas les gens qui vous aiment parce qu'on est quelqu'un.<br /><br /><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgQoowbI48Ct61cJJXP7v_KPoTIYUa0U0xR-F0DWETZhW4Yn67AjYbdSFkwUfP8_1oIIndl6MYi6d5wZuvRuY4mka61Cd87CjE1NKafWFc5GJ7p0OMZojRjNMS69VjynAStvEkHrDY7T1C_/s1600/Marilyn_Monroe%255B1%255D.jpg"><img style="float:right; margin:0 0 10px 10px;cursor:pointer; cursor:hand;width: 320px; height: 240px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgQoowbI48Ct61cJJXP7v_KPoTIYUa0U0xR-F0DWETZhW4Yn67AjYbdSFkwUfP8_1oIIndl6MYi6d5wZuvRuY4mka61Cd87CjE1NKafWFc5GJ7p0OMZojRjNMS69VjynAStvEkHrDY7T1C_/s320/Marilyn_Monroe%255B1%255D.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5576635161277393378" /></a><br /><br />Souvent je mi dis que ce serait mieux de n'etre pas célèbre. Mais nous, les acteurs, nous nous torturons avec notre image, nous sommes - quel est le mot? - narcissiques. Je reste des heures assise devant mon miroir à guetter les signes de l'age.<br /><br />Le cinéma, c'est comme les amours, si tu n'en veux pas, tu as tout ce que tu veux. Si tu cours après, tu n'as rien.<br /><br />Le cinéma, c'est toujours ça: prendre, encore prendre. On appelle ça des prises, justement, les séquences qu'on vous fait recommencer cent fois. Mais qui donne, qui reçoit, qui aime?<br /><br />Jouer une scène, c'est comme ouvrir une bouteille. Si on ne peut pas l'ouvrir d'une façon, il faut en essayer une autre ou peut-etre abondonner et prendre une autre bouteille.<br /><br /><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjZuujC32qUkvj8a03varkuhQB9yw7QbkoS7mqo-Q1zDJWbDaySjqneJbwkmaUqPwh6ghV2RtY34JJ4oqpLCreuZXuTX11VSRmtMQfG3Mp9E0jAnIyRObL4ij3acChAbQLl1ZNVIIMtZAf8/s1600/ph4%255B1%255D.jpg"><img style="float:right; margin:0 0 10px 10px;cursor:pointer; cursor:hand;width: 214px; height: 320px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjZuujC32qUkvj8a03varkuhQB9yw7QbkoS7mqo-Q1zDJWbDaySjqneJbwkmaUqPwh6ghV2RtY34JJ4oqpLCreuZXuTX11VSRmtMQfG3Mp9E0jAnIyRObL4ij3acChAbQLl1ZNVIIMtZAf8/s320/ph4%255B1%255D.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5576634888613425218" /></a><br /><br /><br />J'essaie de devenir une artiste, j'essai d'etre vraie, mais souvent des fenetres s'ouvrent malgré moi sur mon vide. J'ai peur de devenir folle. J'essai de faire sortir les parties vraies de moi-meme, mais c'est trop difficile. Parfois, je pense que tout ce que je dois faire, c'est etre vraie. Mais ça ne vient pas comme ça et je ne dis que je suis une faussaire, quelqu'un qui sonne faux. Je désire faire de mon mieux depuis la seconde où la camèra se met en mouvement jusqu'à celle où elle s'arrete.<br /></em><br /><blockquote>A l'aide,. A l'aide. A l'aide.<br />Je sens la vie de plus en plus proche<br />Alors que ce que je veux c'est mourir.</blockquote><br /><br /><em>J'ai mal avec les mots. Ce sont les mots qui nous soumettent aux autres sans merci, nous dénudent bien plus que toutes les mains que nous laissons chercher notre peau.<br /><br />Le problème n'est pas dans les mots mais dans la manière dont les gens s'en servent.<br /><br /><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhsysasJWKdtozx503vBHidMsP8IQ9gJ27bZJsMb24quzjnS2Ac7LRy-D4AkkPBvw2P39DlQV8B93dJaS7k-TWY14Fw2coWzcRAeXa_4RkmqDGzGafo9qfaNg3tDWDNdhExxVsvuPwdRi_A/s1600/--Marilyn-Monroe-at-the-Ambassador-Hotel-reading-a-book-on-%255B1%255D.jpg"><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;width: 320px; height: 253px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhsysasJWKdtozx503vBHidMsP8IQ9gJ27bZJsMb24quzjnS2Ac7LRy-D4AkkPBvw2P39DlQV8B93dJaS7k-TWY14Fw2coWzcRAeXa_4RkmqDGzGafo9qfaNg3tDWDNdhExxVsvuPwdRi_A/s320/--Marilyn-Monroe-at-the-Ambassador-Hotel-reading-a-book-on-%255B1%255D.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5576635559908936146" /></a><br /><br /><br />On change quand on change d'endroit. Nous avons tous un jeu de personnes, différentes manières d'etre soi dans différents endroits. Je ne suis pas la meme à New York et à Hollywood. Différente dans ce bar et sur un plateau. Différente avec Strasberg et avec toi. Je vois ça quand on m'interviewe. Les questions vous dictent les réponses et on parait etre telle ou telle personne.<br />Les questions m'en disent souvent plus sur celui qui les pose que mes réponses ne lui en disent de moi. La plupart des gens se trompent en pensant qu'ils sont un seul moi toute leur vie, bien plein, constant, fermé.<br />Comme ils seraient plus tolérants envers les autres s'ils reconnaissaient qu'ils sont eux aussi en morceaux, troués, changeants.<br /><br />J'ai trouvé ma définition de la mort. Un corps dont il faut se debarrasser.<br /><br />C'est tellement plus simple, la mort. On y entre, et on sait qu'on a presque toutes les chances de ne trouver personne de l'autre coté de la porte.<br /></em><br /><br /><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg1mT9f-SHZHFlG_nZIdWfi0DUadHuqefhAr3GNGMs-iqD4Krk66Zyvgx4Ma_B3_XKwfaiB844tGPDqt2eDpvazReiDu1UAlF3OgVEbKEDMHBfdAL2UP3bs1qveuCtNgGZL_p7j4L13C-EZ/s1600/marilyn_monroe_beautiful-1%255B1%255D.jpg"><img style="float:left; margin:0 10px 10px 0;cursor:pointer; cursor:hand;width: 318px; height: 320px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg1mT9f-SHZHFlG_nZIdWfi0DUadHuqefhAr3GNGMs-iqD4Krk66Zyvgx4Ma_B3_XKwfaiB844tGPDqt2eDpvazReiDu1UAlF3OgVEbKEDMHBfdAL2UP3bs1qveuCtNgGZL_p7j4L13C-EZ/s320/marilyn_monroe_beautiful-1%255B1%255D.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5576635805966739970" /></a><br /><br /><br /><blockquote>Tout le monde veut etre aimé, peu de gens peuvent et veulent aimer.<br /></blockquote>Ralph Greenson<br /><br /><em>Je me suis toujours sentie une non-personne et ma seule manière d'etre quelqu'un a été probablement d'etre quelqu'un d'autre. C'est pour ça que j'ai voulu jouer et etre actrice.<br /><br /><blockquote>Se contenter de penser le personnage et d'analyser mentallement ne te permet pas de jouer, de te transformer en une autre. Ton esprit rationnel te laissera passive et distante. Mais si tu développes ton corps imaginaire, si tu le vides de toi et tu le laisses posséder par l'autre, ton désir et tes sentiments te feront incarner cet autre.</blockquote>Michael Tchekhov<br /><br />Si on réfléchit trop longtemps à quelque chose, ça veut dire qu'on n'en a pas vraiment envie.<br /></em><br /><br /><blockquote>Le Mariage de Marylin avec Joe DiMaggia a échoué parce que la femme qu'il avait épousée était Marylin Monroe et celui avec Arthur Miller parce qu'elle n'était pas Marylin Monroe. </blockquote> Billy Wilder<br /><br /><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEji8y3ZHOH5OKbJvtI6cQ5BiI_d_-9PEa890xL0Vzy-7SoCi1ydP5lhTxE3W2s34wduwJVizgsyw6rZYCg_mfBFPF0YXP_rnUUz5cEegTXqMgdr5urj6rvzFdbVkFhj-vWL6NDgkWBCNNHF/s1600/baron-nahum-marilyn-monroe-8300058%255B1%255D.jpg"><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;width: 320px; height: 320px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEji8y3ZHOH5OKbJvtI6cQ5BiI_d_-9PEa890xL0Vzy-7SoCi1ydP5lhTxE3W2s34wduwJVizgsyw6rZYCg_mfBFPF0YXP_rnUUz5cEegTXqMgdr5urj6rvzFdbVkFhj-vWL6NDgkWBCNNHF/s320/baron-nahum-marilyn-monroe-8300058%255B1%255D.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5576636181895594658" /></a><br /><br /><blockquote><br />Une carrière? Ca ne vous serre pas dans ses bras. La chose qui me manque le plus est d'avoir quelqu'un avec qui partager les choses. Je me suis toujours jetée et perdue dans des amitiés et des amours où j'étais la seule à donner. Vous ne pouvez pas vivre comme ça.</blockquote> Inger Stevens<br /><br /><blockquote>Tu dois essayer de considérer ton corps comme un instruments de musique qui exprime tes idées et tes sentiments; tu dois tendre à un plein accord entre ton corps et ton psychisme.</blockquote>Micheal Tchekhov<br /><br /><em>Les livres, je ne les termine pas. Je n'aime pas les dernières pages. Les derniers mots. Les dernières prises. Les dernières scéances.</em><br /><br /><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjPk2KiXGGm5FIu_QHpD2iSo-CV1Lj0F3Wlah-dcCF1Ot13xe0VquYjEBiNhMg9I2xukEPPL3r8ZlCupuvOg7CaLJw31XX7qSWOOmw1e7hKUXb5eo4GRUOwDnTnVy4WFR10fOQ_g710S989/s1600/420769-marilyn-monroe-photographiee-en-1960-637x0-3%255B1%255D.jpg"><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;width: 318px; height: 320px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjPk2KiXGGm5FIu_QHpD2iSo-CV1Lj0F3Wlah-dcCF1Ot13xe0VquYjEBiNhMg9I2xukEPPL3r8ZlCupuvOg7CaLJw31XX7qSWOOmw1e7hKUXb5eo4GRUOwDnTnVy4WFR10fOQ_g710S989/s320/420769-marilyn-monroe-photographiee-en-1960-637x0-3%255B1%255D.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5576636502672566658" /></a><br /><br />Recommencer toute l'histoire. Repasser la dernière scéance de Marylin. C'est toujours par la fin que les choses commencent.<br /><br /><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgCOX686BUBJmpJhRObCxP4DLd5G6okZ5WcLOg7bZEPnKpyr-oeZU4C6PfrIjmSfegaPCsPhipK2k7Opr6uZePg_WJ8W1VhPwC_-uJ9tTaaDd7p4Xj_n93heaD1cc96sDhwRPAxv-wU33Yn/s1600/Marilyn-Monroe-par-Richard-Avedon%255B1%255D.jpg"><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;width: 320px; height: 258px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgCOX686BUBJmpJhRObCxP4DLd5G6okZ5WcLOg7bZEPnKpyr-oeZU4C6PfrIjmSfegaPCsPhipK2k7Opr6uZePg_WJ8W1VhPwC_-uJ9tTaaDd7p4Xj_n93heaD1cc96sDhwRPAxv-wU33Yn/s320/Marilyn-Monroe-par-Richard-Avedon%255B1%255D.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5576636800844467218" /></a><br /><br /><br />Michel Schneider "Marylin dernières scéances"plath19http://www.blogger.com/profile/07718170518657943814noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-8895851252714169981.post-66251782586207102392010-09-12T13:53:00.001-07:002010-09-12T15:17:56.853-07:00Jesien w Paryzu...<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgWKo4woGcHX1oCue6oofxSA7RaZUbhKqMfr8ttwmIL5thIW6nhnG1RWtYz6aq02AovNtDL4f2nfnSSH68jFDkfgW9naOTT7uNgEdX5Eo_ralpoKfp-S8YvNQP0Lnl6QumwAYphSF8eo73d/s1600/Photo+306.jpg"><img style="float:right; margin:0 0 10px 10px;cursor:pointer; cursor:hand;width: 240px; height: 320px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgWKo4woGcHX1oCue6oofxSA7RaZUbhKqMfr8ttwmIL5thIW6nhnG1RWtYz6aq02AovNtDL4f2nfnSSH68jFDkfgW9naOTT7uNgEdX5Eo_ralpoKfp-S8YvNQP0Lnl6QumwAYphSF8eo73d/s320/Photo+306.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5516152370198937890" /></a><br />Jesien przyszla szybko. Nawet nie wiem, w ktorym momencie zauwazylam lezace na chodnikach liscie. Zwykle nie lubie tych "przejsc" pomiedzy porami roku, jakos nie potrafie sie do nich szybko przyzywczaic i caly czas cos mi nie pasuje, nie odpowiada. Potem przyzwyczajam sie do tego, ze noc przychodzi wczesnie i gdy nagle dzien sie wydluza, znow czuje sie nieswojo. Takze od tygodnia jest mi nieswojo, wolalabym jeszcze zielone liscie, dlugie wieczory i gorace promienie sloneczne. Wybralam sie jednak dzis na spacer i za punkt "wycieczki" obralam sobie luk tryumfalny. Jakos tak sie zlozylo, ze nigdy jeszcze na szczyt luku sie nie wydrapalam, a ze wejscie mam darmowe, to pomyslalam, ze nie mam nic do stracenia! W dodatku popoludnie bylo cieple, sloneczne i lagodne, wiec o godzinie 18.00 wybylam z mojego mieszkania i polami Marsowymi przeszlam pod wieza Eiffla, by nastepnie wzdluz Sekwany dostac sie na avenue de Montaigne, a stamtad juz na Champs- Elysées. Przechodzac polami Marsowymi natknelam sie (jak dobrze policzylam) na 7 panien mlodych!! Jak wiadomo panna mloda zawsze przynosi szczescie:)wszystkie byly piekne!<br />Po drodze natknelam sie na... kasztany! Tak, w Paryzu juz sa swieze kasztany:)) Dla mnie kasztany zawsze byly magiczne, pamietam, jak zbieralam je idac do szkoly, bo wierzylam, ze przyniosa mi szczescie. Nadal wierze w ta magie w kasztanach, wiec nazbieralam dokladnie 8 kasztanow. Najbardziej lubie, sama nie wiem czemu, te z wycietym bokiem, nie te okragle, a te pol okragle. Udalo mi sie znalezc takiego jednego i drugiego w ksztalcie serca:)).<br />Po drodze napawalam sie pieknem witryn znanych, ekskluzywnych butikow - zachwycila mnie przede wszystkim bizuteria! U Kenzo afrykanskie inspiracje, u Diora cudna, subtelna, srebrna bransoletka i booskie ponczochy!<br />W koncu dotarlam na luk! Tam 200 kilka schodow do pokonania. Chyba nikt nie zwiedzil szybciej tego luku niz ja. Schody to juz dla mnie nic wielkiego, wiec wbieglam na nie i juz po pieciu minutach bylam na szczycie. Spotkalam mnostwo Polakow. Dochodze jednak do wniosku, ze najpiekniejsze widoki sa z Notre-Damie. Tam, na szczycie tej starej kaplicy w jej dawnych murach, zakamarkach, tkwi niesamowita atmosfera, ktora wydobywa i podkresla piekno Paryza. Wszystkie glowne zabytki znajduja sie blisko pola widzenia. Poogladalam wiec Paryz z kazdej strony na tym luku, zrobilam jedno zdjecie i zbieglam z powrotem. I wiecie co mnie zachwycilo?? Nie ten widok kamiennych blokow z gory, ale siedzaca na dole na murku, niedaleko wyjscia, mloda kobieta. Zamyslona, zapatrzona, ogladajaca przechodniow. Gdyby nie to, ze byla obrocona w moim kierunku, to z pewnoscia zrobilabym jej zdjecie. Spodobalo mi sie to, ze siedziala na tym murku i obserwowlala, tak po prostu, bez zadnej ksiazki. Byla naturalna i wlasnie dzieki temu, ze byla w tym momencie w 100% soba, byla niezwykle piekna i interesujaca.<br />Nastepnie przeszlam w dol Champs - Elysées i u stop ulicy, gdy zrobilo sie juz troche ciemniej, przy palacu uderzylo mnie niezwykle piekno jesieni. Biale roze, kolorowe liscie na trwie, swiecace latarnie, stare samochody. Bylam zachwycona i tym razem zdjecie zrobilam, ktorym sie z Wami dziele!<br />Potem wracajac juz ta sama droga, jak zwykle zachwycila mnie wieza Eiffla z placu Alma- Marceau. Tuz przy wiezy swiecil ksiezyc - boskie! Za kazdym razem, gdy wracam z teatru Champs-Elysées, zachwycam sie tym widokiem wiezy - dla mnie wlasnie z tego miejsca jest najpiekniejsza!<br />Paryz znow zachwyca, znow jest piekny, magiczny i pelen urokow! Mysle, ze jesien juz oswoilam:))<br /><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhHO8zyi5vPPn4d8OUoOatOLXChJyAxZUJSSEYU-BwsaeA5eUBkBOzRsSJaZZ9_hJzgi0WnVZ-Idq_OFu4xqVS95dCAZiDfOHsCIo4G9BbMJAUVbZspIt7FHdYrFv-NCg7lYKC8u7YmtZvm/s1600/Photo+309.jpg"><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;width: 320px; height: 240px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhHO8zyi5vPPn4d8OUoOatOLXChJyAxZUJSSEYU-BwsaeA5eUBkBOzRsSJaZZ9_hJzgi0WnVZ-Idq_OFu4xqVS95dCAZiDfOHsCIo4G9BbMJAUVbZspIt7FHdYrFv-NCg7lYKC8u7YmtZvm/s320/Photo+309.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5516153190317700402" /></a>plath19http://www.blogger.com/profile/07718170518657943814noreply@blogger.com9tag:blogger.com,1999:blog-8895851252714169981.post-20756883435765910762010-09-04T01:57:00.000-07:002010-09-04T02:39:22.147-07:00W gabinecie dyrektora...Wczoraj mialam juz pierwsza lekcje! Moim profesorem jest David Sztulman, ktorego rodzina wywodzi sie z Polski, a dokladnie z Lodzi. Jestem bardzo zadowolona z tego, ze jest moim nauczycielem, gdyz jako jedyny prowadzi zajecia z techniki gry aktorskiej w kazda srode tygodnia.<br />A jak wiadomo bez technicznej wiedzy, mozna o aktorstwie zapomniec!<br />Zajecia mam wieczorem od wtorku do czwartku od 19h do 23h i w piatek od 16h do 19h.<br />W mojej grupie jest bardzo duzo nowych, niedoswiadczonych, tak jak i ja. Grupy sa wymieszane rocznikowo, czyli bede pracowac z drugim i trzecim rokiem, co uwazam za swietny pomysl i rozwiazanie! Nie jestesmy traktowani jak jacys odludkowie, od razu przyjeto nas z wielkim zainteresowaniem, w swietnej atmosferze, po przyjacielsku.<br />Nie poznalam jeszcze wszystkich, gdyz zbieeeraja sie poooooowoli po wakacjach...<br />Co nie przeszkodzilo nam jednak zaczac zajecia. Na poczatku profesor przydzielil nam sceny, nad ktorymi bedziemy pracowac. Dla mnie wybral Marivaux "La Seconde Surprise de l'amour", ktorego wczoraj juz zakupilam:)).<br />Ciekawa jestem tego tekstu i mojej sceny!<br />Nota bene spotkalam kiedys pewna aktore z Conservatoire, ktora wlasnie w bohaterkach Marivaux mnie obsadzila:). Mam nadzieje, ze ja jeszcze spotkam...<br />Potem zaczely sie cwiczenia... Pierwsze to byla zabawa w lustro! Dwie osoby stoja na przeciwko siebie, jedna pokazuje to, co "lustro" ma odbijac, a osoby obserwujace musza zgadnac, ktora osoba jest lustrem, a ktora wydaje polecenia:). Cwiczenie wcale nie jest proste! Wszystkie ruchy musza byc powolne, proste, by widzowie sie niezorientowali i by lustro sie nie pomylilo, by osoba pokazujaca nie byla za szybko, nie atakowala jakims ruchem. Trzeba sie naprawde skupic, patrzec w oczy partnera. Kazda para wychodzila na srodek i wiadomo ci z trzeciej byli genialni, wiec trudno bylo sie domyslec, kto jest kim! Ja bylam na koncu z nowa kolezanka i calkiem niezle nam poszlo:P widzowie nie wiedzieli, co odpowiedziec:). Ja bylam lustrem, a kolezanka kreatorem prostych ruchow i swietnie to zrobila, bo wszystko co pokazywala odbywalo sie blisko twarzy, wiec mialam dobre pole widzenia!<br />A o to tu chodzi!<br />Nastepne i tu nie uwierzycie!! Potega ludzkiego umyslu jest niesamowita! A wiec naprezalismy ramie z calej sily, a druga osoba musiala nam to ramie zgiac. I predzej czy pozniej kazdej sie to udalo. W drugiej sytuacji mielismy sie skoncentrowac na tym, ze nasza reka nie ma konca, obiega cala ziemie, mielismy wyciagniete ramie, koncentrowalismy sie i oddychalismy... i to niesamowite!! Nawet takie chuchra nie dalo sie ruszyc!! Nikt nie dawal rady zgiac naszej reki! Sprobujcie sami! To niesamowite!! Wszytsko jest w naszej glowie:)) <br />Nastepnie cwiczenie na powolny bieg, na podmuchy wiatru, na kule u nogi... Musze przyznac sie, ze bedac w wypelnionej sali, gdy mamy jakies cwiczenia bardziej tworcze; np. to z tym wiatrem, to jak zaczynam ogladac pomysly innych, to totalnie sie gubie i jeszcze nie mam tak szybkiego refleksu i pomyslu... No, ale przyjdzie z czasem:D<br /><br />Rosine Margat nie zyje. Zmarla 5 sierpnia tego lata... O niczym nie wiedzialam, dowiedzialam sie w czwartek... Zrobilo mi sie przykro, ze sie nie poznalysmy... Znam ja z ksiazki, kilka razy ja widzialam i mialam nadzieje, ze bedzie mnie kiedys oceniac i niestety... Ta mysl przebiegla mi ktoregos razu, gdy ja widzialam... Nie wygladala dobrze i mialam taka mysl w ulamku sekundy, ze musze sie pospieszyc, by z nia pracowac... No i los chcial inaczej...<br />Mam nadzieje, ze nie wplynie to jakos negatywnie na szkole, ze nadal bedzie reprezentowac swietny poziom!<br /><br />Po zajeciach profesor zabral nas do biura dyrektora. Jest tam mnostwo starych ksiazek, niezwykle drogocennych... Nadal z nich mozemy korzystac, ale po za mury szkoly nie moga sie ruszyc! Nauczyciel mowil, ze wszyscy profesorowie szkoly, ktorzy pozostali w Cours Simon, stali, tak jak mysmy stali wczoraj, przed biurkiem dyrektorki, zaczynali tak samo jak my... Pomyslalam, ze mam ogromne szczescie... i ogromna szanse i zamierzam ja wykorzystac!plath19http://www.blogger.com/profile/07718170518657943814noreply@blogger.com7tag:blogger.com,1999:blog-8895851252714169981.post-71768506192640419502010-09-02T14:34:00.000-07:002010-09-02T14:46:31.256-07:00Pierwsza w moim zyciu...... scena za mna!!! Bylo genialnie:D Czulam sie jak ryba w wodzie! Cudownie bylo oddzialywac na publicznosc, sprawic, ze sie smiali, sprawic, ze odczuwali i zyli perypetiami mojej bohaterki:)). Aplauz byl naparwde duuzy! Uczniowie 2-3 klas Cours Simon licznie mi gratulowali:)). Profesor byl przekanany, ze ja jiz po kursach teatralnych! Niesamowite jest przekonac sie, ze ma sie talent i to o co tyle zabiegalam jest tym, czym chcialam i smialo moge w tym kierunku dazyc! I tak robie i nic innego nie biore pod uwage...<br />Od tej chwili blog ten bedzie zawieral mnostwo zapisek z przezyc swiezo upieczonej uczennicy Cours Simon:).<br />Zaluje tylko, ze nie ma teraz ze mna mych przyjaciol i rodziny, bo uczcilabym ten wieczor z wielka przyjemnoscia:)), ale zycie takie jest, ze wszystkiego nie mozna miec, bo byloby za pieknie, takze siedze przy laptopie i jak juz od tygodnia bez przerwy slucham Charlotte Gainsbourg i jej niezwykly i pasjonujacy 5:55.<br />Usmiecham:DDD<br />Wasza Plath<br /><br />P.S. Marzenia sie spelniaja!!plath19http://www.blogger.com/profile/07718170518657943814noreply@blogger.com5tag:blogger.com,1999:blog-8895851252714169981.post-2234898132276949572010-08-28T19:17:00.000-07:002010-08-28T20:06:05.603-07:00Mam wylacznosc na gwiazdy:)<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjKwSWnB0-fhld6s2sAJ_QKshjY3Hg4O0QzEZA4nc8JvMQ3cmrvusiN363817446ok6jponpgvjevrN3LaveY9XGC2-Bya9iDMGlIj8VCdqsT2ZQgIwaODHIbUPhGX6xdWLvPjLi8EX-m8y/s1600/Photo+279.jpg"><img style="float:right; margin:0 0 10px 10px;cursor:pointer; cursor:hand;width: 240px; height: 320px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjKwSWnB0-fhld6s2sAJ_QKshjY3Hg4O0QzEZA4nc8JvMQ3cmrvusiN363817446ok6jponpgvjevrN3LaveY9XGC2-Bya9iDMGlIj8VCdqsT2ZQgIwaODHIbUPhGX6xdWLvPjLi8EX-m8y/s320/Photo+279.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5510662357751222034" /></a><br />Lato w Paryzu dobiega powoli do konca... Bylo bardzo meczace, pracowite, malo wakacyjne, duszne, nudne, zatloczone. Przez te kilka tygodni odkochalam sie od miasta swiatel. Marzyl mi sie moj taras w Polsce, laka, spokoj i chlod w moim domu bijacy od kafelek. Marzyly mi sie czeresnie i owocowe koktaile... Rozmowy przy kawie, muzyka z DVD, wino przy filmie...<br />Przez wakacje Paryz zamienia sie w miasto turystyczne, ktore nie ma nic do zaproponowania ani turystom, ani mieszkancom, gdyz wszystkie teatry sa pozamykane, nie ma zadnych ciekawych wystaw, restauracje obnizaja swoj poziom i jakosc, ulicami nie da sie przejsc. Jedyny plus to dzialajace fontanny! Naprawde piekne:))<br />Jest godzina 4 w nocy, nie moge spac... Slucham Charlotte Gainsbourg... Idealnie oddaje atmosfere.<br /><br /><object style="background-image:url(http://i2.ytimg.com/vi/El0G6lApGEk/hqdefault.jpg)" width="425" height="344"><param name="movie" value="http://www.youtube.com/v/El0G6lApGEk?fs=1&hl=fr_FR"><param name="allowFullScreen" value="true"><param name="allowscriptaccess" value="always"><embed src="http://www.youtube.com/v/El0G6lApGEk?fs=1&hl=fr_FR" width="425" height="344" allowScriptAccess="never" allowFullScreen="true" wmode="transparent" type="application/x-shockwave-flash"></embed></object><br /><br />Zawiodlam sie ostatnio na ludziach... Zazdrosnych, wiedzionych checia wykorzystania, manipulantami... Wiem, ze nikt nie jest idealny, ale ja zawsze mam ogromna wiare w czlowieka i gdy sie przekonuje, ze tak naprawde polowa jest niegodna nawet chwili uwagi, jest mi po prostu przykro... Jest mi przykro, ze nie dostrzegaja tego, co maja, ze nie dostrzegaja drugiej osoby... Cos w tym jest, ze musza dotykac nas niepowodzenia, bysmy otworzyli oczy na to, co jest w zyciu wazne...<br />W tej calej "mieszaninie" niemilych zdarzen dowiedzialam sie kim sa prawdziwi przyjaciele, a to bardzo cenna wiedza:)) Nie narzekam... Widocznie tak musi byc, ze jedni przychodza, drudzy odczodza... Nie zmienie swiata...Na szczescie w poblizu jest zawsze ktos do kogo mozna wyciagnac reke!<br />Dzieki kilku przykrym zdarzeniom, wiele sie nauczylam. Niedawno poznalam fantastyczne osoby i znow robie cos innego - jestem sprzedawczynia:).<br />A teraz czuje zblizajacy sie wrzesien... I ciesze sie, bo pojawiaja sie nowe afisze z wystawami, z teatralnych scen odkurzaja kurz i ja sama organizuje sie z moim celem. I chyba jest mi to pisane, bo ostatnio spotykam same osoby, ktore maja kontakty lub sami sa aktorami:)<br />A dzis... <br />Chcialam zapatrzyc sie w niebo, chcialam ogladac i podziwiac gwiazdy... Czy wiecie, ze w Paryzu prawie w ogole ich nie widac? Winne sa oczywiscie swiatla i lataranie, ale ja mam wylacznosc na gwiazdy:))) Z mojego okna jak nigdzie rozposciera sie przecudny widok na rozgwiezdzone niebo:D<br />Po miesiacu milczenia, wracam do pisania! Milego dnia:)<br />Wasza Plathplath19http://www.blogger.com/profile/07718170518657943814noreply@blogger.com11tag:blogger.com,1999:blog-8895851252714169981.post-33980476754802071932010-07-14T06:41:00.000-07:002010-07-14T06:55:08.222-07:00Przez mosty Paryza<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjf1unIDfD5iHAuOjO6wJaQFK_qHGr1_Xtc_tuIDhwN9v7fC-EdsAIIcOsnqPc-1h3U1aKqNLKxNoyEDVEeef2VMaptJayIf_wd1qHFc6kBjbsQ571VZP-EtIW7UBu_hm2B9tk0so4RXoYC/s1600/IMG_0984%5B1%5D.JPG"><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;width: 320px; height: 214px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjf1unIDfD5iHAuOjO6wJaQFK_qHGr1_Xtc_tuIDhwN9v7fC-EdsAIIcOsnqPc-1h3U1aKqNLKxNoyEDVEeef2VMaptJayIf_wd1qHFc6kBjbsQ571VZP-EtIW7UBu_hm2B9tk0so4RXoYC/s320/IMG_0984%5B1%5D.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5493758208144186546" /></a><br />Paryz dal mi wiele okazji, by poznac fantastycznych ludzi. Tych, ktorzy byli tu na wakacje, tych, ktorzy mieszkaja tu na stale, czy tych, ktorzy byli tu na studiach.<br />Poznaje ludzi roznych narodowosci - Francuzow, Polakow, Wlochow, Brytyjczykow, Hiszpanow. Pewnego wieczoru znalazlam sie na kolacji u Wlochow, ktorzy byli na wymianie Erasmus w Paryzu. Poznalam wtedy trzech fantastycznych przyjaciol: przepiekna Marie, niezwyklego Marco i sympatycznego Lorenzo. <br />Zadziwila mnie ich przyjacielskosc, ich otwartosc i pomocnosc. Wtedy to dowiedzialam sie, ze Wlosi jedza zawsze dwa dania glowne, co ogromnie mnie ubawilo:). Ubawilo mnie rowniez to jak faceci, gotujac potrawy, przejmowali sie, jakby to byla najwazniejsza rzecz na swiecie! Nigdy nie zapomne trzech pochylontch glow nad garnkem ryzu:DD <br />Niesamowitym doswiadczeniem bylo juz sama rozmowa przy stole, ktora przebiegala w trzech jezykach, a nawet czterech, jakbym zaczela gadac sama ze soba:P - po wlosku, po francusku, po angielsku!<br />W Marco szybko odkrylam dusze pokrewna, wystarczylo nam kilka slow, by dojsc do tego samego wniosku:) Na koniec zostalam wiec zaproszona na kolejna impreze!<br />Bez zastanowienia zdecydowalam, ze ide! I poszlam. Gorzej, ze nie mialam do nikogo telefonu, nie znalam nazwisk, nie mialam adresu... Znlalam tylko stacje metro i ze jako szlam tam juz jeden raz z przyjacielem to jako tako znalam droge... A przynajmniej mialam taka nadzieje... Oczywiscie, jak ja sobie cos postanowie, to zadne sily mnie od mego postanowienia nie odwodza... Jak postanowilam, tak zrobilam - cudem doszlam, cudem przypomnialam sobie droge, cudem nacisnelam na wlasciwy domofon i... przezylam kolejna swietna impreze z Wlochami i nie tylko, ba, nawet Czecha poznalam:PPP Moglismy sie wspolnie nad Praga pozachwycac:D.<br />Przy wloskiej muzyce, przy winku bylo bardzo przyjemnie:)) Wtedy to myslalam, ze widze Marco i Lorenzo po raz ostatni, gdyz mialam byc to impreza pozegnalna (Erasmus sie konczyl), ale los chcial, ze zostali i jeszcze z dwa razy pozniej sie widzielismy!<br /><br /><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjgD7JdovNfQHV_ZUj5xqE-6wtNCAmz-XotXUqJFx0eYHi0h79uWyOqOSsZu1F35tBaSmPw3RXvVzNjXXlyArJgpY-KBbgmUcMzoV5aZ-FhzpQRnjDlAvreG3Y__R2_3G3X9Z9AFgcXOyha/s1600/IMG_1028%5B1%5D.JPG"><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;width: 320px; height: 214px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjgD7JdovNfQHV_ZUj5xqE-6wtNCAmz-XotXUqJFx0eYHi0h79uWyOqOSsZu1F35tBaSmPw3RXvVzNjXXlyArJgpY-KBbgmUcMzoV5aZ-FhzpQRnjDlAvreG3Y__R2_3G3X9Z9AFgcXOyha/s320/IMG_1028%5B1%5D.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5493759130428792946" /></a><br /><br />Potem ktoregos dnia zadzwonilam do Marii, ze mam ochote sie z nia spotkac przed jej wyjazdem. Umowilysmy sie na 22.00 niedaleko Place d'Italie. Razem z jej kolezankami spedzilysmy mily wieczor przy piwie w pieknym miejscu:) Tam Plath po raz pierwszy sie zasiedziala... I gdy juz dotarla do metra okazalo sie, ze juz nic nie dziala! Ludzie w metrze okazali sie zupelnie niepomocni i nagadali jej jakis glupot, ze zaden autobus nocny juz nie jezdzi, ze taksowka jedynie, ale to 50 euro! Po czym wygonili ja z metra, grozac wielkim psem, ktorego w ogole sie nie obawiala:) i znalazla sie tuz przez taksowka... Podchodzi niepewnie i mowi do pana przez okienko, ze ma tylko 20 euro w portfelu i chce jechac az pod wieze. Na co on zupelnie spokojnie odpowiedzial, ze taxi kosztuje okolo 9 euro o tej porze! - i tak Plath obalila kolejna plotke i coz pierwszy raz zaznala luksusu paryskiej taksowki:DD. Wrocila do domu, zasmiewajac sie ze swojej kolejnej nietypowej przygody:P.<br />Nastepnie bylam z Wlochami na meczu pilki noznej w jednym z barow. Niestety wynik Wlochow nie zadowolil, bo bylo 1:1, ale wieczor niezapomniany, bo to wlasnie wtedy Plath pierwszy raz wsiadla na velib, czyli francuskie publiczne rowery i pod oslona nocy jechalismy wlasnie przez mosty Paryza! Czulam sie jak w jakims filmie, tak bylo pieknie, romantycznie i atmosferycznie, bo wlasnie taki jest Paryz noca - najpiekniejszy!<br />Usiedlismy na chwilke na piwo i Plath brala sie, bo metro ja wzywalo - tym razem skutecznie:P.<br />Kolejnym razem spotkalismy sie przy Hotel de Ville i poszlismy do baru w zupelnie innej dzielnicy (normalne:P) i znow bylo swietnie:) Kazdy cos tam sobie zamowil, posiedzielismy az do zamkniecia, by nastepnie udac sie do smiesznej restauracji z ziemniakami, czyli ziemniaki na kazdy sposob:DDD genialne:D Podczas tego wieczoru wiecej czasu przegadalam jednak z moim brytyjskim znajomym - sasiadem (nie musialam sie o metro martwic:P). Rozmawialismy duzo o aktorstwie, o sztuce i o teatrze. Chyba pierwszy raz tak wypowiadalam sie wlasnie po francusku...To wlasnie tego dlugiego wieczoru widzialam Marco po raz ostatni... Pozegnalam sie z nim szybko przed przyjazdem autobusu, do ktorego wsiadalam. Do domku wrocilam z sasiadem grubo po czwartej!<br /><br /><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEixqSgAiKRJTCoVPHvn2a24AKBUqiLl_PTEofZih67-qP6vU6Hdslk8RsQWLuT_nZDLeaxQ_-Q1Z_I05pjp_GaIBQNkhPf1UPIga4OkEVpvKdzhD8S6r6vHicd4Ccr1VKu_jaAxfoHv8Llm/s1600/IMG_1003%5B1%5D.JPG"><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;width: 320px; height: 214px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEixqSgAiKRJTCoVPHvn2a24AKBUqiLl_PTEofZih67-qP6vU6Hdslk8RsQWLuT_nZDLeaxQ_-Q1Z_I05pjp_GaIBQNkhPf1UPIga4OkEVpvKdzhD8S6r6vHicd4Ccr1VKu_jaAxfoHv8Llm/s320/IMG_1003%5B1%5D.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5493759459400732066" /></a><br /><br />Z Maria i Lorenzo sptkalam sie jeszcze dwa razy pozniej. Sasiad, ktory na imie ma Tim, wyjechal troche wczesniej niz oni, ale dzis wraca na kilka dni do Paryza z rodzinka, specjalnie na 14 lipca, wiec na pewno go jeszcze zobacze.<br />To Wlosi pokazali mi to slawne miejsce, gdzie tanczy sie tango nad Sekwana! To urocze miejsce znajduje sie tuz przy instytucie arabskim. Byl przecudny wieczor - lilowow - rozowe niebo, zachod slonca, Sekwana, tanczacy ludzie, muzyka i moi wspaniali przyjaciele! Zrobilam im nawet koktail - Apple mojito (w trudnych warunkach), ale dalam rade!! Byli zachwyceni:DD Nie obeszlo sie bez lez, gdyz byl to jeden z wieczorow pozegnalnych... Bylo nam bardzo przykro, ze juz wszystko sie konczy:( Dla nich o tyle ciezko, ze zegnali sie ze swoimi przyjciolmi, z ktorymi spedzili caly rok i z Paryzem, rzecz jasna; dla mnie, bo wciaz za nimi tesknie...<br />I tym razem wracalam z Maria i z Lorenzo taksowka:)), gdyz mieszkali przez chwile w pokoju Tima.<br />No i w koncu przyszel dzien, gdy musialam pozegnac sie z Maria i Lorenzo. Zostalam zaproszona do domu Marii. Mieszkala w dzielnicy 9 w pieknym apartamencie z duzymi wygodnymi pokojami. Naprawde swietnie musialo sie jej tam mieszkac i jak trudno opuszczac...<br />Przygotowali mnostwo pysznego jedzenia - nie uwierzycie, ale jadlam tradycyjne ciastka wloskie, ktore oni jedza na Swieta Bozego Narodzenia. Mowili mi nazwe, ale oczywisice zapomnialam. Byly strasznie twarde! Nie sposob bylo je pogryzc, ale z drugiej strony byly tak pyszne, ze sie czlowiek nie poddawal. Mnostwo w nich bylo orzechow, miodu - bardzo dobre i smieszne przez to, ze tak twarde:P<br />Dla Marii przygotowalam cos na pamiatke. Nie mialam za duzo czasu, by cos kupic, wiec wymyslilam cos z niczego. Powycinalam z roznych materialow takie malutkie "karteczki", na ktorych napisalam przepisy na koktaile, ktore jej obiecalam. Dolozylam zdjecie z Audrey, ktora uwielbiam, karteczke, na ktorej napislam, ze dziekuje, ze ja poznalam i zlota mysl o tym, jak wazne sa marzenia. Oprocz tego podarowalam jej niebieskie kolczyki i to wszystko wlozylam do koperty, ktora powyklejalam wiezyczkami Eiffla i z czerwonego materialu serduszko:).<br />Pozegnalismy sie w metrze, bo ja juz musialam wracac, nie chcac powtarzac historii sprzed dwoch tygodni:P.<br />I tego wieczoru skonczyla sie moja wloska przygoda... Do domu wracalam z wloskim bozonarodzeniwym ciastkiem w rece, ale daleko bylo mi od swiatecznej radosci... Wiem, ze przezylam cos niezwyklego, ze dzieki nim poznalam lepiej Paryz i jego piekno, wiem, ze pokochalam moich wloskich przyjaciol, ktorzy potraktowali mnie jak swoja, mimo ze wczesniej w ogole nie znali, ze zawsze bede o nich pamietac i... ze moze kiedys uda mi sie spotkac z nimi w Rzymie na kawce, ba, przekonana jestem, ze tak wlasnie bedzie!<br />[Autorka zdjec znow Ania:)]<br /><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhj50YsqybZkAU6QLI3Dk3buz5g3B8k61MX7tHP4P08_oBEP5NUNBDSLwme937C-lBBnOco_f2UyPAmIof3UDQWZ_OpmwlUA3yRgn1MKSY2olFZC-s7_kYgYen4lfq9V9KqLlx24u_4ZJpA/s1600/IMG_1051%5B1%5D.JPG"><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;width: 320px; height: 214px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhj50YsqybZkAU6QLI3Dk3buz5g3B8k61MX7tHP4P08_oBEP5NUNBDSLwme937C-lBBnOco_f2UyPAmIof3UDQWZ_OpmwlUA3yRgn1MKSY2olFZC-s7_kYgYen4lfq9V9KqLlx24u_4ZJpA/s320/IMG_1051%5B1%5D.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5493759697521899826" /></a>plath19http://www.blogger.com/profile/07718170518657943814noreply@blogger.com6tag:blogger.com,1999:blog-8895851252714169981.post-87600220289485041582010-07-02T15:59:00.000-07:002010-07-02T16:21:09.521-07:00Z dziennika barmanki...<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhnhWRA43qcjJWpl1r5O_tXdfHybx89_2NedK2aSSYqvjIyRNTnH4_dU8wV1oESCSLheKVWkh-e6bvNKK_ODM2M0Yr80qjaPO2MFpL70fKj8DdB50skbuRIwIfDZzqKfgirf70zIEZP8_Hp/s1600/Photo+209.jpg"><img style="float:right; margin:0 0 10px 10px;cursor:pointer; cursor:hand;width: 320px; height: 240px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhnhWRA43qcjJWpl1r5O_tXdfHybx89_2NedK2aSSYqvjIyRNTnH4_dU8wV1oESCSLheKVWkh-e6bvNKK_ODM2M0Yr80qjaPO2MFpL70fKj8DdB50skbuRIwIfDZzqKfgirf70zIEZP8_Hp/s320/Photo+209.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5489451977747798690" /></a><br />czyli zwariowanej przygody ciag dalszy!<br />Co Plath wykonala juz wlasnorecznie?!<br /><br />Zaczne od herbaty i kawy mrozonej, bo upaly nie do zniesienia:/<br />Jak przyrzadzamy kawe mrozona? Do niewielkiej szklanki (takiej na mojito) przygotowujemy kawe z ekspresu, gdzies polowa tej <br /><br />szklanki; nastepnie bierzemy shaiker, do ktorego wsypujemy kostki lodu, wlewamy ta ciepla kawe, odstawiamy na jakies dwie <br /><br />minutki, nastepnie mieszamy ta kawe z tym lodem w shaikerze do momentu az przestaniemy slyszec obijajace sie kostki lodu o <br /><br />naczynie; bierzemy wysoka szklanke, wlewamy zawartosc z shaikera i dodajemy pokruszony lod na gore, do tego slomka i kawa <br /><br />mrozona gotowa:DD<br /><br />Z herbata rzecz ma sie podobnie; przyrzadzamy goraca hrbate, odstawiamy, by sie zaparzyla i potem robimy zupelnie podobnie <br /><br />jak z kawa:)) czyli sprawa jest dosc prosta:D<br /><br />Tango to nic innego jak troche syropu cytrynowego plus piwo.<br /><br />Przechodze wiec do koktaili, ktore juz takie proste nie sa, ale sam fakt, ze sie takowe przygotuje, uskrzydla:DD<br /><br />Robimy cztery koktaile bezalkoholowe, ktore sa przepyszne!!<br />Wczoraj pierwszy raz sama zrobilam koktail Florida:)) troche zostalo mi w shaikerze, wiec nie omieszkalam nie sprobowac mego <br /><br />dziela:))<br /><br />Jest to koktail bardzo egzotyczny za sprawa soku z guajawy.<br />Do szklanki na mojito wlalam sok z pomaranczy (do polowy naczynia), troche soku ananasowego i tyle samo soku z guajawy; <br /><br />zawartosc szklanki wlalam do shaikera z kostakami lodu, zmieszalam i powoli bez kostek lodu wlalam do wysokiej szklanki, do <br /><br />ktorej wczesniej wsypalam pokruszony lod (gdzies do polowy); nastepnie dodalam troche syropu z granatow, slomke i swiecace <br /><br />cudo:))) i gotowe! Przepyszne i pieknie wyglada:DD Bylam z siebie dumna!<br /><br />Kolejny koktail, ktory podbil moje serce to Apple mojito! <br />Przygotowujemy go prawie tak samo jak mojito - stad i nazwa. Do szklanki wyciskamy trzy kawalki limonki, dodajemy listki <br /><br />miety i jedna lyzeczke brazowego cukru, calosc ugniatamy, zalewamy sokiem jablkowym. Nastepnie bierzemy shaiker, do ktorego <br /><br />wrzucamy kostki lodu i zawartosc szklanki - mieszamy, by ostroznie przelac napoj do pieknej szklaneczki na stopce:). <br /><br />Przystarajamy kawalkiem limonki, slomka i swiecace cudo i gotowe, a jakie pyszne i orzezwiajace:)). Polecam ogromnie!! <br /><br />Ostatnio zrobilam na imprezie i wszyscy sie zachwycali!<br /><br />Virgin colada! To jest dopiero "niebo w gebie", a jak sie go przyrzadza?! Nic trudnego!<br />Potrzebny jest nam napoj, ktory nazywa sie Pina, jest to nic innego jak mleko i kokos, ale polecam juz zrobiony i gotowy do <br /><br />kupienia, bo zawsze mamy pewnosc, ze bedzie dobry!<br />Do szklanki na mojito wlewamy sok Pina (do polowy), dolewamy sok ananasowy i troszke cukru brazowego, ale w plynie! To <br /><br />wszystko wraz z kostakami lodu mieszamy w shaikerze, by ostroznie przelac do szklanki na stopce (bez kostek lodu), ktora <br /><br />przedtem zamaczamy z jednej strony cukrem w plynie, pozniej ta czesc obsypujemy cukrem bialym zwyklym i w tym miejscu <br /><br />umieszczamy kawalek limonki! Wyglada pieknie i smakuje jeszcze lepiej!!<br /><br />Baby breeze. Nigdy nie robilam, ale mam napisane skladniki i zrobilabym tak: do szklanki na mojito wlewamy sok ananasowy, <br /><br />zakanczamy sokiem z cranberry, dodajemy troszke swiezo wycisnietego soku z cytryny, to znow mieszamy w shaikerze z kostkami <br /><br />lodu. Przygotowujemy wysoka szklanke, do ktorej wsypujemy pokruszony lod, wlewamy ostroznie mieszanine i na koniec dodajemy <br /><br />syrop z truskawek, slomka i dekoracja i gotowe!!<br /><br /><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhdjMUNgCTv-vgdbOCujkjNcOoemhlEqh4C5IfkjEdHCSavXsH5c9_sD_b_vZP961pEzKqnDceyUzU7HUx6Qsbqa_N418kBRGar-kE8ykEmfl6YvFVtA90YBwtBJ-ps_KyYe_8fvR2EFfMj/s1600/Photo+214.jpg"><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;width: 320px; height: 240px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhdjMUNgCTv-vgdbOCujkjNcOoemhlEqh4C5IfkjEdHCSavXsH5c9_sD_b_vZP961pEzKqnDceyUzU7HUx6Qsbqa_N418kBRGar-kE8ykEmfl6YvFVtA90YBwtBJ-ps_KyYe_8fvR2EFfMj/s320/Photo+214.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5489452354654465586" /></a><br /><br /><br />Teraz spokojnie moge przejsc do koktaili alkoholowych!<br /><br />Gin Fizz! Do wysokiej szklanki wlewamy odpowiednia ilosc ginu (liczac szybko do pieciu), sok ze swiezo wycisnietej cytryny, <br /><br />cukier w plynie; do szklanki wsypujemy pokruzony lod i to wszystko zalewamy limonada. Dekoracja i gotowe:D<br /><br />Tequila sunrise. To jest najprostszy koktail! Do wysokiej szklanki wlewamy tequile (ilosc jak powyzej), nastepnie sok z <br /><br />pomaranczy; w szklance mamy juz wczesniej pokruszony lod i na koniec tylko dodajemy syrop z granatow!<br /><br />Pina colada! Podajemy ja w szklance na stopce tak jak Virgin colade, bo to sa siostry:)) Do szklanki na mojito wlewamy bialy <br /><br />rum (ilosc jak powyzej), sok ananasowy i pine (mleko+kokos), to mieszamy w shaikerze zawsze z kostakami lodu. Wlewamy powoli <br /><br />do szklanki i na samej gorze robimy pianke, czyli ubita wczesniej z mleka, taka jak na kawie! (to nie zart) No i tradycyjnie <br /><br />dekoracja i blyszczy!<br /><br />Bloody Mary! Aj, to chyba wszyscy znaja... Ale nie wszystcy przepadaja:P Ja nie trawie soku z pomidorow, wiec nie za bardzo <br /><br />za tym specjalem przepadam, ale raz udalo mi sie ja zrobic! Oczywiscie wodka, ktora wlewamy do wysokiej szklanki, nastepnie <br /><br />sok z pomidowrow i plasterek cytrynn + slomka! Gotowe:)<br /><br />White Russian jak jestesmy przy wodce... Podajemy w szklance na mojito, do ktorej przygotowywujemy pokruszony lod, dodajemy <br /><br />wodke i na sama gore przygotowywujemy crème z mleka. Robimy go z kostkami lodu i mleko w shaikerze, nastepnie nakladamy <br /><br />powstaly crème na wodke (bez lodu z shaikera!); na to kladziemy dwie male slomki, swiecaca dekoracja i tyle!<br /><br />Cosmopolitan! Ten koktail podajemy w specjalnej bardzo delikatnej szklance na stopce, ktora jest bardzo rozlozysta (wierze, <br /><br />ze wiecie, co chce powiedziec! zawsze jest trzymana w lodowce). Brzegi szklanki obsypujemy cukrem z boku plasterek limonki <br /><br />lub inne cudo; a co w srodku?! Do szklanki na mojito wlewamy wodke, tyle samo triple sec, swiezo wycisniety sok z cytryny i <br /><br />sok z cranberry - to tradycyjnie mieszmy w shaikerze z kostkami lodu. Nastepnie bordowa miksture wlewamy juz bez kostek lodu <br /><br />do szklaneczki i gotowe na salony:)) <br /><br />Margarita! Podobnie do szklanki na mojito wlewamy takie same ilosci tequili i triple sec, troszke soku z cytryny, mieszamy w <br /><br />shaikerze z kostkami lodu, calosc bez lodu wlewamy do wysokiej szklanki wraz z pokruszonym lodem.<br /><br />To tyle ile na razie udalo mi sie nauczyc...<br />Dzis dowiedzialam sie, ze moja barmanska przygoda w tej restauracji sie konczy, gdyz nie maja na tyle klientow, by mnie <br /><br />przyjac do dalszej pracy...<br />Jest mi ogromnie przykro... Chyba za szybko przywiazuje sie do ludzi... Tych ludzi, ktorych tam poznalam jest mi najbardziej <br /><br />szkoda, tego wracania o trzeciej nad ranem, sluchania glosnej muzyki, picia wspolnie szampana, przygotowywania koktailow, ba, <br /><br />pracowania tam... Ja juz pokochalam to miejsce, a karza mi go opuscic i to nie z mojej winy...Jest mi strasznie przykro...Nie <br /><br />wiem, po co znow mialam zostawic tam kawalek mojego serca; nie wiem po co... Ta wiedza jest swietna i jestem bardzo <br /><br />zadowolona, ze moglam sie troche nauczyc, ale... chyba nie rozumiem czasem zycia...<br /><br /><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhj9rOq6z6jQsF5ds3ktLId4LZmbY2zJ_8MTDZuSLogy5tknX5pFAi-3cKnPZS37bjc3bkePaGAM76NRfFxsqeAP01vCsdSlW8nVmaehEc3P32n6sCrujkIs2fxAVV17kx2TBGogJMU_P91/s1600/Photo+215.jpg"><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;width: 320px; height: 240px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhj9rOq6z6jQsF5ds3ktLId4LZmbY2zJ_8MTDZuSLogy5tknX5pFAi-3cKnPZS37bjc3bkePaGAM76NRfFxsqeAP01vCsdSlW8nVmaehEc3P32n6sCrujkIs2fxAVV17kx2TBGogJMU_P91/s320/Photo+215.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5489452838197022706" /></a>plath19http://www.blogger.com/profile/07718170518657943814noreply@blogger.com5tag:blogger.com,1999:blog-8895851252714169981.post-36541001607167346172010-07-01T15:30:00.000-07:002010-07-01T16:56:32.554-07:00La danse est une poésie<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiKlRLQtjlP4oRnlv8T6Nh5iDK9tLuKJmfsO0au-8uMk9TsyPPC-_A8Rax03liaTVyy7anEd_BjQs0UyswxJxhD4LR4t0jm4M8cOQ1vYTNDVKwrmfetNhICjzeF-ki1sVSv4ZlmH6FQx_rq/s1600/couv_soiree_danse%5B1%5D.jpg"><img style="float:right; margin:0 0 10px 10px;cursor:pointer; cursor:hand;width: 320px; height: 110px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiKlRLQtjlP4oRnlv8T6Nh5iDK9tLuKJmfsO0au-8uMk9TsyPPC-_A8Rax03liaTVyy7anEd_BjQs0UyswxJxhD4LR4t0jm4M8cOQ1vYTNDVKwrmfetNhICjzeF-ki1sVSv4ZlmH6FQx_rq/s320/couv_soiree_danse%5B1%5D.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5489088953981259522" /></a><br />dont chaque mouvement est un mot! (Taniec jest poezja, ktorej kazdy ruch jest slowem)<br />Pierwszy dzien lipca rozpoczal sie bardzo tanecznie, bardzo energicznie, mlodziezowo, z pazurem!<br />Wracam wlasnie z niesamowitego spektaklu, ktory mial miejsce w moim ukochanym teatrze Chaillot. Rozpoczal sie bowiem 4 dniowy festiwal "Imaginez maintenant" (wyobrazcie sobie teraz), ktory tworza mlodzi kreatorzy. Jak wiec moglo byc?! Bardzo wspolczenie oczywiscie!<br />Rzecz dzieje sie w obrebie wiezy Eiffel'a, bo w teatrze Chaillot, w Cité de l'architecture&du patrimoine, Palais de Tokyo, Musée d'Art moderne de la Ville de Paris.<br />Wiekszosc wystaw i wystepow odbywa sie za darmo:), wiec korzystam jak sie da:D<br />Zdecydowalam sie jednak na ostatnia chwile, gdyz w planach mialam teatr i Sache Guitry, ale... zdradzilam go dla nowoczesnosci, laczac sie z moim pokoleniem:P Czego za nic w swiecie nie zaluje! Nigdy wczesniej nie doswiadczylam takiej energii plynacej ze sceny!<br /><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhbOosEhSkU9WQIv5GH-ILUoJPl2FSXigk-ggxaBMx5zxV7ztT_cE700Rr64vTzgtOw7h9Cjggl4anoykCcY8_X5pIhnUKxRdpBD_CTI1CT1DjlBoWbh4eHWKJjDhPs8yIwNVLKKnlgNOeB/s1600/portrait_879%5B1%5D.jpg"><img style="float:left; margin:0 10px 10px 0;cursor:pointer; cursor:hand;width: 160px; height: 320px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhbOosEhSkU9WQIv5GH-ILUoJPl2FSXigk-ggxaBMx5zxV7ztT_cE700Rr64vTzgtOw7h9Cjggl4anoykCcY8_X5pIhnUKxRdpBD_CTI1CT1DjlBoWbh4eHWKJjDhPs8yIwNVLKKnlgNOeB/s320/portrait_879%5B1%5D.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5489089598693151890" /></a><br />Ale jak to w teatrze Chaillot - tlumy i wszystkie bilety rozdane - wpisuje sie na liste oczekujacych. Jestem trzecia... na drugiej stronie!! Bylam pewna, ze juz nie wejde... Wyobrazcie sobie moja radosc, gdy jednak wyczekiwany bilet znalazl sie w mojej dloni!<br />Na scenie zapada mrok, nagle rozlega sie mocna, energiczna muzyka, pojawia sie trzech mezczyzn ubranych w pasiaste bluzy z beretami na glowie. To, co pokazuja zapiera dech w piersiach! Nigdy wczesniej nie wiedzialam, ze tak mozna sie ruszac! <br />Potem wchodzi dziewczyna, ktora jest jeszcze lepsza! Publicznosc jest zachwycona! Na poczatku rusza sie jak lalka, by na koncu zaprezentowac nam "elektryczne" drzenie dloni w polaczeniu z innymi ciekawymi uladami. Jest oryginalna, zadziwiajaca, niesamowita! I to jedyna kobieta posrod wszystkich tancerzy!! Nastepnie pojawia sie dwojka tancerzy - ten taniec ma przekaz etyczny, gdyz jeden z nich nie ma nogi. Tanczy z dwoma kulami! Ale dla mnie mogl wcale nie miec tego przekazu, a odbior bylby lepszy! Pokazywalby wolnosc, rownosc, wszechobecna akceptacje. Czuje, ze te kilka slow przed, jak gdyby taki "wstep" troche zaruszyl przekaz calego tanca... O ilez bardziej bylibysmy zaskoczeni, gdyby oni po prostu zaczeli tanczyc od razu, jakby nigdy nic!<br />Troche mi tego szkoda...<br />Ha! A potem niespodzianka! 6 mezczyzn przedstawia niezapomniany, frapujacy uklad! Trwa on znacznie dluzej niz pozostale, ale publicznosc szaleje z zachwytu! Na koniec wychodzi jeszcze dwojka innych tancerzy, w miare jak tancza, reszta artystow podchodzi do nich, tworzac otwarty krag i po kolei probuja przylaczyc sie do tanczacych - kreuja w ten sposob forme happeningu.<br />Plynie z nich ogromna energia, sila, zycie, radosc, mlodosc, milosc do tego, co robia, szczescie, marzenia, piekno!! Tak silnie wplywali na publicznosc, ze chcac nie chcac wszyscy przylaczyli sie do mlodzienczej radosci! Udzielila sie pasja, udzielila sie sila i energia! I jeszcze cos! Mysle, ze ci sposrod widzow, ktorzy maja dorastajace dzieci, dzieki takiemu przedstawieniu z pewnoscia bardziej je zrozumieja. <br /><br /><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgrzUkZUhh1sgflc78odJUFSqGsNpwyo36nMDxLjfBz3u4YiC8hjiztkVEi3wxLdtpDsooQVuCDeDXMVFhmRv3Wam_SzYe-sfxUd-Bu3Ym2z9c1tKkmHwd0ibu1bicNNptd0vmJfZ4wtIjy/s1600/portrait_174%5B1%5D.jpg"><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;width: 300px; height: 214px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgrzUkZUhh1sgflc78odJUFSqGsNpwyo36nMDxLjfBz3u4YiC8hjiztkVEi3wxLdtpDsooQVuCDeDXMVFhmRv3Wam_SzYe-sfxUd-Bu3Ym2z9c1tKkmHwd0ibu1bicNNptd0vmJfZ4wtIjy/s320/portrait_174%5B1%5D.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5489089986235532130" /></a><br /><br /><br />Muzyka bardzo nowoczesna. Mamy do czynienia z mocnym hip-hopem, break, krump, lock, pop.<br />Coz, zakochalam sie w tych mlodych tworcach od pierwszego wejrzenia, dlatego dalsze losy festiwalu pilnie bede sledzic!<br />Wiem, ze w Cité de l'architecture&du patrimonie powstala 9 metrowa ciastkowa wieza Eiffel'a!! To trzeba koniecznie zdegustowa, ups! zobaczyc:PP<br />Siedzialam sobie tak dzis na tym spektaklu i serce roslo mi coraz bardziej z kazdym kolejnym wystepem. Kocham sztuke i wiem, ze nic innego nie potrafilabym robic, bo w niczym nie widze takiego sensu jak w wyrazaniu siebie poprzez piekno, poprzez muzyke, poprzez ruch, spiew, slowo, gre. Jest w tym niezwykle piekno, dobro, madrosc, sila, jest w tym czlowiek i Bog!<br />Uslyszalam ostatnio od moich rodzicow: "Jak Ci sie tam podoba w tym Paryzu i chcesz tam zostac, to tam siedz!":D To chyba wlasnie oni od poczatku sa niesamowici! Jestem przekonana, ze dziesiejszy wystep bardzo by sie im spodobal, choc ani oni, ani w sumie ja takiej muzyki nie sluchamy...<br />Mysle, ze manifest w postaci festiwalu odniesie nie tylko zamierzone cele, ale i wielki sukces! Jesli tylko macie okazje to ogromnie polecam!<br />Wiecej informacji na www.imaginezmaintenant.com Zdjecia pochodza wlasnie z tej strony (nie moglam oprzec sie tym kotom! Kocham koty:D)<br /><br /><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjd29DL11LrCaX7YFfHq5VJEsOqoc9-d8VcVSJI5vZ1pHb6ueTUPqBrKUujpKAHLQHJeU5fVw0QluqZwx_GanBCRYoRhYERB9MheakL1oB0BWzzl5hUIq_73S9p7CPv-ql3s5wRMspNk728/s1600/raf2%5B1%5D.jpg"><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;width: 320px; height: 181px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjd29DL11LrCaX7YFfHq5VJEsOqoc9-d8VcVSJI5vZ1pHb6ueTUPqBrKUujpKAHLQHJeU5fVw0QluqZwx_GanBCRYoRhYERB9MheakL1oB0BWzzl5hUIq_73S9p7CPv-ql3s5wRMspNk728/s320/raf2%5B1%5D.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5489089294885803698" /></a>plath19http://www.blogger.com/profile/07718170518657943814noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-8895851252714169981.post-85152883605836134112010-06-30T15:21:00.000-07:002010-06-30T15:35:11.500-07:00Za co ta nagroda?!<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhdqOMiQf8AJN5-l_OneuKYYztFr1eW98NMMZ8KrwBaNuK_CcqYPvpDbH37L_EF0J4nwNpyuw2V3BYg_7css9mt1gU0sFS0d0BAtO7_-E_XkMGe2d-tjt3pgi0MxWEKrxv6-4ssMORICu9b/s1600/tourneegrd%5B1%5D.jpg"><img style="float:right; margin:0 0 10px 10px;cursor:pointer; cursor:hand;width: 240px; height: 320px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhdqOMiQf8AJN5-l_OneuKYYztFr1eW98NMMZ8KrwBaNuK_CcqYPvpDbH37L_EF0J4nwNpyuw2V3BYg_7css9mt1gU0sFS0d0BAtO7_-E_XkMGe2d-tjt3pgi0MxWEKrxv6-4ssMORICu9b/s320/tourneegrd%5B1%5D.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5488698051906934610" /></a><br />Nie wiem, co dzieje sie w tym momencie z repertuarem kinowym, ale nie znajduje filmu godnego uwagi... Czy to jakis kryzys? Kryzys pomyslow, dobrego smaku i wyczucia? Czy tak trudno napisac dobry film, ktory ma nam cos do przekazania, ktory cos wnosi do naszego zycia?!<br />Jestem zdegustowana!<br />Ogladalam kiedys w ktores lato bardzo piekny film Venezia, ktory traktowal o festiwalu filmowym w Venezi. W ktoryms momencie glowna bohaterka mowi, ze film jest dla niej bardzo wazny, ze wielokrotnie, gdy oglada dobry film ma wrazenie, jakby byl on zaadresowany wlasnie dla niej. <br />Dla mnie tez kino bylo zawsze najwazniejsze. Gdy ogladam dobry film, mam wrazenie, ze nim zyje; jego piekne zdjecia, madre dialogi, nietuzinkowa muzyka sprawiaja, ze przezywam go cala soba.<br />Dobrych filmow sie nie zapomina...<br />Juz od kilku miesiecy wypatruje jakis ciekawych afiszy filmowych i nie znajduje nic ciekawego! Myslalam, ba!, bylam pewna, ze festiwal w Cannes rozrusza jakos rezyserow, ale nic z tych rzeczy!<br />Pierwszy film na jaki sie wybralam to "Copie conforme", ktory w ogole mnie nie zadowolil. Owszem Juliette Binoche zagrala bardzo dobrze, ale film nic nie wnosi, niczego nie przekazuje, jest mdly.<br />Dzis udalam sie na "Tournée" - film, ktory zdobyl nagrode za najlepszy scenariusz. Dostalam nawet karte znizkowa, bo trwa teraz festiwal filmowy i filmy sa za 3 euro, tylko co z tego, jak nie ma na co isc! Naprawde nie znajduje nic godnego uwagi... Szkoda mi czasu i...nerwow!<br />Chyba jeszcze nigdy w zyciu tak nie wynudzilam sie w kinie jak dzis wieczorem... <br />"Tournée" wyrezyserowal Mathieu Amalric. O czym chcial nam opowiedziec jego tworca??<br />Jest to tournée koncertowe kilku gwiazdek amerykanskich, ktore robia czasem bardzo smiale show. Nie wahaja sie pokazywac nago, z tandetnymi rekwizytami; chyba jedna tak naprawde miala jaki taki talent; pisala piosenki, grala na fortepianie i spiewala, a reszta tanczyla do tych piosenek. Chca stworzyc "New Burlesque". Ich producent jest Francuzem i organizuje im tournée po swoim kraju, obiecujac Paryz jako punkt docelowy. No, ale coz... Jak sie okazuje producent jest calkowitym "biedakiem" emocjonalnym; ma problemy rodzinne, jak i zawodowe...<br />Nie wie nawet, w ktorym roku urodzil sie jego syn, jego najlepszy przyjaciel wystawia go i nie pozwala wystapic na scenie paryskiej, ktora wczesniej mu obiecal... Gwiazdki amerykanskie wystepuja wiec na obrzezach Francji, naiwnie wierzac, ze dotra do Paryza. Ale nie docieraja i w miare podrozy zaczynaja sobie zdawac z tego sprawe... Producent w koncu na samym koncu przyznaje sie do tego na glos i tak film sie konczy...<br /><br /><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj9wwboIEN-ALgaVe9XPDI9RAqczhEsLXujvhJZQrFwXdhX-XMOnTB_elqBqYYvhY1_pxncwMKuTETsA66SGpKXSBylN30ZzZy_0Ee3i4oJVIdF7cnOHobuE9-lsTicT5vEEoRjDHjXVIv1/s1600/tournee-de-mathieu-amalric-4530504qxhow%5B1%5D.jpg"><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;width: 320px; height: 214px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj9wwboIEN-ALgaVe9XPDI9RAqczhEsLXujvhJZQrFwXdhX-XMOnTB_elqBqYYvhY1_pxncwMKuTETsA66SGpKXSBylN30ZzZy_0Ee3i4oJVIdF7cnOHobuE9-lsTicT5vEEoRjDHjXVIv1/s320/tournee-de-mathieu-amalric-4530504qxhow%5B1%5D.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5488698175771171058" /></a><br /><br />Co w tym filmie jest pokazane?<br />Okropne kostiumy, w ktorych wystepuja tancerki, jedna ma pelno tatuazy, to, jak przygotowuja sie do wystepow, maluja sie, ubieraja, tylko troche widzimy wystepow, z reguly "zza kulisow", oczami producenta; widzimy to jak spedzaja wieczory na imprezach, troche z tego jak podrozuja pociagiem; <br />Sa tak stereotypowo amerykanskie, ze bedac Amerykanka chyba bym sie obrazila... glupiutkie, umalowane, utapetowane, z glupimi usmiechami, sztuczne i nienaturalne, wrecz karykaturalne... Producent zas drazni swa niezaradnoscia, brakiem meskosci,odwagi, zaradnosci, przedsiebiorczosci... <br />Czytam, ze jako gatunek miala to byc komedia i zarazem dramat... Nie rozesmialam sie ani razu, wzruszyc tez sie nie wzruszylam...<br />Zadaje sobie tylko pytanie, co sklonilo jury do przyznania nagrody temu filmowi? To, ze zycie artystyczne nie jest proste, ze amerykanskie marzenia nie zawsze sie spelniaja? Tylko tak naprawde ani nie byla to wysoka i gornolotna sztuka, ani artystki nie reprezentowaly soba niczego niezwyklego, niczego odkrywczego...<br />Nudzilam sie strasznie... Juz o moment chcialam wyjsc z tej sali, bo nie moglam wytrzymac!<br /><br /><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjN00jWxrdsmK_HPXivXoyjzV6cX8ZK6KaPuHaSChBV9uYGAY8O2yp-UgHaBiocos6BtwcAxQvTVQ5XZ4iplzO0bMuBmb2RPYisyFOOnCoUON0ySwJSF4Xcvcxg3CceouGPO-kyfoiDSm8b/s1600/POLAGN_1316336_1_px_501__w_presseocean_%5B1%5D.jpg"><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;width: 320px; height: 203px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjN00jWxrdsmK_HPXivXoyjzV6cX8ZK6KaPuHaSChBV9uYGAY8O2yp-UgHaBiocos6BtwcAxQvTVQ5XZ4iplzO0bMuBmb2RPYisyFOOnCoUON0ySwJSF4Xcvcxg3CceouGPO-kyfoiDSm8b/s320/POLAGN_1316336_1_px_501__w_presseocean_%5B1%5D.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5488698414105425026" /></a><br /><br /><br />Chyba tylko w jednej scenie spodobaly mi sie zdjecia i ujecia i nic ponadto!<br />Cos okropnego... Gdybym napotkala ten film w telewizji przelaczylabym po pierwszych pieciu minutach...<br />Krytyki publicznosci sa jednak na plus...<br />Mnie nie zachwyca, nic nie mial mi do przekazania, nic do pokazania, a wrecz przeciwnie po takich filmach mam zawsze glupie uczucie, ze wszystko jest do niczego, wszystko jest beznadziejnie brzydkie. <br />Filmu wiec nie polecam, ale i tak pewnie przekonacie sie sami. Jestem bardzo ciekawa Waszej opinii! Zastanawam sie, czy czasem dobre opinie publicznosci nie biora sie z tego, ze film "musi" byc dobry, skoro dostal taka nagrode... Ale czy czasem nie lepiej zasanowic sie, czy faktycznie byl wart tej nagrody?! Mysle, ze dobrze miec swoje zdanie i ja nigdy bym nagrody temu dzielu filmowemu nie przyznala!plath19http://www.blogger.com/profile/07718170518657943814noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-8895851252714169981.post-23450275703689054392010-06-23T03:01:00.000-07:002010-06-23T05:06:54.747-07:00Moje swieto muzyki<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi-Oj-KR72DDnQsIEWRmEWSCYMRgLVRKVLyM715oxpRPWUrMzUTez1nxiGa00TtgYVZObzrSNVWqXt6fLkQ_oUYAYEaLGHGaibNAZmPfDqZ6QtK18rVJXSeb30QZKLMlyyQzeNgL7korMkF/s1600/IMG_0829%5B1%5D.JPG"><img style="float:right; margin:0 0 10px 10px;cursor:pointer; cursor:hand;width: 320px; height: 214px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi-Oj-KR72DDnQsIEWRmEWSCYMRgLVRKVLyM715oxpRPWUrMzUTez1nxiGa00TtgYVZObzrSNVWqXt6fLkQ_oUYAYEaLGHGaibNAZmPfDqZ6QtK18rVJXSeb30QZKLMlyyQzeNgL7korMkF/s320/IMG_0829%5B1%5D.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5485927986486274514" /></a><br />Nie wiem, czy wiecie, ale we Francji w zwiazku z pierwszym dniem lata organizowane jest swieto muzyki. W tym dniu wszyscy moga dac wyraz swojej pasji muzycznej: mozna spiewac, mozna grac, mozna tanczyc...<br />No tak "mozna"... Kiedy w Polsce ogladalam film "Dwa dni w Paryzu" nie moglam sie doczekac, kiedy i ja bede uczestnikiem tego swieta!<br />A tymczasem nic szczegolnego sie nie wydarzylo...<br />Pojechalam po poludniu w okolice Opery Palais Garnier, bo mysle sobie, co jak co, ale kolo Opery cos musi sie dziac. I nic...nic szczegolnego:/ reszta dzielnicy zupelnie uspiona. Puste ulice, puste sklepy, puste kawiarnie... bylam naprawde zdziwiona! W mojej dzielnicy to juz w ogole o swiecie muzyki mozna zapomniec:(<br />Ale na nude nie moge narzekac! Moja wspaniala znajoma, ktora bardzo cenie, napisala mi ostatnio takie bardzo madre slowa, w ktore i ja w glebi serca zawsze wierzylam: <strong>w zyciu nigdy nie ma sensu niczego zalowac, bo widocznie zycie przygotowuje nam cos lepszego</strong>.<br /><br /><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgRLHMZznVOc1Z929AI7MljereEz0P-9XNZ-wiFYHMNHqNLKlpueLY3SxmWbTAnUWOlJaFtuOzWNe72zsiqz69yEAXP0wOaBDSyDC6NR56J9xrrS1-hEovGYtkgPfuOKP2vcucacbX7LEt_/s1600/IMG_0833%5B1%5D.JPG"><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;width: 320px; height: 214px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgRLHMZznVOc1Z929AI7MljereEz0P-9XNZ-wiFYHMNHqNLKlpueLY3SxmWbTAnUWOlJaFtuOzWNe72zsiqz69yEAXP0wOaBDSyDC6NR56J9xrrS1-hEovGYtkgPfuOKP2vcucacbX7LEt_/s320/IMG_0833%5B1%5D.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5485928758101368418" /></a><br /><br /><br />Przyszlo mi wiec "grac" nowa, niesamowita role w moim zyciu...Dostalam szanse wprawienia sie w zawod barmana:)) zajecie to jest naprawde pasjonujace:))<br />pracuje wieczorami, wiec zarywam noce, wracam okolo 3 nad ranem; poznaje swietnych ludzi, ucze sie jak przygotowywac piwa, koktajle, drinki, napoje cieple; rodzaje win juz mam w malym palcu:)) ucze sie jak podawac, co z czym, w jakiej szklance, ile, jak nalewac etc.<br />Bardzo mi sie to podoba! Ba, nauczylam sie nawet otwierac butelki te z winem i te z szampanem:DD (wczesniej nic nie umialam, smieja sie ze mnie, ze nie jestem prawdziwa Polka). Czasami zostajemy po pracy razem i kazdy pracownik ma prawo (przywilej) do jednego darmowego napoju alkoholowego:)) i rozmawiamy i zartujemy tak do 3 rano:)) a ja siedze sobie tak z boku i dociera do mnie, ze nigdyn przenigdy nie wyobrazlam sobie, ze bede mogla zyc takim nocnym paryskim zyciem! Doslownie! <br />Praca lekka nie jest, co to to nie! Trzeba robic wszystko szybko, kilka rzeczy na raz! W miedzy czasie trzeba wymyc wszystkie szklanki, kieliszki, filizanki... na koniec zostaje mi "tylko" wymywcie calego baru, czyli wszystkie blaty, maszyna do kawy, to, gdzie nalewa sie piwa - troche tego jest:PP Ale ten czas wlasnie uwielbiam, bo puszczamy duzo glosniej muzyke, spiewamy i tanczymy, oczywiscie w czasie pracy:))) <br /><br /><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjEys3AO7lSO-8QYkh2uMb-BzVW-QP3C6C5xH0pxyV2P9UY128JPNkcaaQ1IwBXSK7wDxYfhk_4tfoeD0XQJp0RC_IwYtwdcesq2nctS-L6Bu7nAnOJqrFFrKgXtaVdGovdJsIJpXkwshyz/s1600/IMG_0980%5B1%5D.JPG"><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;width: 320px; height: 214px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjEys3AO7lSO-8QYkh2uMb-BzVW-QP3C6C5xH0pxyV2P9UY128JPNkcaaQ1IwBXSK7wDxYfhk_4tfoeD0XQJp0RC_IwYtwdcesq2nctS-L6Bu7nAnOJqrFFrKgXtaVdGovdJsIJpXkwshyz/s320/IMG_0980%5B1%5D.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5485930427224757266" /></a><br /><br />Po raz kolejny przekonuje sie, ze zycie jest niesamowite i pelne niespodzianek! Zawsze gdy przechodzilam kolo tego baru, myslalam sobie, jak fajnie byloby tu pracowac! Zawsze rano siada tam pewna starsza pani. Z wygladu przypomina raczej kogos bardzo biednego, ale z pewnoscia jest na odwrot, bo kogo stac chodzic kazdego dnia na sniadanko do dosc drogiej restauracji?! Zawsze gdy ja widzialam, mialam ogromna ochote dowiedziec sie kto to taki! I mysle, ze teraz to kwestia kilku dni i zaspokoje swoja ciekawosc:DD Raz przeszla mi przez glowe taka mysl: "z pewnoscia sie dowiem, nie wiem jak, ale juz zycie sie o to postara!"<br />A jak na razie wszelkie niedociagniecia nadrabiam usmiechem i wdziekiem osobistym:)) we wlosy wpinam sobie czerwony kwiatek i ten kwiatek juz zrobil furore, a pracuje dopiero cztery dni:))<br />Zastanaiwiam sie, czy za chwile moj dziennik nie zamieni sie w dziennik barmanki, w ktorym bede "zatrzymywac" wszelkie ciekawe przpisy na koktajle i drinki:PPP<br />Ale obiecuje Wam, ze za niedlugo wybieram sie do teatru, czyli bedzie po staremu:D<br />Choc mi powiedzieli, ze nie potrzebuje juz kursow teatralnych, bo teatr jest tu, w tej pracy! I wiecie, ze to prawda!<br />Mysle, ze w tej pracy trzeba miec zaciecie aktorskie, by zaistniec! Z czystym sumieniem moge powiedziec, ze wszyscy, ktorzy tam pracuja, takowe posiadaja. A teraz ja znalazlam sie wsrod nich:))<br /><br /><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi_gkANo13hubYDAqW7rlo-cOAMHzvvzGv0aaLUF_6HBqfWroPlL18j_-qRgn09UOlnSg942CO3eaC7Syn0b9UBApuLY1paZ0VquLSJs3r8-sgFfZSvHRhdlcEXXscMV6rLhQkh1XBk26X0/s1600/IMG_2105%5B1%5D.JPG"><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;width: 320px; height: 214px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi_gkANo13hubYDAqW7rlo-cOAMHzvvzGv0aaLUF_6HBqfWroPlL18j_-qRgn09UOlnSg942CO3eaC7Syn0b9UBApuLY1paZ0VquLSJs3r8-sgFfZSvHRhdlcEXXscMV6rLhQkh1XBk26X0/s320/IMG_2105%5B1%5D.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5485939220084690274" /></a><br /><br />A na koniec... kilka przepisow:)) i ciekawostek z tego frapujacego swiata, w ktorym wszyscy koncza jako alkoholicy (to zart! mam nadzieje!):<br />do winka rozowego, by bylo slodsze mozna dodac troche limonady i dwie kostki lodu - wyborowe:)); diabolo nie ma nic wspolnego z alkoholem, choc nazwa jest taka, ze az sie prosi:) - jest to nic innego jak troche syropu mietowego, limonada i kostki lodu i tyle! Monaco - syrop z granatow, limonada i na zakonczenie piwo; kir - czyli likier owocowy wedlug uznania, ale bardzo malo plus biale wina Sauvignon; pastis - serwujemy z jedna kostaka lodu i obok z karawka wody; moje nowe dziecko, ktore wczoraj stworzylam to mojito:DD bylo piekne! A jak sie je przyrzadza - limonke kroimy na niewielkie kawalki; 4 male kawalki wyciskamy bezposrednio do szklanki, dodajemy liscie miety, 2 lyzeczki cukru trzcinowego, nastepnie zgniatamy dodajemy skruszony lod, baccardi (liczac szybko do 5), mieszamy lyzeczka, ktora pozniej pozostawiamy i wszystko to zalewamy perrierem:)) potem dekoracja, czyli listek miety, dwie male slomeczki i takie swiecace cudo do srodka:DD I moje dziecko wczoraj blyszczalo:)) potem zamowiono jeszcze dwa kolejne:))) i znow dalam upust mojej kreacji:)))<br />To na razie tyle ze swiata zwarioawnej Paryzanki:)), ktora za chwile wybiera sie na walke z wiatrakami, czyli francuska biurokracja:PP<br />Chcialam jescze podziekowac wszystkim wspanialym osobom, ktore "byly" ze mna przez te kilka bardzo trudnych chwil! Milego, slonecznego dnia! Moj zaczyna sie od 18.00:DD<br /><br />P.S. Zdjecia sa tworczoscia pewnej przesympatycznej Ani, ktora mialam przyjemnosc ostatnio poznac, gdyz byla tu na kilka wakacyjnych dni:) Wraz z jej przyjacielem bylismy razem na wiezy Eiffla, by pozegnac slonce albo raczej podziwic zachod slonca:)) Z tego wypadu powstalo kilka neologizmow i tak na przyklad - "przepardon" i "piorochron" :DDD napisala mi, zebym o nich pamietala... zawsze bede pamietac!<br /><br /><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg6YuAvksep1T8fikyies1VMmR8IZYtCXSfL0TI0yu0IMkHvPPlsqicnlX_LCIaGJLCLV3M4-XOXkNR_N2b10a_BxKPiulr_yuhtLF1HIgT7vnzW8olQzeveK4Ek8lV6FR6zdWsRJm_ZPGD/s1600/IMG_2103%5B3%5D.JPG"><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;width: 320px; height: 214px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg6YuAvksep1T8fikyies1VMmR8IZYtCXSfL0TI0yu0IMkHvPPlsqicnlX_LCIaGJLCLV3M4-XOXkNR_N2b10a_BxKPiulr_yuhtLF1HIgT7vnzW8olQzeveK4Ek8lV6FR6zdWsRJm_ZPGD/s320/IMG_2103%5B3%5D.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5485937628096038306" /></a>plath19http://www.blogger.com/profile/07718170518657943814noreply@blogger.com16tag:blogger.com,1999:blog-8895851252714169981.post-16609116255737902522010-06-15T12:20:00.000-07:002010-06-15T13:48:35.652-07:00...<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg-ScdfAGbULks5_EeMfNup7JHQ3LRGq3VQK0-cMUhKRNEjxKXg-8hjRg3RJPqR2JBLy6Rhs7ygZk0NN9dRBbpJt7TJ_-lteTRuaf41v2xVScxH_3ahpoVjYHKKX6dG9MbGYCVifFJi4b0i/s1600/Photo+146.jpg"><img style="float:right; margin:0 0 10px 10px;cursor:pointer; cursor:hand;width: 240px; height: 320px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg-ScdfAGbULks5_EeMfNup7JHQ3LRGq3VQK0-cMUhKRNEjxKXg-8hjRg3RJPqR2JBLy6Rhs7ygZk0NN9dRBbpJt7TJ_-lteTRuaf41v2xVScxH_3ahpoVjYHKKX6dG9MbGYCVifFJi4b0i/s320/Photo+146.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5483103596913685522" /></a><br />Wtorkowy, piekny, magiczny wieczor. Niestety zmarnowany, samotny, trudny... Nie wiem, co mam o nim sadzic... Co przyniesie jutro??<br />Dlaczego gdy juz po malu wszystko uklada sie w dobrym kierunku, gdy plany i marzenia zaczynaja nabierac ksztaltow, gdy juz je dostrzegam, juz prawie dotykam, to wszystko gdzies niknie?? <br />Spogladam w niebo, jest teraz takie piekne... Lazurowy blekit przepieknie mieni i laczy sie z rozowo - czerwonymi chmurami... na ich tle pojawiaja sie co jakis czas jaskolki... sa takie radosne, piekne, magiczne, wolne...<br />w szybie odbija sie wieza... wlasnie swieci... jest godzina 22.00...<br />A po moich policzkach splywaja lzy...<br />Jeszcze wczoraj bylam taka szczesliwa, jeszcze wczoraj wszystko jawilo sie w jasnych barwach...<br />Znow ciezko, znow musze podejmowac trudne decyzje, znow musze walczyc... Kiedy zdobede??!<br /><br /><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhGQAWf5wmHkjpUBJ5Wvm621CUrStomld2dgTIzyY-_2cJR2hwdbmwYBxUw70YYX0QpOQOBEnc3-UXk4ThTfPzLkD61P-x2G8wRKiiX_Bz3OhAqibbP_Wq8M0d2Q9h43fqAFY6tzVeqOizA/s1600/Photo+116.jpg"><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;width: 320px; height: 240px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhGQAWf5wmHkjpUBJ5Wvm621CUrStomld2dgTIzyY-_2cJR2hwdbmwYBxUw70YYX0QpOQOBEnc3-UXk4ThTfPzLkD61P-x2G8wRKiiX_Bz3OhAqibbP_Wq8M0d2Q9h43fqAFY6tzVeqOizA/s320/Photo+116.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5483104348222747938" /></a><br /><br />Jeszcze kilka dni temu podziwialam zachod slonca z wiezy Eiffla, cieszac sie i wierzac, ze marzenia jednak sie spelniaja, ze daje rade, ze bedzie dobrze...<br />A teraz?? Teraz robi sie juz ciemno, czerwono-liliowe chmury powoli znikaja, ja sama malo co juz widze na klawiature...<br />Kocham Paryz. Zakochalam sie w nim od pierwszego wejrzenia... Zakochuje sie caly czas od nowa... Wczoraj w nocy na rowerze przez mosty; codziennie rano przez okno; u Fauchona na kawie... na zakupach na Champs-Elysées...<br /><br /><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiSx0EMg2rAUJyXMb0HjzU9l8GtDKjTt4eKdQbVfxi6SZNe5yikKDongeWHl1VkCUvgTIfYzTZGxsl41e9nlGxpHv-nTtbOqpPHZ6Ee7PtQH6PTYmKchsBBctDoWfXuD0eD3K90CGqF046u/s1600/Photo+109.jpg"><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;width: 240px; height: 320px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiSx0EMg2rAUJyXMb0HjzU9l8GtDKjTt4eKdQbVfxi6SZNe5yikKDongeWHl1VkCUvgTIfYzTZGxsl41e9nlGxpHv-nTtbOqpPHZ6Ee7PtQH6PTYmKchsBBctDoWfXuD0eD3K90CGqF046u/s320/Photo+109.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5483104731016167058" /></a><br /><br />Czy potrafilabym go opuscic?? Czy mam tu byc?? Czy mam realizowac swoje marzenia? Czy sluchac glosu rosadku?? Czy mam sie poddac?? Czy mam walczyc??<br />Czy zycie mnie "probuje"? Czy chce wiedziec, ile jeszcze wytrzymam??<br />Spogladam przez okno... jest taki piekny wieczor... Invalides jak zwykle kroluje, wspaniale oswietlony....<br />Spytasz, co sie dzieje...To zycie znow daje mi o sobie znac...<br />Ale te jaskolki... Te jaskolki cos mi przypominaja... czy to byla Nadzieja??<br /><br /><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhEEvsKoK4JE6-3GYL3KigbL5iL3ALAaiFBtGnhiMsTzCACADgD1trSQFE_v4JWbiXG-9xOJTkGPJXWy4cuyDuuSwQqwp_tjeeqT2OMv9t-NTeKeI5iVjTbAs9B0UzNowMSBSDYJek9ZPy_/s1600/Photo+243.jpg"><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;width: 320px; height: 240px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhEEvsKoK4JE6-3GYL3KigbL5iL3ALAaiFBtGnhiMsTzCACADgD1trSQFE_v4JWbiXG-9xOJTkGPJXWy4cuyDuuSwQqwp_tjeeqT2OMv9t-NTeKeI5iVjTbAs9B0UzNowMSBSDYJek9ZPy_/s320/Photo+243.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5483105077558046114" /></a>plath19http://www.blogger.com/profile/07718170518657943814noreply@blogger.com7tag:blogger.com,1999:blog-8895851252714169981.post-63820611592383364352010-06-10T11:12:00.000-07:002010-06-10T13:33:49.684-07:00Ochronic dzielo<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiEXn9p1fHZ86awyAKJCa6xmghEyHKZoS1PftMVDeXWwnxh7ge222jIbAw_IreMqiwURwNcuY_7B7diIUMVP05N2CpQhRlvFAYtAVETgHmoSnhdbZF4H9RBe0KzaARXQ_JODmQHVGjEQPkW/s1600/copie-conforme-crop%5B1%5D.jpg"><img style="float:right; margin:0 0 10px 10px;cursor:pointer; cursor:hand;width: 320px; height: 186px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiEXn9p1fHZ86awyAKJCa6xmghEyHKZoS1PftMVDeXWwnxh7ge222jIbAw_IreMqiwURwNcuY_7B7diIUMVP05N2CpQhRlvFAYtAVETgHmoSnhdbZF4H9RBe0KzaARXQ_JODmQHVGjEQPkW/s320/copie-conforme-crop%5B1%5D.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5481236922773828738" /></a><br />W koncu aktualny repertuar kinowy ruszyl z cala pompa! Pojawiaja sie ciekawe filmy, ktore zostaly nagrodzone w Cannes kilka tygodni temu. Musze przyznac, ze jako milosniczka Juliette Binoche, nie moglam przepuscic "Copie conforme", gdzie grala glowna role, za ktora otrzymala wyroznienie.<br />Dlatego we wtorkowy wieczor wraz z moja swiezo poznana kolezanka wybralysmy sie do kina kolo Odeonu, by dowiedziec sie, co tym razem pokazala niesamowita Juliette. Czy wiecie, ze z pochodzenia jest Polka?! Jej dziadkowie mieszkali w Czestochowie, ktora aktorka czesto odwiedza i ktorej jest ambasadorka! <br />Coz, swiat jest maly...<br />Tytul fimu mozna przetlumaczyc jako kopia uwierzytelniona. Jest to nowy film Abassa Kiarostami. <br />Pieknej Binoche towarzyszyl William Schimell.<br />Film mnie zaskoczyl, moge powiedziec, ze nawet zszokowal.... swoja prostota, cisza, niezwykla nasyconoscia trudnych, mocnych emocji...<br />Trudno mi go sklasyfikowac, okielznac, jest w nim mnostwo symboliki, w kazdym najdrobniejszym gescie, w kazdym spojrzeniu, w kazdym detalu...<br />Sprobuje go jednak okielznac, rozsuplac, "rozebrac" i rozszyfrowac!<br />Za punkt wyjscia obralam sobie sam tytul - co to jest kopia? Dlaczego kopia? O co tu chodzi? Co rezyser chce nam zasygnalizowac i przekazac?<br />Zagladam do slownika...<br />Kopia – dokladne powtórzenie wykonanego wczesniej dziela (np. rzezby, obrazu, obiektu architektonicznego), z tego samego (lub tanszego) materialu, przy zastosowaniu tej samej techniki, w tej samej skali. Kopia powinna byc oznakowana, tak aby nie nosila znamion falszerstwa (nazwisko osoby sporzadzajacej kopie jest znane). Kopie wykonuje sie w celach dydaktycznych, kolekcjonerskich, dla ochrony dziela oryginalnego (np. kopie rzezby, pomnika eksponuje sie na wolnym powietrzu, a oryginal wystawia sie w muzeum).<br />Teraz moge przejsc do krotkiego opisu wydarzen; film zaczyna sie nietypowo... zblizenie na stol i kamienny kominek; na stole zainstalowane sa mikrofony; slyszymy odglosy rozmow; jestesmy na jakiejs konferencji, ktora jeszcze sie nie rozpoczela; pojawiaja sie napisy, obraz caly czas ten sam; nie lubie tego i zawsze Wajde za to wysmiewam, a tu prosze kamera nawet sie nie rusza, caly czas to samo ujecie...<br />Po napisach cos zaczyna sie dziac, podchodzi mezczyzna, robi probe mikrofonu i przeprasza za spoznienie oczekiwanej osoby. Kto to taki? Okazuje sie nim mezczyzna, okolo 40, pisarz, ktory bedzie prowadzil konferencje na temat swojej nowej ksiazki "Copie conforme". W miedzyczasie przychodzi dojrzala kobieta, siada tuz z przodu, towarzyszy jej syn; nie sluchaja rozmowcy, tylko przelotnie, po chwili wychodza... Ona idzie szybkim krokiem, chlopak powoli, kilka dobrych krokow za nia, nie spieszy sie, by ja dogonic; tak chodza zawsze...<br />Spotykaja sie w restauracji, ona zdarzyla zlozyc juz zamowienie; odbywa sie bardzo dziwna rozmowa miedzy nimi; nic nie rozumiem...<br />Kobieta, ta postac wlasnie odgrywa Juliette, zakupila kilka ksiazek "Copie conforme"; chce by autor zadedykowal je dla jej przyjaciol oraz siostry, umawia sie z nim do swojej pracowni, gdzie znajduja sie wlasnie kopie roznych rzezb;<br />Witaja sie, po czym on proponuje spedzenie popoludnia w plenerze, zachwycony jest pogoda, widokami, akcja bowiem dzieje sie we Wloszech.<br /><br /><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh1JL5Q_6gTKl4aGiMXbgAIHW95ECU0fWLIcY5_kbeITTassJ-3uT0P9dzgyzxOivddRK9q1TU2Q2J0QJ_KsgbNg2vFWELhtl5ypFHXjrKnGRRkM5q_XNUOvwCt5KIQoDrjHbyItsOklnG7/s1600/19248588%5B1%5D.jpg"><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;width: 320px; height: 186px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh1JL5Q_6gTKl4aGiMXbgAIHW95ECU0fWLIcY5_kbeITTassJ-3uT0P9dzgyzxOivddRK9q1TU2Q2J0QJ_KsgbNg2vFWELhtl5ypFHXjrKnGRRkM5q_XNUOvwCt5KIQoDrjHbyItsOklnG7/s320/19248588%5B1%5D.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5481237187855995330" /></a><br /><br />Biora samochod, prowadzi kobieta; pisarz podpisuje swoje ksiazki; cala sekwencja ukazuje nam piekne pejzaze Wloszech - jestem zachwycona! Rozmowa pomiedzy bohaterami jest dziwna; czuje sie dziwnie; bohaterka wydaje mi sie jakas nienormalna, nienaturalna, ba, niemozliwa! Tak nie zachowuje sie osoba, ktora poznaje zdolnego pisarza, ktory na dodatek robi jej przysluge; Juliette w jednej chwili usmiecha sie, jest mila, po czym za chwile jest zdenerwowana, nie ukrywa niezadowolenia, pojawiaja sie nawet ostre slowa, nie krepuje sie; za chwile znow jest mila i taktowna... Zabiera go w miejsce, gdzie ludzie biora sluby, bo ponoc przynosi szczescie nowozencom; tutaj pisarz pyta, czy ona sama brala tu slub; nie ma odpowiedzi;<br />potem ida do niewielkiego muzeum; ona chce mu pokazac pewna kopie, bo przekonana jest, ze bedzie nia zachwycony; nie zachwyca sie...w zamian za to chce wypic kawe; znajduja wiec niewielka kawiarnie; zamawiaja napoj, po czym jego telefon przerywa im rozmowe; odbiera, wychodzi i zostawia Juliette sama;<br />przedtem opowiada jej o tym, co bylo natchnieniem do napisania powiesci; podczas opowiesci po policzkach kobiety splywaja lzy... zaczynam rozumiec... lacze powoli fakty...<br />wlascicielka kawiarni rozpoczyna rozmowe na temat "meza" Juliette; mysli bowiem, ze pisarz jest jej mezem...<br />Juliette mowi, ze jest to czlowiek, ktory mysli tylko o sobie; kelnerka odpowiada, ze czuje, ze mimo to jest to dobry maz;<br />I tak pada kluczowe zdanie, ktore aktorka powtorzy dwa razy: "Ty zyjesz swoim zyciem, a rodzina zyje swoim". Ja juz wiem... to jej maz...ta gra pozorow na poczatku wydaje mi sie dziwnym pomyslem...moze jest to ciekawe, ale malo realne, moze stwarza atmosfere tajemnicy, ale jest nieprawdziwe, malo zyciowe; troche bez sensu, nie widze w tym sensu... Moze to ma byc kopia?? Kopia poczatku udanego zwiazku?? Ale w takim razie nieudana, zle zrobiona, zle zlepiona... emocje biora gore... mysle jednak, ze w tym momencie scenariusz troche kuleje...<br />Jest jedna jedyna scena w tym filmie, podczas ktorej sie smieje! Juliette w przezabawny sposob zagrala rozmowe telefoniczna ze swym synem! Byla niesamowita:))<br />energicznie gestykulowala i dosc glosno artykulowala:D<br />Rozbroila mnie ta scena...<br />Nie jest to jednak koniec jednodniowych przygod... Juz wiem, ze przechadzaja sie miejscami, ktorymi kiedys spacerowali, gdy milosc pomiedzy nimi kwitla... kosciol, gdzie brali slub, plac przed starym kosciolem, gdzie Juliette zachwyca sie rzezba kobiety i mezczyzny, ktory sie nia opiekuje, oslania i ochrania ja. Dla Juliette rzezba i to, co chce przekazac jej autor, jest przepiekna! On nie rozumie jej zachwytu, nie podziela jej poasji i pogladow; mowi nawet, ze sie za nia wstydzi... Juliette pyta wiec przechodniow, co sadza o tej rzezbien potwierdzaja jej slowa; napotkany mezczyzna podchodzi nawet do jej meza i mowi mu, ze to, co powinien zrobic, to po prostu polozyc swa dlon na jej ramieniu; ze ona tego potrzebuje, ze czeka wlasnie na to....odchodza, a on niesfornie kladzie reke na ramieniu bohaterki; jest szczesliwa...<br />on jest glodny, wiec szukaja restauracji, ktora znajduje sie tuz obok, zamawiaja wino; kobieta wychodzi do toalety; maluje sie, przymierza kolczyki, w koncu wybiera biale; jest piekna, czuje sie piekna; wraca do stolika; on niezadowolony - wino jest niedobre; chce wyjsc; ona wyrzuca mu, ze on nawet jej nie widzi; jest zmeczony; nie mowi, ze jej nie kocha, ale nie mowi, ze ja kocha...<br />wychodza; ona znajduje dwa kawalki chleba, dzieli sie z nim, idzie do kosciola i saida na lawce; on czeka na zewnatrz; po chwili ona wraca; wpada jej do glowy pomysl, by zajsc i jeszcze raz zobaczyc pokoj, gdzie spedzili swoja noc poslubna; pokoj numer 9; ona wchodzi pierwsza; wyglada przez okna; pyta go czy pamieta; on nie pamieta...jak moze nie pamietac? Ona pamieta wszystko,nawet najdrobniejszy detal; on mowi, ze jest piekna, ze sie zmienila, ze jeszcze bardziej piekna; ona proponuje mu, by zostal, by znow sprobowali, ze sie uda...on - "mowilem Ci, ze o 21.00 musze byc na dworcu". Na ekranie pojawiaja sie napisy...<br /><object style="background-image:url(http://i1.ytimg.com/vi/Pqlv6Yu2s68/hqdefault.jpg)" width="480" height="295"><param name="movie" value="http://www.youtube.com/v/Pqlv6Yu2s68&hl=fr_FR&fs=1"><param name="allowFullScreen" value="true"><param name="allowscriptaccess" value="always"><embed src="http://www.youtube.com/v/Pqlv6Yu2s68&hl=fr_FR&fs=1" width="480" height="295" allowScriptAccess="never" allowFullScreen="true" wmode="transparent" type="application/x-shockwave-flash"></embed></object><br />Zaczynam powoli rozumiec... ten jeden dzien jest kopia ich dnia, gdy sie pobierali, gdy byli szczesliwi, gdy wierzyli, gdy przyrzekali, gdy mysleli "na zawsze", gdy sie kochali...wracaja po kilku latach... nie wyszlo, ona ma nadal nadzieje - na szyi nosi naszyjnik z wazka, a wazka symbolizuje nadzieje; on jest zmeczony, nie widzi problemu w tym, ze realizuje siebie, ze nie jest z rodzina...<br />Czy juz nie kocha?? Nie mowi ani nie, ani tak... moze w jakis sposob jest przywiazany?<br />Kopia wypada marnie....to nie ten sam material...<br />To, co mnie zastanowilo to to, ze Juliette trzy razy odbijala sie w lustrze. Co to moze oznaczac? Czy i ona jest kopia? Czy odbicie w lustrze?? Ona teraz, dzis i ona kiedys, wczoraj. Juz nie taka sama, zmieniona, doswiadczona, bardziej dojrzala, wiedzaca czego chce...<br />Nie on... On jest caly czas taki sam...tak samo zimny, egoistyczny, przystojny... Czy wiec to kopia jest lepsza? Czy dzielo oryginalne?!<br />W filmie w ogole nie bylo muzyki... Caly czas na nia czekalam i sie nie doczekalam... rezyser mial na celu oddanie prawdziwego, realnego dnia z zycia bohaterow... Ja jednak odczuwam, ze jest to szkoda, bo dzieki muzyce film bardziej zapada mi w pamiec...<br />Juliette zagrala rewelacyjnie! Dzieki niej zwykly w sumie scenariusz nabral zycia, nabral charakteru; gdyby nie ona to nie sadze, by film zdobyl jekies szczegolne uznanie... Ludziom, ktorzy siedza obok mnie, nie podoba sie... smieja sie, podczas gdy ja czuje sie zupelnie pusta...czuje ogromny smutek i zal, bo obraz ten probuje mi wmowic, ze wspolne marzenia o milosci, przyrzekanie, ze bedzie sie zawsze razem, nadzieja, wiara, sa na nic... ze zycie weryfikuje to wszystko... ze dobrze jest tylko na samym poczatku...<br />Czy takie jest przeslanie tego dziela?? Mozna takie zaproponowac... nie znajduje innego...plath19http://www.blogger.com/profile/07718170518657943814noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-8895851252714169981.post-11209995792700121372010-06-05T23:10:00.000-07:002010-06-08T08:38:18.686-07:00Od kilku dni...<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjGDWE-uoeoCXPdHwbHMHLKY-IOPl8wblQFoQlkq3nhjzMqc3lM_B5Y1mftbcVnYEHUT70xk0NabDIfnVJAc9nERjDwm00ZRBsfUdm5syGY6I8i6kRLwCGVggo7QcfR6t-oZJ9K_QnEg10Y/s1600/Photo+217.jpg"><img style="float:right; margin:0 0 10px 10px;cursor:pointer; cursor:hand;width: 320px; height: 240px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjGDWE-uoeoCXPdHwbHMHLKY-IOPl8wblQFoQlkq3nhjzMqc3lM_B5Y1mftbcVnYEHUT70xk0NabDIfnVJAc9nERjDwm00ZRBsfUdm5syGY6I8i6kRLwCGVggo7QcfR6t-oZJ9K_QnEg10Y/s320/Photo+217.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5479541424589306466" /></a><br />zycie jest niesamowite! W koncu wyswiecilo slonce i to nie tylko to na niebie, ale rowniez to osobiste:DD.<br />W Paryzu okres festiwali i innych fantastycznych wydarzen coraz bardziej sie "rozkreca"! Ludzie wychodza z mieszkan, z muzeow, ba, z murow, by spedzic niezapomniane wieczory pod gwiezdzistym niebem.<br />I taki niesamowity wieczor spedzilam w czwartek! Byl to czysty przypadek! Akurat przechodzilam kolo Madeleine, by dostac sie do teatru Madeleine, gdy nagle zauwazylam tlum ludzi, ltoczacy sie przy niewielkim sklepiku Maison du chocolat. Przed sklepem rozstawione niewielkie budki. Jako ze nie mialam pojecia o co chodzi, uprzejmie poprosilam o wyjasnienie mi tego niesamowitego zjawiska i kolejki ciagnacej sie przez cala ulice! Otoz 3 czerwca odbywala sie "La nuit du gateau", czyli noc ciasta! Wszystkie najswietniejsze wspanialosci domu czekolady Maioson du chocolat, byly dostepne za darmo w dowolnych ilosciach:DD Poprzez boskie macarony (waniliowe, cytrynowe, czekoladowe, mangowe, pistacjowe... - Ladurée moglo sie schowac!), eklerki, musy czekoladowe, ciasteczka z malinka na gorze, ciasteczka pistacjowe, cytrynowe, tiramissu, lody, czekoladki cytrynowe, morelowe, pomaranczowe... Oj, cale masy! A wybor tak ogromny, ze mialam duze problemy - wszak nie sposob wszystko zjesc! <br /><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj4bmHH11owwOpCFSz0Fz0eRxTXJ1NId4tbXixtJ4wlyzlpYq80mLiW4mU72MrRgB0rg44ksRSPwGf9k-S2RBbiI6AA6R6gl0ROBXG8cNziDG3SV4szKncNaFxsMwq6JATIpHIFYzW1g4-K/s1600/Photo+226.jpg"><img style="float:left; margin:0 10px 10px 0;cursor:pointer; cursor:hand;width: 320px; height: 240px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj4bmHH11owwOpCFSz0Fz0eRxTXJ1NId4tbXixtJ4wlyzlpYq80mLiW4mU72MrRgB0rg44ksRSPwGf9k-S2RBbiI6AA6R6gl0ROBXG8cNziDG3SV4szKncNaFxsMwq6JATIpHIFYzW1g4-K/s320/Photo+226.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5479541917227602114" /></a><br />No, ale nic! Na poczatku trzeba bylo sie ustawic w dluuuugiej kolejce... Stalam tak 2 i pol godziny!<br />Z utesknieniem spogladalam w glab niewielkich domkow, ktore staly przed samym sklepem, gdzie szczesliwcy pili juz szampana, zajadali sie pysznosciami, rozmawiali i korzystali z wszelkich dobrodziejstw, jakie ofiarowal Maison du chocolat tego wieczoru.<br />No, ale przeciez najlepszy sposob na nude, to rozmowa! Takze pierwsza osoba, z ktora zawieram przelotna znajomosc, okazuje sie pewna murzynka, ktora cwana sztuka! Dostaje sie juz po 15 min do srodka! Warunkiem dostania sie do srodka jest posiadanie pewnej nietypowej bransoletki, czyli wstazki z napisem Maison du chocolat, brazowej, badz czerwonej:D.<br />Ktos po prostu byl mily i jej ja dal. <br />Juz po kilku minutach stania podchodzi przemila pani (o takich to nie idzie inaczej powiedziec:D) z taca, na ktorej jest asortyment najlepszych czekoladek - do wyboru do koloru! Moj wybor pada na przepyszna czekoladke o smaku pomaranczowym! W zyciu nie jadlam lepszej!<br /><br /><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjUxgS4jKJLRmZ9A18OFllr1NH3RKrUZ9h49wtMCzM0sE_qlMXPucA9hm0R0zWWmNikbN8az6kWX9mm69ndG02C4ljf2p-C0xgaLpqcgpnbyi6zZAMmPabdOhHVNxiPGDH4Nx8gGdjUf0pc/s1600/Photo+222.jpg"><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;width: 320px; height: 240px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjUxgS4jKJLRmZ9A18OFllr1NH3RKrUZ9h49wtMCzM0sE_qlMXPucA9hm0R0zWWmNikbN8az6kWX9mm69ndG02C4ljf2p-C0xgaLpqcgpnbyi6zZAMmPabdOhHVNxiPGDH4Nx8gGdjUf0pc/s320/Photo+222.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5479543265944349506" /></a><br /><br />Usmiecham sie szczesliwa, bo wszechobecna czekoladowa pasja udzielila sie mi podwojnie! Jestem w poblizu jednego z domkow, gdzie przy stoliku siedza dwie kobiety i jeden niesamowity pan:)) Pan patrzy na nas, biedakow, cierpliwie czekajacych w kolejce. W pewnym momencie jedna z pan dzieli sie z kims z kolejki malenkim deserem czekoladowym, oczywiscie, ja zaskoczona, na glos wypalam, ze jest to niezwykle mile z jej strony! I co?? Juz po chwili taki sam deser znajduje sie w mojej rece! Otoz ten niezwykly starszy pan predko leci do stoiska, by z usmiechem mi go wreczyc:D. Zaczynamy rozmawiac:)), no ale kolejka sie przesuwa do przodu i musze go opuscic. Nastepna znajomosc zawieram z pewna para. Pani o pieknych dluugich rzesach, brunetka, nietuzinkowa od razu przyciaga moja uwage, po chwili spostrzegam jej kolege, ktory ma dluugie wlosy, ale takie naprawde dluugie, prawie do pasa. <br />Ja bym mu je od razu sciela:PP. Mezczyzna okazuje sie niezwykle sympatyczny!! Zartujemy razem:D, liczymy o ile metrow posunelismy sie do przodu przez okolo dwie godziny!<br />Niestety poddaja sie juz na ostatnim zakrecie:/ zmieniaja plany i ida do restauracji:(( Zegnam sie wiec z nimi i nie ukrywam zalu!<br />Po chwili jednak rozmawiam juz z trzema Chinkami! Sa bardzo sympatyczne i wszystkie bardzo ladne:D Niestety nie za dobrze mowia po francusku, ale jakos sie dogadujemy:D. Ja robie osobista reklame i juz po kilku minutach zachwalam im kawiarnie, w ktorej obecnie pracuje. Musza koniecznie mnie odwiedzic! <br />W miedzy czasie oczywiscie, co jakis czas podchodza ekspedienci z nowymi smakolykami, a to macarony albo pistacjowe ciasteczka, albo czekoladki... Kocham ich za to ogromnie:D<br /><br /><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhPvw8ToWazidA2nGA50iZaVIVYPf3gUNQfMHeArWLpwDX78YEuujbWCT9wBbM7yXtPFktBF780glOb4A7mB5rqhomrhlYo6ckuVeugANcELFsDn18kVwJhMsa96Po2xF8Umzr4i2olCJvd/s1600/maison-du-chocolat%5B1%5D.jpg"><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;width: 320px; height: 270px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhPvw8ToWazidA2nGA50iZaVIVYPf3gUNQfMHeArWLpwDX78YEuujbWCT9wBbM7yXtPFktBF780glOb4A7mB5rqhomrhlYo6ckuVeugANcELFsDn18kVwJhMsa96Po2xF8Umzr4i2olCJvd/s320/maison-du-chocolat%5B1%5D.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5479545769137630466" /></a><br /><br />Zglodniali ludzie rzucaja sie na biednych "dostawcow"... <br />Pomiedzy tlumem krazy kamera i dwojka kamerzystow skrupulatnie udokumentowuje cale zdarzenie:D Mam nadzieje, ze gdzies tam jestem uwieczniona:DD<br />Oprocz tego wystepuje pewien zespol. Spiewa piekna, drobna brunetka, akompaniuje jej gitara i organy. Spiewaja znane piosenki francuskie i angielskie - od razu lepiej znosi sie trudy stania w kolejce:).<br /><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiyaUzrsuGq2hVzbC0WQTUzTf82ujCJaQu6xctpr5EV6LhNUriBBtorqBO_edfvFoyVLLJFEtg7NyEMLvx_-x_dJRwgWX_iVrjQcG6sAFjJRvFC2VOLQj7Oc4xRESrXOtNHBCeOJaeoha_A/s1600/Photo+224.jpg"><img style="float:left; margin:0 10px 10px 0;cursor:pointer; cursor:hand;width: 240px; height: 320px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiyaUzrsuGq2hVzbC0WQTUzTf82ujCJaQu6xctpr5EV6LhNUriBBtorqBO_edfvFoyVLLJFEtg7NyEMLvx_-x_dJRwgWX_iVrjQcG6sAFjJRvFC2VOLQj7Oc4xRESrXOtNHBCeOJaeoha_A/s320/Photo+224.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5479548943962567874" /></a><br />Juz na samym koncu rozmawiam jeszcze z innymi dziewczynami i tuz po 23h00 (!) przystojny pan przywiazuje mi brazowa wstarzke na reke, ha! Jestem w srodku! A w srodku o godzinie 23.00 juz pobojowisko, ze tak powiem. O szampanie moge juz zapomniec:( Wchodze wiec do zatloczonego sklepiku i po trudach przeciskania sie pomiedzy ludzmi (Matko i corko! Mam biala sukienke! boje sie, ze wyjde w brazowe laty:PP Cudem suknia ostaje sie bez szwanku! Uff! To jedna z moich ulubionych...) dostaje sie do lady, by zamowic ciasteczko z malinka, ciasteczko pistacjowe, pol madlenki, lody z polewa karmelowa na gorze w malusienkim plastikowym kubeczku:). Jest niewielki problem z lyzeczkami, ale po trudach otrzymuje jedna:D Koncze lodami czekoladowymi i waniliowymi:D Mam juz troche dosc tego slodkiego... Najlepsze bylo ciasteczko pistacjowe, macarony i czekoladka pomaranczowa! Ach, wroce kiedys po nie:)) Ba! Wysle troche do Polski:)<br />Szczesliwa stoje pod brazowym parasolem, slucham i podziwiam piekna piosenkarke. Po chwili jednak juz koncza - zbliza sie 24h00, a to oznacza koniec imprezy:/, ale nie wrazen! A juz na pewno nie dla mnie! Muzycy sie przedstawiaja i nagle slysze, ze ona na imie ma Karolina! No, a Karolina to przeciez polskie imie... No, nic po chwili wahania (raz sie zyje!), podchodze do niej, grzecznie mowie, ze jestem zachwycona wystepem, po czym wypalam, jakiej jest narodowosci:DD A ona mi no to z pieknym usmiechem, ze ona Polka:DDD Na co ja podekscytowana odpowiadam, ze jam rowniez Polka:))))<br /><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEguKztCxT1JabTbctSGUtw6tXufhJJUl6LOPW_DsP0pMrEZbidJeW2OEvoVq4TPF1KC88AQenMCevMOh-yGWxDhdqAyq8IOJT9I5mY7Bdqr3z3x1EoOc3ckBp1kf3O_ReR-56WAqRj6h2RN/s1600/Photo+230.jpg"><img style="float:right; margin:0 0 10px 10px;cursor:pointer; cursor:hand;width: 240px; height: 320px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEguKztCxT1JabTbctSGUtw6tXufhJJUl6LOPW_DsP0pMrEZbidJeW2OEvoVq4TPF1KC88AQenMCevMOh-yGWxDhdqAyq8IOJT9I5mY7Bdqr3z3x1EoOc3ckBp1kf3O_ReR-56WAqRj6h2RN/s320/Photo+230.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5479543611466528194" /></a><br />I tak dwie Polki poznaly sie w sercu Paryza:)) Rozmawiamy przez chwile. Karolina jest niesamowicie sympatyczna! Jest we Francji od 5 roku zycia, rozumie polski i troche mowi po polsku:)) Wymieniamy sie numerami telefonu:))<br />Zachwyca se moim szalonym pomyslem przybycia samotnie do Paryza:))<br />Sama spiewa w pewnym barze (jeszcze nie wiem, w ktorym, ale sie dowiem), mieszka w poblizu Madeleine, takze prawie jestesmy po sasiedzku:D. <br />Kto wie, moze mi sie uda, choc raz z nia zaspewac?? <br />Jak zwykle dziele sie zdjeciami:)), na ktorych uwiecznilam niesamowite zdarzenie i niesamowita Karoline:D.<br />Pozdrawiam wiec Was kochani czekoladowo:)))))<br />I co moge jeszcze dodac... od kilku dni zycie jest niesamowite:DDD<br />Wasza Plathplath19http://www.blogger.com/profile/07718170518657943814noreply@blogger.com5tag:blogger.com,1999:blog-8895851252714169981.post-27926137935884324912010-06-02T09:23:00.001-07:002010-06-02T09:42:32.960-07:00Orientalne inspiracje<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi3o5H_bGtlqL6EJOu9lFZbkOZK9YSzcFGpttOEoymVSFBtNKpWC0lCqeoV6Z3R57VuAiJCm86RuEKSK9waeW2VQC1nfI5HrOzf9vI0ylOrPHywiVrO5Dxitb9q0Roq7DnRVdaEZMgy_Op-/s1600/orient_hermes_ima%5B1%5D.jpg"><img style="float:right; margin:0 0 10px 10px;cursor:pointer; cursor:hand;width: 244px; height: 290px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi3o5H_bGtlqL6EJOu9lFZbkOZK9YSzcFGpttOEoymVSFBtNKpWC0lCqeoV6Z3R57VuAiJCm86RuEKSK9waeW2VQC1nfI5HrOzf9vI0ylOrPHywiVrO5Dxitb9q0Roq7DnRVdaEZMgy_Op-/s320/orient_hermes_ima%5B1%5D.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5478217319577277122" /></a><br /><br />Dedykuje ten wpis wspanialej osobie, ktora bardzo kocham, a ktora obchodzi dzis swoje urodziny.<br />W zwiazku z tym chcialam opisac cos nietuzinkowego, cos, co z pewnoscia i ja by przyciagnelo i zainteresowalo! Wybor padl wiec na wystawe Orient-Hermès Voyages (orientalne podroze) de Laila Menchari, ktora ma miejsce w Instytucie swiata arabskiego (Institut du Monde Arabe). Jako zagorzale milosniczki mody i pieknych przedmiotow, nie moglybysmy tego przegapic:).<br />Na poczatku musze sie przyznac, ze gdyby nie marka, ktora uwielbiam, to moja stopa w Instytucie arabskim, by nie postala. I predko tam nie wroce...<br /><br /><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj-nvF-qf_ja6VuucEpbOAYPwVmiklgMI_mUo4E5YkCHkIAGT1_1XWiC5ppkQTIMBGj0S16KESBZafm8XnGX3_m880sCWXTTp-pR6hRFIFul4Ln-ntzuwenkcCn3X8tJPtEivUg3joGfNCl/s1600/Institut-du-Monde-Arabe1%5B1%5D.jpg"><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;width: 320px; height: 266px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj-nvF-qf_ja6VuucEpbOAYPwVmiklgMI_mUo4E5YkCHkIAGT1_1XWiC5ppkQTIMBGj0S16KESBZafm8XnGX3_m880sCWXTTp-pR6hRFIFul4Ln-ntzuwenkcCn3X8tJPtEivUg3joGfNCl/s320/Institut-du-Monde-Arabe1%5B1%5D.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5478215725678267810" /></a><br /><br />Z firma ta i moim jej odkryciem wiaze sie bardzo zabawna historia. Otoz chustka, ktora mozna kupic od 500 euro w zwyz, zostala przeze mnie zakupiona za jedyne 1 zloty, oczywiscie w odziezy uzywanej w Polsce:). Bardzo mnie smieszy mysl, ze nabylam ja nawet nie za jedno euro:D Oczywiscie snobuje sie, ilekroc ide do Le Bonmarché:D.<br /><br />Sama marka Hermès narodzila sie 170 lat temu. Jej logo stal sie kon, od ktorego wszystko sie zaczelo.<br />Firma slynie przede wszystkim z wyrobu ekskluzywnych torebek (nie omieszkam sie pochwalic, ze poznalam fantastycznego faceta, ktory takowe kiedys robil:)), skorzanych rekawiczek, no i wlasnie wspomnianych juz apaszek. Zreszta jest tak slawna, ze kazdy wie, o czym pisze.<br /><br /><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhKp1l19CgPMEUdKhlPFeQxurupv4YycV3Z8TwyHYCpcv2JQ6WRN6j0P3eEog7-NxET9IPwWBhHnX-Q4WzRatyT5v8ffywEQuBIYRzM94MPqZwfPC_cAUQ76XxJ2FrGSVDZBRQVjlGNY8aW/s1600/DeJeunesGensModernes_OrientHerm%C3%A8s_NOEL2008_FESTIVITESINDIENNES%5B1%5D.jpg"><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;width: 320px; height: 214px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhKp1l19CgPMEUdKhlPFeQxurupv4YycV3Z8TwyHYCpcv2JQ6WRN6j0P3eEog7-NxET9IPwWBhHnX-Q4WzRatyT5v8ffywEQuBIYRzM94MPqZwfPC_cAUQ76XxJ2FrGSVDZBRQVjlGNY8aW/s320/DeJeunesGensModernes_OrientHerm%C3%A8s_NOEL2008_FESTIVITESINDIENNES%5B1%5D.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5478214618844533362" /></a><br /><br />Dzien byl bardzo pochmurny, troche padalo; mialam wrazenie, jakby wszyscy ludzie, gdzies sie pochowali, bo na ulicach bylo dosc pusto. <br />Sama wystawa tez tego dnia nie cieszyla sie licznymi zwiedzajacymi, zaledwie kilka osob, co na Paryz jest doprawdy zadziwiajace.<br />Ekspozycja miala miejsce nie w samym budynku Instytutu, lecz w niewielkiej hali, tuz przed, co mnie dosc zaskoczylo.<br />Pomysl hali bardzo mi sie nie podobal... Wiadomo, nieladne wnetrze, wszystko jakby zawieszone w przestrzeni, nie wystawione, a nawrzucane. Tu jakies stoisko z jakimis arabskimi "cudami", za chwile kolejne z ciuchami, drewnianymi mozaikami, a pomiedzy tym wystawa! Doslownie! Wiec bardzo sie rozczarowlam! Czulam sie po prostu jak na jakims bazarze! Wiadomo, kultura arabska...<br />Piekne przedmioty Hermèsa znajdowaly sie za szklem, nie mozna bylo robic zdjec.<br />Oprocz tego puszczany byl film z wystawami domu Hermès od roku 2003, wlasnie zainspirowanymi Orientem, czyli Indie, Afryka, Tunezja, Maroko, bizantyjska ceramika, Meksyk, wplywy srodziemnomorskie, ktory okazal sie bardzo interesujacy. <br />Oczywiscie sama ekspozycja, przepiekne przedmioty wykonane dla marki Hermès z licznymi rekwizytami charakterystycznymi dla danego kraju, bardzo mi sie podobaly! Kilka perelek z trudem musialam opuscic... Moze dobrze, ze byly za tymi gablotami szklanymi??!:P<br /><br /><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhsBO50tBHP8l3qC5BAkoxJoE4xY6CGdifEVl1vl1KAjID53kTyRElczIXNbRbbfzr-VLoj3w5LbLoML7DehkOG2uGfovpSQfZ7fIaa13BFv5X6P0GbNCf_EGcOGeLjrhBIKi34OTJG7Rgb/s1600/orienthermes%5B1%5D.jpg"><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;width: 320px; height: 221px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhsBO50tBHP8l3qC5BAkoxJoE4xY6CGdifEVl1vl1KAjID53kTyRElczIXNbRbbfzr-VLoj3w5LbLoML7DehkOG2uGfovpSQfZ7fIaa13BFv5X6P0GbNCf_EGcOGeLjrhBIKi34OTJG7Rgb/s320/orienthermes%5B1%5D.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5478214153830468658" /></a><br /><br /><br />Autorka wystawy byla Leila Menchari, ktora juz od wielu lat pracuje dla domu mody Hermès. Jej dekoracje sa za razem subtelne i odwazne, bedace odzwierciedleniem jej wlasnego dziecinstwa w Hammamet. Leila ukonczyla studia na Akademii Sztuk Pieknych w Tunezji, po czym podjela nauke w Ecole Nationale Supérieure des Beaux Arts w Paryzu. Jej spotkanie z Annie Beaumel u Hermèsa decyduje o jej orientacji zawodowej. Menchari staje sie jej asystentka zanim w 1987 roku Jean-Louis Dumas Hermès mianuje ja na naczelna dekoracji swej marki. <br />Od tego czasu mloda artystka wykonuje cztery witryny na rok, dajac upust wszystkim swym marzeniom i fantazjom.<br /><br /><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiubBJtIIPrg_3euTHhddExnE6B4y2Hfm-s25bimTLFuWz5ZfZQ-PVP4Sjsj8REgdQp5jB5LHmmOrQawUbVUCToOi1iGMwvGiFGI1AYJVwuyMw_VSoCRlq1mhTOdOUn1engbsS9WvIkDf5Q/s1600/4abc7fa8-3bdc-11df-b7cb-62fb9dbf4acc%5B1%5D.jpg"><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;width: 320px; height: 176px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiubBJtIIPrg_3euTHhddExnE6B4y2Hfm-s25bimTLFuWz5ZfZQ-PVP4Sjsj8REgdQp5jB5LHmmOrQawUbVUCToOi1iGMwvGiFGI1AYJVwuyMw_VSoCRlq1mhTOdOUn1engbsS9WvIkDf5Q/s320/4abc7fa8-3bdc-11df-b7cb-62fb9dbf4acc%5B1%5D.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5478215307554311586" /></a><br /><br />W Instytucie udalo mi sie zobaczyc osiem z nich: "Cheval d'Orient", "Le Fleuve, à l'ombre de Karen Blixen", "Festvotés indiennes", "Céramique ottomane, Iznik", "Terrasse d'un palais indien" (moja ulubiona!), "Sur un air de Paris", "Carthage" i "Hommage à Maria Félix".<br />Kazda z witryn wprowadza w inny niesamowity swiat. Czasami jest to swiat polowan i podrozy - kon orientalny, czasami dziki, barwny jak swiat Afryki, innym razem pelen elegancji, bogaty w ornamenty, biel kosci sloniowej swiat Indii, pelen mozaik i tutaj trzeba zwrocic uwage na nietuzinkowe torebki, ktorych dekoracja byly wlasnie mozaiki. Nie wiem, czy sama zdecydowalabym sie na tak oryginalny zakup... Zdecydowanie bardziej odnajdywalam sie w inspiracjach indyjskich, gdzie znalazlam boska kremowa torebke, z ktora z checia z tej wystawy bym wyszla:D.<br /><br /> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjqh8CCjeIP36jx-cHYgtDWDetffXCcRqLJ6BvrNKLslQ_0ajXP2D5jQTUOi-0n75VvGSZ1ipsgiEERaZMvaj8LJ6VgE9IU0pOsF-j27aAk1WtIUSTfDQ50sb8k6_gnCuxfWTxz5qwDw4wb/s1600/hermes-vitrine-tunisia%5B1%5D.jpg"><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;width: 320px; height: 232px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjqh8CCjeIP36jx-cHYgtDWDetffXCcRqLJ6BvrNKLslQ_0ajXP2D5jQTUOi-0n75VvGSZ1ipsgiEERaZMvaj8LJ6VgE9IU0pOsF-j27aAk1WtIUSTfDQ50sb8k6_gnCuxfWTxz5qwDw4wb/s320/hermes-vitrine-tunisia%5B1%5D.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5478216256790591522" /></a><br /><br />Trzeba przyznac, ze Leila ma ogromny talent. Jej prace charakteryzuja niebanalne rozwiazania kompozycyjne, odpowiedni dobor dekoracji, mebli, zwierzat w taki sposob, by nie przytlaczaly, a eksponowaly to, co jest najwazniejsze, czyli wyroby marki.<br />Osobiscie wystawy jednak nie polecam. Pozostawia duzy niedosyt, obejrzenie wszystkich zaprezentowanych elementow zajmuje okolo 30 minut. Samo ich umieszczenie w nieestetycznej hali, sprawia, ze lepiej poogladac sobie zdjecia z dekoracjami artystki, filmy, badz kiedys, gdy bedzie taka mozliwosc, zobaczyc je po prostu w witrynach butikow Hermèsa.<br /><br />Zamieszczam zdjecia, ktore doskonale obrazuja charakter prac artystki i zycze milego ogladania orientalnych cudow!<br /><br />Spacerujac uliczkami Marais natknelam sie na przeswietnego slonia, <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgt67ZMmyCbvjVIB2uWLkTvamGA6MeeBp9X6RUSU3t22glCgqjSv3AO8_SFSyLceZSAa47o48KcfI_PhEIR7MNMzSooty_0tkkRUMg-GvIMBjGvbTJ1EMjrAH60pjHe0cg0gVFvseKoEcUP/s1600/Photo+198.jpg"><img style="float:right; margin:0 0 10px 10px;cursor:pointer; cursor:hand;width: 320px; height: 240px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgt67ZMmyCbvjVIB2uWLkTvamGA6MeeBp9X6RUSU3t22glCgqjSv3AO8_SFSyLceZSAa47o48KcfI_PhEIR7MNMzSooty_0tkkRUMg-GvIMBjGvbTJ1EMjrAH60pjHe0cg0gVFvseKoEcUP/s320/Photo+198.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5478212979533855954" /></a>ktorego dodaje do wpisu specjalnie dla Was na szczescie:)) (nie moglam sie powstrzymac!) i kilka zdjec, ktore pochodza z paryskich cukiernii - torciki urodzinowe dla solenizantki (jako ze wystawa nie do konca spelnila moje oczekiwania), ktorymi mam nadzieje za niedlugo bedziemy sie zajadac:DD<br /><br /><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhJWXBFcGtiD1Ff4E49zR-aImznXNR62oc9oOSgyl10u9BuxiBFDlujGkLnasxZ2ZhMLgFACQAyIS9KuAA-BQ3Ws5xDV9WvX_6km5jNYviSerSFunYFQDl-8e4XmqJjHvBmqfC7kmIh6xek/s1600/Photo+199.jpg"><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;width: 320px; height: 240px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhJWXBFcGtiD1Ff4E49zR-aImznXNR62oc9oOSgyl10u9BuxiBFDlujGkLnasxZ2ZhMLgFACQAyIS9KuAA-BQ3Ws5xDV9WvX_6km5jNYviSerSFunYFQDl-8e4XmqJjHvBmqfC7kmIh6xek/s320/Photo+199.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5478213247793080946" /></a><br /><br /><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEic-vhhKsRsKci1KKCmEZ1Bp28TvVb18UGs3mZuRG_2A8aUaZrihfw6i1I0S3yqPbgraG9aytnTgqfz4qTXOuTmFEErNIR8_FPMvVu-_dpSTJjEkeBMoZtmJMS6ZyIkqD7QIglrUBSZMNBL/s1600/Photo+201.jpg"><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;width: 320px; height: 240px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEic-vhhKsRsKci1KKCmEZ1Bp28TvVb18UGs3mZuRG_2A8aUaZrihfw6i1I0S3yqPbgraG9aytnTgqfz4qTXOuTmFEErNIR8_FPMvVu-_dpSTJjEkeBMoZtmJMS6ZyIkqD7QIglrUBSZMNBL/s320/Photo+201.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5478217623080397890" /></a>plath19http://www.blogger.com/profile/07718170518657943814noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-8895851252714169981.post-85732210881312978412010-05-24T10:13:00.000-07:002010-05-24T13:45:49.828-07:00Sceny otwarte na... niezwyklosc,<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjA1Lc8Hwdnc0W89VIw-bHrw7rSMveGCwtWDe1K0MNYVzpNQcB-yOZEbck32FlaJ_Ez833d4B5AebydMvu4XGeTEkHpXFDJ_NHbKaPReRR7XD_D7z4QYDeOO6TW1TjBoor1g-vvIyF8ywYH/s1600/Photo+169.jpg"><img style="float:right; margin:0 0 10px 10px;cursor:pointer; cursor:hand;width: 240px; height: 320px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjA1Lc8Hwdnc0W89VIw-bHrw7rSMveGCwtWDe1K0MNYVzpNQcB-yOZEbck32FlaJ_Ez833d4B5AebydMvu4XGeTEkHpXFDJ_NHbKaPReRR7XD_D7z4QYDeOO6TW1TjBoor1g-vvIyF8ywYH/s320/Photo+169.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5474932999149588178" /></a><br />na niebywalosc, na niesamowitosc... bo taki jest teatr marionetek i taki byl wlasnie tegoroczny 8-my z kolei festiwal marionetek pt. "Scènes ouvertes à l'insolite" (sceny otwarte na niezwyklosc). Festiwal odbywal sie w teatrze de la Cité internationale, ktory znajduje sie na przeciwko RER B Cité universitaire, 17 bd Jourdan 75014 Paris i trwal od 18 maja do 23 maja.<br />Nigdy wczesniej nie widzialam takiego prawdziwego przedstawienia marionetkowego, wiec gdy tylko zobaczylam ogloszenia, od razu sie napalilam, planujac juz z tygodniowym wyprzedzeniem, dzien, w ktorym stane sie swiadkiem tego niezwyklego widowiska:). Dzien ten przypadl na wczorajsza niedziele, ktora w calosci tam spedzilam.<br /><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjhl1taJolAirDvXnntlRKRGsKy_8wFS5P4Goa-MBPvqXYTgoARraAQcFCttA2WPsgnC07d_k-fPsnD5VGRsj6YETvXgZ75uhtuP0qHtE-23Ys7aryCcnra4-AORSP8VTUxHBLfpDKUHS_V/s1600/Photo+168.jpg"><img style="float:left; margin:0 10px 10px 0;cursor:pointer; cursor:hand;width: 240px; height: 320px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjhl1taJolAirDvXnntlRKRGsKy_8wFS5P4Goa-MBPvqXYTgoARraAQcFCttA2WPsgnC07d_k-fPsnD5VGRsj6YETvXgZ75uhtuP0qHtE-23Ys7aryCcnra4-AORSP8VTUxHBLfpDKUHS_V/s320/Photo+168.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5474933263606085186" /></a><br />Zanim sie jednak tam dostalam, spedzilam dokladnie godzine i 3O minut w metrze (gdyz postanowilam, ze dotre metrem) w zwiazku z jakimis problemami na linii, ktora obralam. Gdy wiec dotarlam bylam juz lekko zirytowana i zmeczona. Moje zirytowanie nie ustepowalo, gdyz nigdzie w calym budynku nie znajdowalam zadnych informacji, gdzie, co i jak funkcjonuje! Postanowilam jednak cierpliwie czekac, co oczywiscie oplacilo sie i zostalo mi wynagrodzone:).<br />Po okolo 30 minutach kasa z biletami zostaje otworzona, mozna wziazc juz jakies ulotki, zakupic bilety. Czesc przedstawien miala miejsce na polu, poniewaz budynek miesci sie tuz przy pieknym, duzym parku. Jest piekny taras, gdzie mozna wypic chlodne napoje, jest kawiarenka, gdzie mozna kupic cos do jedzenia - co tez uczynilam! Moim wyborem okazala sie najwspanialsza, jaka dotad jadlam tarta za sliwkami! Rewelacja:)) W Polsce taka mozna dostac dopiero okolo sierpnia, a ja zajadam sie juz w maju:).<br /><br /><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhvLRaZC5mzRlOBCl_MkeYCrGNrQvSDOCFecAZKkUZI9V_OxGjO0Mevrupyz8gkK6jolLVy6QCfBh6xqL-gB7iCfE-3OLO4eJs53VCK2K55Bqxgrzky-6eEopBgRKCokLS_ZOi9uoAffe7i/s1600/Photo+157.jpg"><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;width: 320px; height: 240px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhvLRaZC5mzRlOBCl_MkeYCrGNrQvSDOCFecAZKkUZI9V_OxGjO0Mevrupyz8gkK6jolLVy6QCfBh6xqL-gB7iCfE-3OLO4eJs53VCK2K55Bqxgrzky-6eEopBgRKCokLS_ZOi9uoAffe7i/s320/Photo+157.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5474934071690220242" /></a><br /><br />U stop tarasu mym oczom ukazuja sie trzy malenkie, bialo-czarne domki, z malenkimi okienkami, a dookola kazdego z nich malenkie stoleczki w tych samych kolorach. Rozgladam sie niepewnie, w koncu jakas pani zaczyna cos tlumaczyc grupce osob, wiec przylaczam sie i juz mniej wiecej wiem, co bedzie sie dzialo. Juz za chwilke trzy panie, przebrane w czarne sukienki z bialymi elementami, niektore maja biale kropki, inne biale fartuszki, wyraznie umalowane, zaczynaja spiewac krotka, smieszna piosenke po angielsku - rozpoczyna sie pierwsze przedstawienie pt. "The Hood".<br /><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjQ0MWMHIRv1LidRfoeZJDWUU0WjyI76KNLtrC1kbMPm45Gf8Tpu4HPEadkHp5PnHcGLabgETXmPyuIitGIZ_aWKNEztBCSaDISFB0tYzpqT4XjdPD6pKoQZWuILZxW_J-8yqJuGErlq9Zm/s1600/Photo+177.jpg"><img style="float:right; margin:0 0 10px 10px;cursor:pointer; cursor:hand;width: 240px; height: 320px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjQ0MWMHIRv1LidRfoeZJDWUU0WjyI76KNLtrC1kbMPm45Gf8Tpu4HPEadkHp5PnHcGLabgETXmPyuIitGIZ_aWKNEztBCSaDISFB0tYzpqT4XjdPD6pKoQZWuILZxW_J-8yqJuGErlq9Zm/s320/Photo+177.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5474935055437119938" /></a><br /> Ale uwaga! To nie jest zwykle przedstawienie, o nie! W tym przedstawieniu bierze sie udzial! Autorem jest Michal Svironi, sztuka otrzymala nagrode jury na miedzynarodowym festiwalu teatru ulicznego. No nic, nie zastanawiam sie nawet i siadam na jednym z tych niewielkich krzeselek. Obok mnie jeszcze dwie inne osoby i jedna z przebranych aktorek. Otwieram okienko i moim oczom ukazuje sie wnetrze domu lalek. Jak na dom lalek przystalo sa w nim lalki, ale przede wszystkim sa w nim filizanki, lyzeczki i dzbanek - wszak jest pora na herbate! I o tym jest przedstawienie - o dobrych manierach podczas picia herbaty! A wiec lekcja z dobrych manier: pani uzywajac niewielkiego dzwoneczka anonsuje nam pore picia herbaty, grzecznie pyta sie kazdego z nas, czy chcemy, wszyscy odpowiadaja pozytywnie, dziekujac przy tym skwapliwie. Pochwili unosimy juz nasze filizanki, obowiazkowo wysuwajac maly palec! Bez tego nie ma picia! Po degustacji na stol wyskakuje krolik - pora na podwieczorek! Dostajemy malutkie madlenki, ktore znajduja sie na talerzyku obok filizanki, kazdy ma taka madlenke dla siebie. Kazdy juz marzy o zatopieniu zebow w ciasteczku, a tu nagle... krolik znika... "O nie! Jadlam tak wolno, ze nie zdarzylam zjesc calego ciasteczka. Chcialabym znow, by byla pora podwieczorka!" - tak reaguje aktorka na znikniecie zwierzecia. I nagle krolik znow wyskakuje! Pani zamiast dokonczyc swoje ciasteczko bierze sie za ciasteczko mojej sasiadki, krolik znow znika, znow to samo zdanie i tak az wszystkie ciasteczka zostaja naruszone przez lakoma aktorke; zaproszeni goscie obeszli sie smakiem:P<br /><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiJVuYaTtoDOFy3kBq0-J0g0RybjR4VXAGWvM9BCJn1zJNSVzO40KQSq_FjIW7yGh3K7hG6Is7DHocNS9gH6dMa4f9wZgPQ-aJYpN3yMfz11j782WGqBS4CgRKXcsfuAtVQNlEOaLm-nYTg/s1600/Photo+180.jpg"><img style="float:left; margin:0 10px 10px 0;cursor:pointer; cursor:hand;width: 240px; height: 320px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiJVuYaTtoDOFy3kBq0-J0g0RybjR4VXAGWvM9BCJn1zJNSVzO40KQSq_FjIW7yGh3K7hG6Is7DHocNS9gH6dMa4f9wZgPQ-aJYpN3yMfz11j782WGqBS4CgRKXcsfuAtVQNlEOaLm-nYTg/s320/Photo+180.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5474935510547516466" /></a><br /><br />Potem zaczyna bekac, dobre zachowanie i savoir-vivre biora w leb! I tak konczy sie to krotkie przedstawienie, w ktorym kazdy bral udzial, bo byl zmuszony do dania odpowiedzi:)) Bardzo ciekawe doswiadczenie:D<br />Juz w duzo lepszym humorze udaje sie tuz obok, gdzie stoi bialy stary samochod, wlasciwie bus, obok ciekawy stolik przypominajacy zegar; zdezorientowana podczodze do samochodu, w ktorym znajduja sie nietypowe przedmioty, ktore mozna dotknac, w kazdym cis przekrecic, cos przestawic, ba, mozna nawet,na nich stanac! <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiDQY88rmngHc0oZcwhGHAuFri4F0Y3wiPbRDF92VRqF6_e19CjkIbmScN19xPY0xR2ZJOaQD9lRhXx1ybKtmCjBt4iXexvEukmxswiCdTodfry580PoivO3ismfQO5XZ91jmfGLFB83pDP/s1600/Photo+182.jpg"><img style="float:right; margin:0 0 10px 10px;cursor:pointer; cursor:hand;width: 240px; height: 320px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiDQY88rmngHc0oZcwhGHAuFri4F0Y3wiPbRDF92VRqF6_e19CjkIbmScN19xPY0xR2ZJOaQD9lRhXx1ybKtmCjBt4iXexvEukmxswiCdTodfry580PoivO3ismfQO5XZ91jmfGLFB83pDP/s320/Photo+182.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5474936480497771362" /></a><br />Tym wspanialym cudem okazala sie waga! Oj, nie mam najmniejszej ochoty sie wazyc... Ale, ale! To nie jest zwykla waga! Niemilosierne cyferki gdzies zniknely, zamaist tego na tarczy widnieja pewne przedzialy. Na kazdy przedzial oddzielne cytaty, o co chodzi??? Pytam pania, ktora jest specjalistka od tego wynalazku. Otoz waga ta mierzy nasz poziom stresu! Najlepszy wynik osiagaj ci, co maja zero, co zdarza sie rzadko, rzecz jasna. U mnie wskazowka znajduje sie w przedziale przed zerem, odczytuje cytat: "La morte attrape d'abord ceux qui courent" (smierc dogadnia najszybciej tych, ktorzy biegna) - oj, duuuzo stresu:PPP<br /><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgQqEQXkNkfcqY_aeb6JHU5XhHbF3pkRMgrkLQVpu-eX6FmyEQqVvatP7VEw-APcdmtmBpyRIRCVe4_EyT5V5rLatXSKZOS5MLKrevsGs56CtS2eqc4nmaFbHcKpVJtRaYDIf5seUmwdrtH/s1600/Photo+186.jpg"><img style="float:left; margin:0 10px 10px 0;cursor:pointer; cursor:hand;width: 240px; height: 320px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgQqEQXkNkfcqY_aeb6JHU5XhHbF3pkRMgrkLQVpu-eX6FmyEQqVvatP7VEw-APcdmtmBpyRIRCVe4_EyT5V5rLatXSKZOS5MLKrevsGs56CtS2eqc4nmaFbHcKpVJtRaYDIf5seUmwdrtH/s320/Photo+186.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5474937019185528690" /></a><br />Smieje sie jednak (nie lubie biegac:DD) i wchodze do pojazdu! Kilka kolejnych niesamowitych przedmiotow jest jeszcze do odkrycia! Kukulka, tykanie rytmomierza, stare listy i inne. Potem krociutki spektakl, podczas ktorego nic sie nie dzieje, gdyz aktorka w spokoju i uwaznie "bierze swoj czas", doslownie tlumaczac z francuskiego. No, ale w koncu wyciaga jablko, wklada do magicznego urzadzenia i po chwili czestuje nas kawalkiem owocu:).<br />Przedstawienie nosi tytul "Baby rumowe" (Les Babas au Rhum - Francja) Anny Spielmann. Nietuzinkowe:D<br /><br /><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiAJF5GmZDE26g3SQpYhfnJcsEY5j3LXkHxlPUM5PHL60J4kdm6TyRlcd2Xnva_dX8BkmBXhMOI8Hl_jIWySvcjHdJxsWfDz7RPXlmczpCnHAddPfdng0FWRQ_dmZVb8ubiFoK8-LRm9_RS/s1600/Photo+194.jpg"><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;width: 240px; height: 320px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiAJF5GmZDE26g3SQpYhfnJcsEY5j3LXkHxlPUM5PHL60J4kdm6TyRlcd2Xnva_dX8BkmBXhMOI8Hl_jIWySvcjHdJxsWfDz7RPXlmczpCnHAddPfdng0FWRQ_dmZVb8ubiFoK8-LRm9_RS/s320/Photo+194.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5474938038253104610" /></a><br /><br />Z pleneru przechodze do wnetrza budynku. Uff! Juz troche chlodnej. W barze teatralnym znajduje sie bowiem wystawa marionetek pt. "Figures", artystka jest Aline Bordereau, ktora zreszta poznaje. Wysoka, chuda, brunetka okolo czterdziestki. Opowiada troche o swej pracy. Obiekty wystawione sa w niewielkiej sali. Nie jest ich duzo: krzeslo wiklinowe, na ktorym siedzi "kobieta" - lalka, malutki domek, domek lalki, ktora przeglada sie w lustrze, popiersie innej kobiety, cudny ptak! I inne dziwolagi, niektore demoniczne...<br /><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh7Y5n272oNWMZQEUhz5IbSHljy3hAinVDx0WtKYqAJEsy4wW_ZY_BKRiBA8gn6khb4XQltA5eyfzekPZoi0N226qkP8dQc5XvfeSLxaztG-As2qk9aMFoH2JpX35LNbj91IR1qu1eyd-vD/s1600/Photo+188.jpg"><img style="float:left; margin:0 10px 10px 0;cursor:pointer; cursor:hand;width: 240px; height: 320px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh7Y5n272oNWMZQEUhz5IbSHljy3hAinVDx0WtKYqAJEsy4wW_ZY_BKRiBA8gn6khb4XQltA5eyfzekPZoi0N226qkP8dQc5XvfeSLxaztG-As2qk9aMFoH2JpX35LNbj91IR1qu1eyd-vD/s320/Photo+188.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5474937572572644306" /></a><br />No i wreszcie przyszla kolej na profesjonalne przestawienia. Jest ich trzy, taki zestaw wybieram, place 12 euro. <br />Pierwsze przedstawienie trwa godzine i jest wystawiane w pieknej, duzej sali. Jest to "El vol de calandria" - przecudny spektakl Disseta Teatre z Hiszpanii. Hiszpanskiego ducha da sie odczuc juz po kilku sekundach! O czym opowiada<br /> nam sztuka? Na scenie pojawia sie trzech aktorow: dwie kobiety i mezczyzna. Wszyscy ubrani sa w takie same, fioletwoe fartuchy. Dookolanich pelno dziwnych przemiotow. Nikt nic nie mowi, z glosnikow wydobywa sie atmosferyczna muzyka - klimaty Davida Lyncha. Kreca sie trche po scenie, tu cos badaja, tu ogladaja, przygladaja sie w bardzo niepewny i nieufny sposob. W pewnym momencie pan bierze stary akordeon, zaczyna grac i po chwili go otwiera! A ze srodka wychodzi niesamowita istota - bohater przedstawienia! Oczywiscie kukielka! Niezwykla, bo drewniana, o dlugich, cienkich nogach, duzych stopach, smiesznej malej glowie z duzym nosem:) To Niente. Powoli oswaja sie z nowym terenem i ludzmi, ktorzy zaburzyli mu spokoj. Niente nie zna tak naprawde zycia, poznaje go dopiero, gdy zostaje mu przestawiona Calandria - piekna, wrazliwa dziewczyna (kukielka, oczywiscie!) o ciezkich stopach - doslownie, ubrana w zwiewna czerwona sukieneczke. Bohaterowie zaczynaja sie poznawac i jak na prawdziwych bohaterow przedstawienia przystalo coraz bardziej sie soba zachwycaja, odkrywaja, by w koncu sie w sobie zakochac. Jest tylko jeden problem Calandrai nigdy nie bedzie mogla latac:( mimo wszytskich pocalunkow Niente. Tenze jednak wpada na pomysl, by uwolnic dziewczyne z ciezkich butow, po prostu je rozwiazujac! Znow sa szczesliwi! Calandria moze latac wraz z jej ukochanym! Jednak ich szczescie nie trwa dlugo... Calandria jest tak lekka, ze odfruwa do nieba, podczas gdy Niente pozostaje na ziemi... Serce Calandrii pozostaje na ziemi, zostake wrzucone do wazonu z woda - rozpuszcza sie... Niente powraca do akordeonu...<br />Przedstawienie jest piekne! Jestem zachwycona! Zachwyca mnie scenografia, muzyka, cienie i swiatlo na scenie, piekny taniec marionetek! Zachwyca mnie niebanalny, piekny, subtelny scenariusz!<br /><br /><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhJ6x-KJDdfuBwt_Bh1pyrnxVVH5QVTuBSYO6f5NABBOzD31gBbsFZt6IKp7K-fEK6ket9k13LahG_l0YuJY5wIjPQS3fXgJ6HGrZ7Rgzoie3JNf6h2OpiwLyem3_2UxJLxmcQ5JMzae8rX/s1600/Photo+161.jpg"><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;width: 320px; height: 240px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhJ6x-KJDdfuBwt_Bh1pyrnxVVH5QVTuBSYO6f5NABBOzD31gBbsFZt6IKp7K-fEK6ket9k13LahG_l0YuJY5wIjPQS3fXgJ6HGrZ7Rgzoie3JNf6h2OpiwLyem3_2UxJLxmcQ5JMzae8rX/s320/Photo+161.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5474939100795658738" /></a><br /><br />Godzina minela, za pol godziny kolejny spektakl! Na co tym razem? Na francuskie przedstawienie pod tytulem "Signaux" (znaki) Yngvild Aspeli, ktore trwa 30 minut. To zachwyca mnie juz znacznie mniej... Jest to historia pewnego mzczyzny, ktory stracil reke, ale nadal ja odczuwa. Siedzi zamkniety w domu przed oknem, nie moze spac, pewnego dnia zauwaza dziewczyne, spacerujaca ulica, ktora bardzo go interesuje. Po tym "spotkaniu" reka przestaje go bolec; potem znow ja widzi, daje jej znaki z okna, ona na chwile przystaje, idzie jednak dalej, w pewnym momencie nadjezdza auto, kobieta zostajepotracona i umiera. Na scenie jest trzech aktorow i marionetka chlopaka ludzkich rozmiarow. Scena pozostaje ciemna, depresyjna, sama marionetka jest bardzo depresyjna, blada, brzydka. Oprocz tego okno, ktore sluzy jako jednen z akcesoriow. Ciesze sie, ze juz koniec! Po pieknie zeszlego przedstawienia, to wydaje mi sie malo ciekawe i nudnawe.<br /><br /><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhnNvdQVRxOWYU4LJAXDQNTA0vMv8VfO8WgEWR4jBVor88Pdvb4S_INblKFKjvvd07Z3AyvV1ai1Np6MXAbicKZYkolq_N32GVidi6iT_Yo5o831AG1EDpn8xeO8LSEDG11tHMpCClcXRy7/s1600/Photo+166.jpg"><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;width: 320px; height: 240px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhnNvdQVRxOWYU4LJAXDQNTA0vMv8VfO8WgEWR4jBVor88Pdvb4S_INblKFKjvvd07Z3AyvV1ai1Np6MXAbicKZYkolq_N32GVidi6iT_Yo5o831AG1EDpn8xeO8LSEDG11tHMpCClcXRy7/s320/Photo+166.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5474939541950983554" /></a><br /><br /><br />No i w koncu ostatnia scenka, na ktora tym razem musze poczekac okolo godziny, a jak na ironie trwa tylko 10 minut! Ale bylo warto!<br />Sztuka ta nosi tytul "Allume! Eteins!" (wlacz! zgas!)znow tej samej autorki - Yngvild Aspeil (Francja). Tym razem malenka scena, fotel, drewniany stolik z lampka i jedna aktorka, ktora budzi sie z glowa starej baby na swej piersi - to ona sama, starsza, ktora chowa sie przed smiercia. Aktorka jest swietna! Zmienia glosy - swoj i starej baby! Podoba mi sie!<br />I z tym ostatnim przedstawieniem konczy sie festiwal marionetek. Z nowymi artystycznymi doswiadczeniami wrocilam do domu. Co prawda ja w teatrze marionetek nie czulabym sie spelniona, ale sa luszie, ktorzy to kochaja i wspaniale mi to wczoraj udowodnili!<br /><br /><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgMsb9qGRQgkTD1QBUxyquxb5xa_vOkEZvI654DN_Bt2T5RYldxdJAcJ84lzQiUnndv_ZfnfImWae79NGXh3ajSfckYintMxDtDkfMvs6UmZVDLQ3Ubft8RYSQLm4BplUr53tShJrSK8y0M/s1600/Photo+190.jpg"><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;width: 240px; height: 320px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgMsb9qGRQgkTD1QBUxyquxb5xa_vOkEZvI654DN_Bt2T5RYldxdJAcJ84lzQiUnndv_ZfnfImWae79NGXh3ajSfckYintMxDtDkfMvs6UmZVDLQ3Ubft8RYSQLm4BplUr53tShJrSK8y0M/s320/Photo+190.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5474940447818053634" /></a>plath19http://www.blogger.com/profile/07718170518657943814noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-8895851252714169981.post-41144523936233481632010-05-22T12:48:00.000-07:002010-05-23T01:59:24.461-07:00Je t'aime!<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgF1p6FMcL1FhwUOjwWDX16Uz8ILeC70d1JUeU_RghZmBtf34Q1ERQCHJ2Z9Sprv-dHpxQPWlwaj4wyffzEbDerXsMi8sfvp7MTEcOhY3hwjptPoqp9XZJahvrNW82QAGNGxr6XTeTJ1aR6/s1600/news_14761_0%5B1%5D.jpg"><img style="float:right; margin:0 0 10px 10px;cursor:pointer; cursor:hand;width: 223px; height: 320px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgF1p6FMcL1FhwUOjwWDX16Uz8ILeC70d1JUeU_RghZmBtf34Q1ERQCHJ2Z9Sprv-dHpxQPWlwaj4wyffzEbDerXsMi8sfvp7MTEcOhY3hwjptPoqp9XZJahvrNW82QAGNGxr6XTeTJ1aR6/s320/news_14761_0%5B1%5D.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5474190509099135314" /></a><br /><br />Przepiekny, sloneczny i wakacyjny dzien jest dzis w Paryzu! W powietrzu "wisza" juz wakacje, co da sie dotkliwie zaobserwowac w metrze, na uliacach, w sklepach. Masy turystow zaczynaja zjezdzac. Ja jednak wybralam sie do miejsc mniej zatloczonych, a tak urokliwych, ze nie moglam sie nacieszyc tym pieknem!<br />Moim dzisiejszym celem byla wystawa fotograficzna w Hotel de Ville o wdziecznym tytule "Paris d'amour" czyli Paryz milosci.<br />Autorem zdjec jest Gérard Uféras. Fotograf ten urodzil sie w Paryzu, gdzie zyje i tworzy do dzis. Od roku 1984 rozpoczal regularna wspolprace z magazynem <em>Libération</em>, dla ktorego realizowal liczne reportaze i dla ktorego zorganizowal swoja pierwsza ekspozycje.<br />Nastepnie regularnie publikuje w prasie narodowej jak i miedzynarodowej.<br />W 1986 roku bral udzial w kreowaniu agencji Vu, a od 1993 roku jest czlonkiem agencji Rapho.<br /><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEitsm_Oq2INxrZWU-X_tQXR2cw4KGt-JM7w7l4njRVd9lT1ZK8h24dD7e_ubrNzZiuNk8KkW-JvcD-L9NBfN7r630wImySE_B4Q5dFpVIDs6Fwl7LHvADeTP4eTZe7hvCVB7BMYXK8kB2Cp/s1600/Photo+135.jpg"><img style="float:right; margin:0 0 10px 10px;cursor:pointer; cursor:hand;width: 240px; height: 320px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEitsm_Oq2INxrZWU-X_tQXR2cw4KGt-JM7w7l4njRVd9lT1ZK8h24dD7e_ubrNzZiuNk8KkW-JvcD-L9NBfN7r630wImySE_B4Q5dFpVIDs6Fwl7LHvADeTP4eTZe7hvCVB7BMYXK8kB2Cp/s320/Photo+135.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5474192849916754338" /></a><br />Rownolegle z zawodem fotoreportera, pracuje jako portrecista, realizuje kampanie reklamowe, sesje zdjeciowe mody, a takze dokonuje swoje wlasne, indywidualne odkrycia, dzieki ktorym zostaje doceniony w swiecie zewnetrznym. <br />Jego praca byla licznie nagradzana i stala sie czescia kolekcji w domu europejskim fotografii la Maison européenne de la pgotographie w Paryzu, Fonds national d'art contemporain (sztuka wspolczesna), l'Union centrale des arts décotatifs(sztuki dekorowania), bibliotece narodowej Francji oraz wielokrotne wystawy zagraniczne.<br /><br />1987 Prix des directeures artistiques <br />1990 Prix Villa Médicis hors les murs<br />1991 BP Arts Journalism Award<br />1997 World Press Photo <br />1999 Grand Prix SCAM<br />2007 Digigraphie Award<br /><br /><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgmEM1yD-7kiGOFfHe2Wes3x-CC8RZ4bh9npG23un0QMNWQ_bPL9JQo3BueGCqNTFl78xqwMwYx2_or3Paht8gyVdbff2VAJXYjo9sqWeFrb0t7ZB4l2hgSRkWWzmEufQwlXfRJsKsU27fq/s1600/Photo+120.jpg"><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;width: 320px; height: 240px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgmEM1yD-7kiGOFfHe2Wes3x-CC8RZ4bh9npG23un0QMNWQ_bPL9JQo3BueGCqNTFl78xqwMwYx2_or3Paht8gyVdbff2VAJXYjo9sqWeFrb0t7ZB4l2hgSRkWWzmEufQwlXfRJsKsU27fq/s320/Photo+120.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5474189180163895826" /></a><br /><br />Taka krotka biografia fotografa zostala zaprezentowana na tej niezwyklej wystawie. Dlaczego niezwyklej?? O tym juz za chwilke...<br />Wchodze do sali i moim oczom ukazuje sie duza sciana, na ktorej zamieszczone sa niewielkie zdjecia zakochanych w sobie par, a posrod nich czerwony napis Paris d'amour. Od razu wiem, ze dobrze trafilam:))<br />Ze zdjec emanuje ogromne szczescie, niektore zrobione sa w pomieszczeniach, niektore w plenerze i tutaj rozpoznaje kilka charakterystcznych punktow, jak np. Sacré Coeur.<br /><em>Jeden czlowiek kocha drugiego czlowieka. Akceptuje i szanuje jego plany, jego pochodzenie, jego wiare. Laczy ich jedno: wszyscy wypowiadaja to samo slowo: "tak".<br />"Tak" na nadzieje, "tak" na tolerancje, "tak" na szacunek.<br />Wystawa ta jest symbolem naszej wolnosci, naszego miasta, naszego zycia.</em><br />Tak prezentuje ekspozycje dyrektor Hotel de Ville.<br /><br /><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhLVT1_ZOP5TgTbHpxz2lUR7JnW_UhzqV2c_cdYbTaej202pp-jxQrXBHG0qAPFMtINA4cP8pv_btGGLNME3GyWvMX_uMP366A6dqHHqHDWE_N4ARe9nFC6SeTBS1w5zPnGuRsnw03gJbhW/s1600/Photo+126.jpg"><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;width: 320px; height: 240px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhLVT1_ZOP5TgTbHpxz2lUR7JnW_UhzqV2c_cdYbTaej202pp-jxQrXBHG0qAPFMtINA4cP8pv_btGGLNME3GyWvMX_uMP366A6dqHHqHDWE_N4ARe9nFC6SeTBS1w5zPnGuRsnw03gJbhW/s320/Photo+126.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5474191566016809570" /></a><br /><br />Przechodze do kolejnej sali, gdzie porozwieszane sa zdjecia Gérarda. Celem fotografa bylo ukazanie milosci dwojga ludzi wlasnie w tym najbardziej istotnym dla nich momencie - w dniu ich slubu. Powstaje wiec mnostwo zdjec par mlodych w kosciele, zlaczonych w pocalunku, przygotowania panny mlodej do ceremoni, wspolna zabawa na weselu... Zostaja uchwycone liczne emocje: radosc, szczescie, wzruszenie...<br />To, co laczy wszystkie zdjecia to oczywiscie milosc.<br /><br /><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi3_Ml4mOAL6XXzfiL6VDwsZOJ71YnQ_BouOUcPux_UBz2MUb89WS-qgjhzD3krTtt8lBnAmSU0ujzNvAi3a-SbiNrLRBJ5J8CG5sOFOBLzZiNAisEimhLRD8byLZhFdEgHWIdvXCHykLUU/s1600/Photo+127.jpg"><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;width: 320px; height: 240px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi3_Ml4mOAL6XXzfiL6VDwsZOJ71YnQ_BouOUcPux_UBz2MUb89WS-qgjhzD3krTtt8lBnAmSU0ujzNvAi3a-SbiNrLRBJ5J8CG5sOFOBLzZiNAisEimhLRD8byLZhFdEgHWIdvXCHykLUU/s320/Photo+127.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5474191907761176786" /></a><br /><br />Oprocz zdjec mozna przeczytac krotkie cytaty fotografowanych ludzi, o tym jak sie poznali, o tym, czego sie obawiali, o tym jak wspaniale jest byc po prostu razem kazdego dnia od nowa. Niektore sa dosc smieszne. Rozbawil mnie w szczegolnosci dialog pomiedzy synem a ojcem. Syn obwieszcza ojcu, ze chce sie zenic, na co ojciec odpowiada mu, czy jest tego pewien, on, ze owszem. A wiec zastanow sie ponownie - odpowiada mu rodzic.<br /><br /><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjU08VqpHKSWyaeKW1RL6k_vTe-_kxhMJih7ZU0_oks-VeGTxvx5XELwl4Taz7iz_VN7RPoqh_a-s6677GbRrGg7dRacHwskFntwyCBdg8Yj_YkTUsp1eeHjFtmiAQyRL3Rk_b-w9zf-Nmd/s1600/Photo+139.jpg"><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;width: 320px; height: 240px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjU08VqpHKSWyaeKW1RL6k_vTe-_kxhMJih7ZU0_oks-VeGTxvx5XELwl4Taz7iz_VN7RPoqh_a-s6677GbRrGg7dRacHwskFntwyCBdg8Yj_YkTUsp1eeHjFtmiAQyRL3Rk_b-w9zf-Nmd/s320/Photo+139.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5474194124760867650" /></a><br /><br /><blockquote>Je ne peux m'empecher d'associer le pratique de l'art à la notion d'amour et de partage.<br /><br />Nie moge sie powstrzymac przed kojarzeniem praktykowania sztuki z pojeciem milosci i dzielenia sie nia.</blockquote><br />Gérard Uféras<br /><br /><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjiVNhTjVsSucdVCkN6Ko6omaDsiWFErxhudHh9AEiNAftX7O6s67tFDCoEet7ULWiTgSOjmFPDmG86QSpoRtvj7qsz5jfIy-RT0ZegnWZRybTTtrGMSTXU5nF8neD9Rbw4jSUTjbZ9SzVL/s1600/Photo+128.jpg"><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;width: 320px; height: 240px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjiVNhTjVsSucdVCkN6Ko6omaDsiWFErxhudHh9AEiNAftX7O6s67tFDCoEet7ULWiTgSOjmFPDmG86QSpoRtvj7qsz5jfIy-RT0ZegnWZRybTTtrGMSTXU5nF8neD9Rbw4jSUTjbZ9SzVL/s320/Photo+128.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5474192358819832642" /></a><br /><br />Sam fotograf mowi, ze dla niego fotografowanie to opowiadanie historii. Tak Gérard widzi swa prace i jej sens. W taki sposob wykonal ta ekspozycje. Ukazujac historie kilku zakochanych w sobie ludzi i co ciekawe skupil sie wlasnie na pokazaniu i uchwyceniu roznicy kultur i wyznan. W ten sposob mamy do czynienia z wieloma religiami, mozemy przypatrzec sie, jak ceremonie slubne odbywaja sie w innych kosciolach, jakie tradycje temu towarzysza.<br /><br /><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEimLlOE-o4fhrgBoMDjishdSXVPj4cdxyjnx_qAm0vc_NKxjc4DiMhYDhKZD5Y-NJH6811oMrkvgXzkW7eFLcoSGl6JPV1uuRF4SEn7CVui9I7lu846Pt4zmgeYPObiRGguTU1Vwucpl9QT/s1600/Photo+134.jpg"><img style="float:left; margin:0 10px 10px 0;cursor:pointer; cursor:hand;width: 240px; height: 320px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEimLlOE-o4fhrgBoMDjishdSXVPj4cdxyjnx_qAm0vc_NKxjc4DiMhYDhKZD5Y-NJH6811oMrkvgXzkW7eFLcoSGl6JPV1uuRF4SEn7CVui9I7lu846Pt4zmgeYPObiRGguTU1Vwucpl9QT/s320/Photo+134.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5474194749555760354" /></a><br /><br /><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhkMZUEttN_kboRw4CiGQRnryUFWs4yDNTqPVK638-g0C_QFCQVuhD8QhldqRlwtN7iRgm8i1-n3jWjCeSbLsmqiTfnJn3Dri1WM-jy0DD57Aea6lF1hZXUWnqfe57jdLkuELS1RqvDu3Wg/s1600/Photo+140.jpg"><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;width: 320px; height: 240px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhkMZUEttN_kboRw4CiGQRnryUFWs4yDNTqPVK638-g0C_QFCQVuhD8QhldqRlwtN7iRgm8i1-n3jWjCeSbLsmqiTfnJn3Dri1WM-jy0DD57Aea6lF1hZXUWnqfe57jdLkuELS1RqvDu3Wg/s320/Photo+140.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5474195239739473730" /></a><br /><br />Oprocz tego wyswietlany jest film, w ktorym przeprowadzany jest wywiad z artysta. To dzieki temu obrazowi dowiaduje sie, jak on postrzega swoja prace. Uwaza on bowiem, ze zdjecie moze byc interpretowane na rozne sposoby, dla kazdego moze oznaczac cos innego. Zapoznaje sie z pieknymi zdjeciami jego tworczosci, jego zachwyt Opera i tancem (tu rozpoznaje siebie) - poczatkowo zachwyca go cialo, jego mozliwosci, swiatlo, nawet cienie rzucane przez ciala tancerzy, nastepnie kostiumy. Zachwyt nie opuszcza - Gérard skupia swa uwage na modzie, powstaja przepiekne obrazy.<br />Ubawilam sie na tej wystawie przednio! Szczescie fotografowanych par udzielilo mi sie bezsprzecznie, jak i reszcie zwiedzajacych!<br /><br /><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjt1G24YsidjTACmBKkkYJTJbyZklZgTW6pS35GD3LNJzK9N5Lcys85BAV-r2jHn9E4zA76Ux-s-_qz1vlg2VoCTFNh5JlgnsGhXiIcCuCDew6pzMivuver6ukVk5lxe5LD2sTC4H-GrZTL/s1600/Photo+142.jpg"><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;width: 320px; height: 240px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjt1G24YsidjTACmBKkkYJTJbyZklZgTW6pS35GD3LNJzK9N5Lcys85BAV-r2jHn9E4zA76Ux-s-_qz1vlg2VoCTFNh5JlgnsGhXiIcCuCDew6pzMivuver6ukVk5lxe5LD2sTC4H-GrZTL/s320/Photo+142.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5474195946998386226" /></a><br />Ekspozycja nie jest duza, nie pochlania calego populdnia, ale jest bardzo dobrze zrobiona i oswietlona. Oczywiscie zapisuje Gérarda Uférosa na liste moich ulubionych artystow:)<br />Na koncu wystawy jest niewielki butik, gdzie mozna kupic ksiazki ze zdjeciami fotografa, pocztowki, z tylu na bialym tle sciany widnieja imiona pozujacych par - swietne!<br /><br /><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjQlam6W2XXbYcBZh3HnhuTfUbV66sBk26DmaqLC022MyhIgnFKULYmTQmU7K39dxFKbMwxJe_8MzcNg1cASiUd_-CSkg2f5F1z5EPlk6E-h18-P0u5JpICGesZN_872hDQsiThKNDfogM3/s1600/Photo+144.jpg"><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;width: 320px; height: 240px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjQlam6W2XXbYcBZh3HnhuTfUbV66sBk26DmaqLC022MyhIgnFKULYmTQmU7K39dxFKbMwxJe_8MzcNg1cASiUd_-CSkg2f5F1z5EPlk6E-h18-P0u5JpICGesZN_872hDQsiThKNDfogM3/s320/Photo+144.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5474197553930869650" /></a><br /><br />I tak optymistycznie podbudowana, wyszlam korzystac z tego cudownego dnia na paryskim Marais, ktore pachnialo latem i wakacjami.<br />Nie pozostalo mi nic, jak zyczyc Wam wszystkim takiej pieknej, wzajemnej milosci!!<br />Je vous aime:))<br /><br /><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiTVyxYeQQJu1E_FfLG4u2hOxBdW5fjCHjkfCb7a4aeWx55L5DpudEu-OFx_KULbkbGa8CzJy8DqR98fhAr-lkUhJl3VqditxUSAUUKkBdjxF1WO_ZysksL-TnLbQlI_xfvdrGjI4n7sfPb/s1600/Photo+132.jpg"><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;width: 320px; height: 240px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiTVyxYeQQJu1E_FfLG4u2hOxBdW5fjCHjkfCb7a4aeWx55L5DpudEu-OFx_KULbkbGa8CzJy8DqR98fhAr-lkUhJl3VqditxUSAUUKkBdjxF1WO_ZysksL-TnLbQlI_xfvdrGjI4n7sfPb/s320/Photo+132.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5474193425450198610" /></a>plath19http://www.blogger.com/profile/07718170518657943814noreply@blogger.com0